...12  may 2018-ci ildə Azərbaycanın ilk Prezidenti Ayaz Mütəllibovun 80 illik yubileyi tamamlanır. Bu münasibətlə Moderator.az-ın rus versiyasının əməkdaşı  tarixin çox mürəkkəb və ziddiyyətli bir dövründə Azərbaycanın müstəqil dövlətçiliyinin formalaşmasında vacib rol oynamış bu dövlət xadimindən  geniş müsahibə götürüb. 

Eks-prezidentin həyatının bütün əsas mərhələlərini əhatə edən  müsahibədə Azərbaycanın sabiq rəhbərinin tərcümeyi-halının gözlənilməz məqamları üzə çıxır. Məsələn, məlum olur ki, nə vaxtsa sovet dövründə Ayaz Mütəllibov 5 il ərzində hazırda erməni işğalı altında olan Şuşa şəhərində yaşayıb...

Azərbaycanın ilk Prezidenti ilə yubiley müsahibəsinin ikinci hissəsinin  ən maraqlı məqamlarını diqqətinizə çatdırırıq...

(Birinci hissənin tərcüməsi burada: moderator.az/news/224764.html)

- Bəli, yaşayırdılar... Və yaxşı yaşayırdılar... Hansısa lüzumsuz problemlər olmadan ... Ümumiyyətlə, demək lazımdır ki, bəzi tarixi proseslərə baxmayaraq azərbaycanlılar və ermənilər o illərdə mehriban yaşayırdılar.  Bəlkə sovet dövrünün adamları belə məsələlərlə məşğul deyildi, ona görəmi?.. Bilmirəm... Amma o zaman  bizlər hansısa  milli fərqlər haqqında düşünmürdük... Biz beynəlmiləlçilik,  xalqların qardaşlığı ruhunda tərbiyə edilirdik. Və  bütün bunlar istər-istəməz dünyagörüşümüzdə əks olunurdu... Hazırda mən Azərbaycandan köçmüş bəzi ermənilərin Bakı üçün ah-vay etdiklərini, peşimançılıqlarını eşidəndə öz-özümə deyirəm ki, özünüz günahkarsınız. Siz, Bakıda, Qarabağda yaşayan ermənilər gərək xaricdən idarə edilən təxribatçı və ekstremistlərin yolu ilə getməyəydiniz və xalqlar arasında bu mənasız ədavəti qızışdırmayaydınız...

-Deyə bilmərəm, mən çox kiçik idim ... Amma xatırlayıram ki, anamla birgə qışda gəzintiyə çıxırdıq. Hər tərəf  ağappaq qar, tam sükut... Möhtəşəm, çox möhtəşəm mənzərə idi... Cıdır düzü... Və qayalardan qalxıb şığıyan iri qartallar.... 

-Hə... Bulaqları da xatırlayıram ... 9 mayda Şuşada  faşizm üzərində Qələbə ilə bağlı ilk bayram tədbiri də yadımdadır. Yəqin ki, 1946-cı il idi...  Hamımızı: atam, anam, qardaşım, bacım və məni “raykom”(rayon partiya komitəsi-S.L.) arabasıyla Isabulağına apardılar ... Orada bayram qeyd edildi, kabab çəkildi... 

 

- Tolstoy küçəsinin Qasım İsmayılov döngəsində yaşayırdıq... İlk vaxtlar Bakıda çox ağır bir şəraitdə yaşayırdıq... ... Müharibədən sonrakı  Bakı özünəməxsus şəhər idi.... Yadımdadır ki,  anamla yaxınlıqda yerləşən “Kubinka”ya gedirdik, bir şey alırdıq , yaxud nəsə satırdıq ... Orada dadlı perajki bişirirdilər... 

- Doqquzuncu sinifdə oxuyanda rəhmətlik atam  bir dəfə məni  çağırıb bu mövzuda ciddi söhbət etdi. Dedi ki, mən siz uşaqlardan heç birinin həkimlik oxumasını istəmirəm. Biz, həkimlər çox  az maaş alırıq... Sən yaxşısı budur, get mühəndisliyə.... Beləliklə, hamımız atamızın tövsiyəsi ilə getdik; mən və qardaşım mühəndis, bacım isə bioloqluğu oxudu ... Amma  illər sonra, artıq mən ali məktəbi bitirdikdə mərhum atam bir gün dedi ki, oğul, deyəsən, mən səhv etmişəm, səndən yaxşı bir həkim olardı, səndə anadangəlmə həkimlik  keyfiyyətləri var. Həqiqətən də,  bir az tibbi qabiliyyətlərim var idi ...

- Mənim məktəb həyatım sırf təhsil maraqlarıyla yanaşı, məhlə uşaq idmanı ilə də yadda qalıb... Biz uşaqlar Tolstoy küçəsinin daş döşəməsində o taydan bu taya ip bağlayıb volebol oynayanda heç yemək də yadımıza düşmürdü. Bu  minvalla Bakının 6 saylı, daha sonra 189 saylı məktəblərindən tanınmış idmançılar yetişdi; basketbolçular, voleybolçular, futbolçular... Mən də həmin məhlə- məktəb  idman komandalarının üzvü idim ...

-Yox. Hərdən futbol oynayırdım...  Daha çox voleybolla maraqlanırdım. Məktəb və rayon yarışlarında voleybol komandasına qatılırdım ...

- Humanitar fənlərə daha çox meyilli olmuşam. Ədəbiyyatı sevirdim. Mütaliəni çox xoşlayırdım. Bu sahədə anama daha çox çəkmişəm... Öncə qeyd etdiyim kimi, anam mütaliəni çox sevirdi. Mən də həm  rus və Avropa ədəbiyyatını  çox sevirdım... Ümumiyyətlə,  bizim dövrümüz elm, yaradıcılıq, incəsənət və s. aləmində əyləncələrlə dolu idi...