“...İnsanın düşmənləri öz evinin sakinləri olacaqdır”

İncil.Matta 10,11

I Avropa Oyunları yaxınlaşdıqca Azərbaycanda qeyri-müəyyən vaxta qədər təxirə salınan sosial layihələrin də sayı sürətlə artmaqdadır. Bütün maddi resurs və ehtiyatlarını qarşıdakı olimpiyadadan üzüağ çıxmağa sərf edən hakimiyyət, təxirə salınan sosial layihələrə ayrılacaq vəsaiti bitib-tükənməyən olimpiya kompleksinə sərf etməkdədir. İşin ən maraqlı tərəfi isə sosial layihələrin təxirə düşməsi və ya ləğvi hesabına reallaşan bu prosesin gizli şəkildə deyil, aşkar və nümayişkəranə surətdə reallaşmasıdır.

Hakimiyyətin olimpiyada xatirinə zərurət dərəcəsindən asılı olmayaraq bütün sosial layihələrdən eyni əminliklə imtina etməsi son dərəcə əcaib mənzərənin meydana çıxmasına səbəb olub. Bu mənzərənin nə qədər iyrəng və eyni zamanda ürəkağrıdıcı olduğunu anlamaq üçün bəzi nümunələrə nəzər yetirmək kifayətdir. Bu nümunələrdən biri Mingəçevirdə yarımçıq mehmanxanada məskunlaşan və binaları qəzalı vəziyyətə düşən köçkünlərin köçürülmə tələbinin rədd edilməsidir. Qaçqınların və Məcburi Köçkünlərin İşləri üzrə Dövlət Komitəsi iddia edir ki, indiki məqamda hər hansı köçürmədən söhbət gedə bilməz. Çünki prezidentin də açılışında iştirak etdiyi yaşayış kompleksində Avropa Oyunları ilə əlaqədar olaraq idmançılar yerləşdiriləcək və yalnız olimpiyada başa çatdıqdan sonra köçürülmə məsələsi müzakirə ediləcək.

Digər bir nümunə Novxanıdakı kanalizasiya problemi ilə bağlıdır. Belə ki, Bakının bu qədim kəndində duz gölü hissəsindəki məhəllələrdə kanalizasiya sistemi olmadığı üçün evlərdən axıdılan çirkab sular həyət və yolları keçilməz vəziyyətə salıb. Evlərin binövrəsinə dolan və onları qəzalı vəziyyətə salan suların axıdılması üçün gərəkli olan kanalizasiya xəttinin çəkilməsi də Avropa Oyunlarından sonraya planlaşdırılır. Görünən odur ki, ona kimi vətəndaşlar dəhşətli üfunət və antisanitariya şəraitində Avropa Oyunlarının mümkün qədər tez başa çatması üçün dua etməli olacaqdır.

Bu cür nümunələr kifayət qədərdir və bu, özlüyündə bəzi suallar doğurur. Doğrudanmı Avropa Oyunlarına ev sahibliyi etmək ölkədəki yüzlərlə, minlərlə sosial problemin həllindən daha zəruridir? Əgər Mingəçevirdə qəzalı vəziyyətdə olan bina hakimiyyətin planına uyğun olaraq Avropa Oyunlarına qədər səbr etməsə, o zaman xəsarət alan və ya həyatını itirəcək insanlara görə kim cavab verəcək? Doğrudanmı Azərbaycan vətəndaşlarının hansısa beynəlxalq oyun və ya tədbir qədər əhəmiyyəti yoxdur? Bir hakimiyyət üçün öz vətəndaşının təhlükəsizliyi və rifahındna daha ali nə ola bilər? Xalqın sosial rifahını hansısa idman yarışına qurban verən bir hakimiyyətin xalqın maraqlarına xidmət edən, xalqı düşünən hakimiyyət adlandırmaq mümkündürmü? Və ən əsası, xalqa olan bu münasibətin xəyanətdən, riyakarlıqdan başqa bir adı varmı?

Azərbaycandan fərqli olaraq dünyanın heç bir ölkəsində milyonlarla insanın marağının hansısa idman və ya siyasi tədbirə qurban verilməsi faktı yoxdur. Dünyanın heç bir ölkəsində hakimiyyət öz vətəndaşlarını göz-görə ölüm təhlükəsi ilə üz-üzə buraxmır. Dünyanın heç bir ölkəsində hakimiyyət beynəlxalq aləmdə imicini yüksəltmək üçün öz vətəndaşlarına sitəm etmir. Bütün bu anormallıqlara yalnız Azərbaycanda ”“ haqqın və ədalətin çoxdan dəfn edildiyi, yerin və göyün lənətlədiyi bu məmləkətdə rast gəlmək mümkündür.

Hakimiyyət ölkə mətbuatında yer alan bunca sosial narazılıq fonunda dünya ölkələrinin dilində əzbər olacaq idman yarışı keçirmək, bu yolla öz reytinqini qaldırmaq niyyətindədir ki, Avropa Oyunlarının həqiqətən də ideal səviyyədə keçəcəyi təqdirdə belə hakimiyyətin bu yarışlardan xal qazana bilməyəcəyi şübhəsizdir. Ən azından ona görə ki, istənilən xarici dövlət və ya vətəndaşın Azərbaycan hakimiyyətinə münasibətini müəyyən edən ən başlıca amil bu hakimiyyətin öz vətəndaşlarına olan münasibətidir. Bu münasibətin hansı səviyyədə olduğunu isə yuxarıda çəkdiyimiz misallar aydın şəkildə göstərir.

Bir sözlə, bu gün Azərbaycan xalqı böyük bir xəyanətlə üz-üzədir və ən pisi, bu xəyanətin memarları bizimlə eyni evin sakinləridir. Və biz bu ümumi evin rifahı naminə bu xəyanəti dəf etməyə məhkumuq.

Seymur Əliyev

e-mail: [email protected]