Teleaparıcı Aytən Leylaqızı Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb.

 

 

-Zamirənin uğuruna onun yanında olan hər bir kəs sevindi. Mən düşünürəm ki, haqq-ədalət öz yerini tapdı. Zamirənin əgər səhv bir addımı yoxdursa, niyə də qalib gəlməsin ki? Sona kimi də gedib, öz mərdliyini göstərdi! Onu alqışlayıram. Telekanala qayıdacaq yoxsa yox onu bilmirəm. Bu artıq öz seçimi olacaq. O ki, qaldı mənim “Speys” lə əlaqələrimə.. Bu haqda ümumiyyətlə heç nə danışmaq istəmirəm! Bircə onu deyə bilərəm ki, ora illərimi həsr etdim, veriliş ərsəyə gətirdim və kimlərsə hazıra-nazır gəldilər. Həyatdır da. Həyat  bumeranqdır. Yaşayıb nələr görəcəyimiz hələ qarşıdadır. Pis insanları görüb həyatdan küsmək olmaz. Həyatda çətinliyim olsa da Allah hər zaman üzümə qapı açıb. Necə ki, illər əvvəl nazirlərimizdən birinə problemimlə bağlı müraciət etdim və o da yardım əlini uzatdı. Allah ona ömür versin. Onun yaxşılığını unutmaram. İşimin düzəlməyi mənim üçün möcüzə oldu. 

 

 

 

 

-Orada “Səhər çağı” verilişinə aparıcılıq edirdim. Dövlət kanalı idi, tam başqa format idi. Mən canlı verilişləri sevirəm. Ətrafımda olan dost-tanış deyir ki, Aytən, sən canlı veriliş üçün yaranmısan. Zapis verilişə də çəkiləndə elə danışıram ki, sanki canlı efirdir. Bu da işimi sevməyimdən irəli gəlir. Əslində özümü heç vaxt şou sahəsində görməmişəm. Düzdür, dostlarımız var, çörək kəsmişik, salamlaşıb görüşürük, amma şou-biznesdən kənaram. 

 

 

-Sözün düzü başım bir az qarışıqdır. Vaxt gələr səbəbini də deyərəm. Bir neçə telekanaldan dəvət gəldi, sadəcə olaraq özümü orada görmədim. Hiss etdim ki, o verilişlərin ömrü qısa olacaq. Həmin insanlara dostcasına yox dedim. Nə vaxtsa efirə qayıtsam uzunömürlü bir layihə ilə qayıdaram. Düzdür, efir məkanında savadlı aparıcılarımız da var. Amma aparıcıların 80 faizinin üzünə şans gülüb. Elə aparıcılar var ki, onları vaxtilə televiziyaya adi işçi kimi işə düzətmişəm, amma həyat üzlərinə gülüb və aparıcı olublar. Bəlkə də onların savadını araşdırsanız heç savadları belə yoxdur. Mənim yaxşılığımı itirənlər çox olub. Elələri var ki, onları tanış edib, ailə həyatı qurmaqlarına da səbəb olmuşam, amma sonradan onlardan özümə layiq olmayan münasibəti görmüşəm. Əslində bunları demək istəmirdim, sadəcə məcbur oldum. Bu münasibətimin qarşılığı belə olmalı deyildi.

 

 

-Bir insanı nə qədər tapşırmaq olar axı?! O insanın içində heç nə yoxdursa.. Zatən get-gedə ələnəcək. Tanınmaq başqadır, sevilmək başqa! Mən istəmirəm bütün Azərbaycan məni tanıyıb mənfi rəylər yazsınlar. Məni 10-15 insan istəsin, amma sevərək istəsin, xoş sözlər yazsınlar. Heç kimlə qalmaqalım olmayıb, açıq-saçıq danışmamışam, gündəmi zəbt edəcək açıqlamalarım olmayıb. Bunu edə bilmərəm, özümə görə çərçivələrim var. Öz mərdliyimi də, haqlı olduğum tərəflərimi də çox sevirəm. Heç vaxt yaltaq olmamışam, heç kimə quyu qazmamışam. Hər kəsə dəstək olmağa çalışmışam. Bəlkə də Allah məni özü kənara çəkib ki, kimin kim olduğunu yaxşı bilim. Ona görə də özümlə fəxr edirəm.

 

 

 

-Qadın əri tərəfindən atılmışdı, qucağında da çiləsi çıxmayan uşağı var idi. Qadın çox çarəsiz idi, həmişə də çarəsizlərin, zəiflərin yanında olmaq istəmişəm. Vəkil Şəfiqə xanıma qarşı bir az aqressivləşib verilişə zəng edib dedim ki, ona deyin xanımın üstünə çox getməsin. Mənə təklif etdilər ki, bəlkə verilişə gələsən? Dedim ki, xeyr, pulu verib gedəcəm, verilişə çıxmaq istəmirəm. Lalə xanım Azərtaş dedi ki, xeyr, gəlib pulu canlı efirdə təqdim etsin. Utana-utana gəlib pulu həmin xanıma təqdim etdim. Bir az Şəfiqə xanımla sözüm çəp gəldi. 2-3 efirdən sonra gedib könlünü aldım. Burdan dostlarıma da demək istəyirəm ki, sağ olsunlar ki, o qadına kömək etməkdə mənə yardımçı oldular. 

 

 

-Anamı 2012-ci ildə itirmişəm. Cəmi 26 yaşım var idi. Televiziyadakı dostlarım o illərdə mənə dəstək oldular. Amma bu qəlbimdə bir yaradır, köz də bağlasa sağalmır. Evin üçüncü övladı olmuşam, hər yerə də onunla getmişəm. Qəfil bildik ki, xəstədir, 1 ilin içində dünyasını dəyişdi. Allah heç bir kəsi valideynləri ilə sınağa çəkməsin. O illərdə yaşadığım travma indi də mənimlədir. Anamı itirdiyim gündən sonra böyüməyə başladım. Anamın adını televiziyada özümə təxəllüs götürmüşəm. Bəzən rəylərdə müzakirələr təxəllüsümlə bağlı olur. Bizim izləyicilər səbəbi bilmədən fikir bildirməyi çox sevirlər. Bir araşdırın, görün ki, bu qız niyə o adı götürüb?! Şərhlər məni o qədər məyus edir ki, bəlkə də buna görə müsahibələrdən qaçıram. Elə məqamlar olub ki, həyatdan küsmüşəm, incimişəm. Bitdi dediyim yerdə yenidən başlamışam. Quyunun dibinə düşmüşəm, özüm-özümü ordan qaldırmışam. İşsizlik əlbəttə ki, məni sıxır, depressiyaya salır, küsürəm, inciyirəm, özümə qapanıram. Hazırda tədbirlərə, toylara aparıcı qismində dəvət alıram, amma televiziyanın yeri mənim üçün başqadır. Az əməkhaqqı alsaq da televiziyanı sevirəm. Televiziyanın spesifik qoxusu var, onu yalnız orada çalışan insanlar bilir.