Qərb Rusiyanın məğlubiyyətinin onun parçalanmasına gətirib çıxarmaması üçün Ukraynaya dəstəkdən çəkinir. Bu strategiya yanlışdır.

 

Moderator.az xəbər verir ki, bu barədə "Atlantic Council" ("Atlantika Şurası") analitik mərkəzinin analitikləri yazıb.

 

Ukraynaya Qərb tərəfdən kifayət qədər yardım edilməməsinin səbəblərindən biri Rusiyanın hərbi məğlubiyyətdən sonra tam parçalanması və onun ərazisində xaosun yaranacağından ehtiyat etməsidir. Lakin bu, əbəs əndişələrdir, ekspertlər qeyd edib.

 

Məqalədə deyilir ki, keçmişdə Qərb özünün geosiyasi rəqibi və düşməni olan SSRİ-nin parçalanmasından qorxub.

 

ABŞ prezidenti ata Corc Buş hətta Ukraynanın öz müstəqilliyini elan etməzdən öncə Kiyevə gələrək kədərli kimi tanınan "cücənin Kiyevsayağı nitq"ini ("Chicken Kiyev speech") söyləyib və ukraynalıları Moskvadan uzaqlaşmamağa inandırmaq istəyib.

 

Qərb liderləri ilk növbədə Sovet İttifaqının nəhəng hərbi maşınından və böyük nüvə arsenalından ehtiyat edib. Bunun yeni müstəqil dövlətlər arasında yenidən bölüşdürülməsi onlara ən böyük ağılsızlıq kimi görünüb.

 

Ona görə də sovet imperiyasının çöküşünü sürətləndirmək əvəzinə, onlar bu prosesin qarşısını almağa və ya hər halda onu idarə etməyə səy göstərib. Belə narahatlıqlar hazırda Ukraynaya dəstək göstərməyə mane olur, məqalədə deyilir.

 

Müəllif əmindir ki, Ukraynanın məğlubiyyəti Rusiya dövlətinin xaotik parçalanmasındansa Putin rejiminin daha böyük ehtimalla çöküşünə və islahatlar dövrünün başlanmasına gətirib çıxaracaq. 

 

Keçmişdə Rusiyanın digər böyük məğlubiyyətlərindən sonra məhz belə olub. Krım savaşında məğlubiyyət təhkimçilik hüququnun ləğvinə gətirib çıxarıb, Yaponiya ilə 1905-ci il savaşında məğlubiyyət Rusiya parlamentarizminə start verib.

 

"Əgər cari hərbi müdaxilə həmçinin məğlubiyyətlə bitərsə, Rusiyanın zərər görməyəcəyini güman etmək üçün bütün əsaslar var. Nəticə etibarilə Ukraynadan geri çəkilmək Rusiyanın milli qüruru üçün dərin yara olacaq, bu, Rusiyanın özü üçün çətin ki, ekzistensial təhlükə törədəcək", - müəllif buna əmindir.

 

"Atlantic Council" Qərb liderlərinə diqqəti "Rusiyanın gələcəkdə çöküşünün qorxulu ssenariləri ilə" özlərini qorxutmamağı və Kremlin Ukraynada qələbəsinin bundan dəfələrlə ciddi təhlükə törədə biləcəyinə yönəltməyi məsləhət görür.

 

"Əgər Putin Ukraynada qələbə qazanarsa, o, demək olar ki, irəliyə gedəcək. Kreml diktatoru artıq Ukraynada "əldə etdiklərindən" lovğalanır və özünü XVIII əsrin məğlubedilməz rus çarı Birinci Pyotrla müqayisə edir.

 

Müharibənin əvvəlində Putin hərbi müdaxiləni müdafiə tədbiri kimi təqdim etməyə cəhd edib, buna görə NATO-nun genişləndirilməsi və yalançı "ukraynalı nasistləri" ittiham edib. 

 

Döyüş meydanında onun vəziyyəti yaxşılaşdıqdan sonra o, açıq şəkildə "tarixi rus torpaqlarının" qaytarılmasından danışmağa başlayıb.

 

"Atlantic Council" qeyd edib ki, "tarixi rus torpaqlarının qaytarılması adı altında" Kreml həmçinin bir sıra ölkələrə, Finlandiyadan Qazaxıstanadək hərbi müdaxilə edə bilər.

 

Analitiklər həmçinin Rusiyanın Ukraynada qələbədən sonra kifayət qədər tükəndiyi və ona görə də, guya, yeni təcavüzə qərar verə bilməyəcəyi ilə bağlı dəlili rədd edib.

 

"Təəssüf ki, belə dəlillər Rusiyanın Ukraynadakı uğurunun təsirini nəzərə almır. Rusiyanın qələbəsi geosiyasi iqlimi dəyişəcək, Kremlə beynəlxalq dəstəyi artıracaq və Qərbin mənəvi düşkünlüyünə gətirib çıxaracaq. Qlobal Cənub ölkələri neytrallıqdan imtina edəcək və Moskva ilə daha sıx əlaqələr yaratmağa tələsəcək", - analitiklər xəbərdarlıq edib.

 

 

Xəbər verildiyi kimi, NATO ölkələrinin Ukrayna müharibəsi ilə bağlı strategiyası ona yönəlib ki, nə Kiyev, nə də Moskva qəti qələbə qazanmasın. 

 

Bu fikri Polşa Elmlər Akademiyası İqtisad Elmləri İnstitutunun professoru Adam Lipovski ifadə edib.

 

Onun fikrincə, Qərb Ukraynanın qəti qələbəsini təmin etmək istəmir, çünki Putin rejiminin çöküşü nəticəsində Rusiyanın nüvə silahının xaotik yayılmasından ehtiyat edir.

 

Məhz buna görə də bu gün Qərb Rusiyanın dövlət quruluşunun dağılmasının qarçısının alınmasının Ukraynanın 2014-cü ilin sərhədlərinə dönməsindən daha yüksək geosiyasi üstünlüyə malik olması aksiomunu rəhbər tutur.