Bu il onun 85 illik yubleyi qeyd olunacaqdı. Koronavirus araya düşdü. Hələ ki, yubley məsələsi yubanır. İndi evində oturub küliyyatını çapa hazırlamaqla məşğuldu. Deyir ki, ondan sonra heç kim bu işi görməyəcək. Ona görə də dayanmadan, durmadan kitablarını çapa hazırlayır.

Xalq şairi Fikrət Qoca Modern.az-ın “Ədəbi şənbə” layihəsində söhbətləşdik. AYB-nin qarşıdan gələn qurultayından, bizimkilərin dünya ədəbiyyatına çıxa bilməməsinin səbəblərindən və ilaxır mətləblərdən danışdıq.

-Görək də, olmalı idi. Hələ ki, karantin dövrüdür. İndidən darıxmağın nə mənası var. Yəqin ki, qeyd olunar. İndidən nəsə deyə bilmərəm.

-Eləyəcəklər. Planda var. Nəzərdə tutulub. Mən də çox maraqlanmıram.

-Planda onun da çapı nəzərdə tutulub. Dövlət mükafatı alan şair və yazıçıların seriyasından mənim də kitablarım çapdan çıxacaq. Mən də dövlət mükafatı almışam. Eləməlidirlər. Belə düşünürəm. Təzə nazirin yəqin ki, planlarına daxil ediləcək. Hələ kimin təyin olunacağını bilmirik. Əsas koronavirus bitsin, gerisi yaxşı olacaq. Əsas odur ki, canımız bu virusdan qurtarsın. Təki salamatlıq olsun. Evdən bayıra çıxa bilsək, hər şey yaxşı olacaq (gülür).

 -Evdə olmuşam. Bayıra çıxmamışam. Dövlət qərar qəbul edib ki, 65 yaşından yuxarı kimsə bayıra çıxmasın. Ona əməl edirəm. İşləyirəm. Təzə şeirlər yazmışam. Yazdıqca qəzetlərə verirəm. Çap olunur. Əsas gücü külliyatımın çapa hazırlanmasına vermişəm. Artıq 11-ci cild çap edilib. 12-ci və 13-cü cildləri də demək olar ki, hazırlamışam. Yavaş-yavaş o  birilərini də hazırlayıram. Məndən sonra bunları heç kim eləməyəcək. Ona görə də hər gün işləyirəm.

-Hazırlaşırdıq. Bütün bu hadisələr bizim bu hazırlıqlarımızı pozdu. Koronavirusu deyirəm. Aranın sakitləşməsini gözləyirik. Bundan əvvəlki qurultaylara həmişə başqa ölkələrdən qonaqlar da təşrif buyurub. Xarici ölkələrin tanınmış şair və yazıçıları da gəlib. Hər şey qaydasına düşməlidir ki, biz də qurultaya onları dəvət edə bilək. Bunlar üçün hazırlıq lazımdır.

-Yazıçılar Birliyi nazirlik deyil, dövlət qurumu deyil. Bura yaradıcı orqandır. Yaradıcı sahəyə aid bir təşkilatdır. Yaradıcılıq təşkilatında sədr və idarə heyəti üzvləri tanınan, sayılıb-seçilən adam olmalıdır. Yazaradıcılıqda hər şey pillə-pillə gedir. Bu elə bir sənətdir ki, son nəfəsinə kimi öyrənirsən. Tutaq ki, Yazıçılar Birliyinin qurultayına Özbəkistandan qonaqlar gəlir. Həmin qonaqlar da yaşlı sədri tanıyır. Cavan insan seçilsə deyəcək ki, bu gənc kimdir, tanımayacaq. Yazıçılar Birliyinin sədri gənclər yox, nisbətən yaşlı və təcrübəli adamlar olmalıdır. Mən belə düşünürəm. Yəni, bu təşkilatı dövlət idarələri ilə bir tutmaq lazım deyil.

-Bizdə tərcümə evi var. Bu işlə orada məşğul olurlar. Jurnal buraxırlar. Orada şair və yazıçıların əsərləri tərcümə edilir. Nəşr olunur. Yazıçının da, şairin də kitab çap etməyə imkanı yoxdur. Gənclərin bir neçəsinin kitabını buraxmışıq. Hətta xarici dillərə də tərücümələr edilib. Şair və yazıçıların kitabları nəşr olunub. Bu işləri bizdə xarici əlaqələr şöbəsi həyata keçirir. Onlar jurnal da buraxırlar. İmkan qədər çap olunurlar. Yazıçının gəlirləri yoxdur. Qəzetlərin güclü qonorar vermək imkanları da məhduddur. Qəzet və televiziyalarda da eyni durumdur. Müəllif hüquqları idarəsi yaxşı işləsə çox şey dəyişər. Müəllif hüquqları idarəsi yaxşı işləmir. Beynəlxalq müqavilələr yoxdur. Şair və yazıçılar gəlirlərini də kitabların çapına xərcləyirlər. Kitablar çox çap olunur. Amma təbliğatları zəifdir.

-Bizim elə büdcəmiz yoxdur axı. Hamımız maaşa işləyirik. Kimin maaşından kəsib kimə verək. Elə güclü maaşımız da yoxdur. Mən 300 manat maaş alıram. Həmin pulun 100 manatını kəsib başqasına verəcək qədər imkana sahib deyiləm. Mən niyə verməliyəm. Mümkün olan şey deyil. Fondumuz da yoxdur.

-Bunun əsas səbəbi əlaqələrin zəif olmasıdır. Xarici ölkələrlə, yazarlarla əlaqələrimiz azalıb. Dili bilmirlər. Bədbəxtlik oradadır ki, bizdə hər kəs özünə çalışır. Çalışır ki, özünü qabağa çəksin, özünü göstərsin. Hərə bir istedadlı yazıçını, şairi təqdim eləsə başqa cür olar. Gedirlər xaricə, soruşurlar ki, sizin ölkədən başqa kimlər var. Cavab verirlər ki, məndən yaxşısı yoxdur. Ədəbi əlaqələrimiz zəif olduğu üçün bu işlər ləng gedir. Türkiyə ilə ədəbi əlaqələrimiz var. Çünki dil baryeri, sərhəddi yoxdur. Amma 84 milyonluq Türkiyənin özündə də beş-altı yazıçı var. İllərlə dəridən-qabıqdan çıxdıqdan sonra Orxan Pamuka Nobel mükafatı verildi. Bir dəfə onunla görüşəndə - bizim Yazıçılar Birliyinin qurultayına gəlmişdi – zarafatla soruşdum ki, əsəri yazmaq çətindir, yoxsa yeritmək? Qayıtdı ki, yeritmək... Gülüşdük. Təbliğat işini güclü aparmaq lazımdır. Elə güclü əsərlər var ki, dünya ədəbiyyatına düşə bilməyib. Söhbət dünya yazıçılarının əsərlərindən gedir.

-Yox... Əslində təbliğat şair və yazıçıların işi deyil. Bu işdə ölkənin mədəniyyətini, ədəbiyyatını təbliğ edənlər irəli düşməlidirlər. Bu sahədə çalışanların işidir. Əgər şair və yazıçı yazmayıb təbliğatla məşğul olsa, bütün ömrü gedəcək. Bir də görəcək ki, saç-saqqalı ağarıb, ölümü yaxınlaşıb. Yəni, yazıdan-pozudan da olacaq... Ona görə də bunu təbliğat sahəsində çalışanlar gerçəkləşdirməlidirlər.