Bunu Moderator.az-a açıqlamasında Gənc Tamaşaçılar Teatrının aparıcı aktrisası Təhminə Məmmədova deyib. O daha sonra əlavə edib.

 

“Hələ də onun itkisi məni yandırır. Baxmayaraq ki, üstündən 7 il keçib. İnana bilmirəm ki, yanımda yoxdur. Vaxtaşırı yuxularımda görürəm. Kübra xanım elə insan idi ki, onu sevməmək mümkün deyildi. Bu cür bir-birimizə öyrəşdik. Həqiqətən də biz hiss etmirdik ki, doğma deyildik. Hətta doğma anam belə onu mənim bioloji anam kimi qəbul edirdi. Çox darıxıram onun üçün. Həqiqətən də ehtiyacım var. Kövrəlirəm. Məzarını ziyarət edirəm.. Bəzən elə bilirəm ki, o günlərə əlim çatacaq. Arxaya dönəcəm ki, Kübra ordadır, onu öpəcəm, iyləyəcəm, qucaqlayacam. Onu itirmək mənim üçün böyük bir qubar oldu. Bəzi şeylər var ki, insan hiss edir amma dilinə gətirib deyə bilmir” deyə aktrisa bildirib.

 

Təhminə Məmmədova bildirib ki, Kübra Dadaşova səhnə ilə xoşbəxt olurdu.

 

“Kübra xanımın şəxsi həyatda bəxti gətirməmişdi. O sadəcə teatrda xoşbəxt idi. Səhnəyə çıxanda dərd-qəmini unudurdu. O fitri istedadla doğulmuşdu, səhnə üçün yaranmışdı. Səhnədən uzaq qalanda çox fikir edirdi. Son vaxtlar səhnəyə çıxa bilmirdi. Şəkər xəstəliyi gözünü məhv etmişdi. Deyirdi ki, səhnənin qaranlığında yıxılacam. Üstəlik ayaqları da ağrıyırdı. Xəstəlik onu yıxdı. Şəkər xəstəliyini 2000-ci ildə Bakıda baş vermiş zəlzələdən sonra tapmışdı. Həyatsevər insan idi. Həkim mənə deyirdi ki, “artıq aparın evə, bir-iki gün ömrü qalıb”. Mən istəyirdim ki, başını qata-qata onu evə aparım. İçimdə partlayırdım, ona deyə bilmirdim. Soruşdu ki, sən mənə düzünü de. Dünyasını dəyişdiyi saniyəyə qədər ağlı başında idi. Dedim ki, həyatın risk altındadır. Dedi ki, “yox, mən əməliyyata girəcəm. 50 faiz yaşamaq ümidim varsa ondan istifadə edəcəm”. Çox yalvardım eşitmədi.. Guya eşitsəydi nə olacaqdı? 1 gün artıq yaşayacaqdı.. Çünki artıq xəstəlik bütün bədəninə yayılmışdı.. Çox ağır bir gün idi.. Çünki həmin gün mənim səhər tamaşam var idi, o isə əməliyyata girəcəkdi. Bütün gecəni yanına gedib onu qucaqladım.. Səhər tamaşanı ağlaya-ağlaya oynadım. Tamaşa bitər-bitməz qaçıb xəstəxanaya getdim. Əməliyyatı uğurlu keçdiyindən ayıldı, danışdıq, öpüb qucaqladım onu. Sevindim ki, ayıldı.. 1-2 saat sonra komaya düşdü.. Hətta çox həkimlər gəldi, həyatını xilas etməyə çalışdılar, amma böyrəklərini işlədə bilmədilər. Onda da inana bilmirdim ki, artıq həyatda yoxdur. Uzun müddət bu barədə danışa da bilmirdim, çox pis olurdum. Son saniyələrinə qədər yanında oldum” deyə aktrisa bildirib.

 

Aktrisa deyir ki, Kübra Dadaşovanı dəfələrlə ölümdən xilas etsə də, sonuncu cəhdi uğursuz olub..

 

“Hərdən mənə elə gəlirdi ki, mən ondan çox ölümlə mübarizə apardım.. Əməlli-başlı ölümə müharibə etmişdim. 17 il ərzində 5 dəfə onu ölümün caynağından çıxarırdım. Allah mənə güc verirdi. Hətta kariyeramdan da imtina etdiyim vaxtlar oldu.. Hər şeyi qurban verirdim ki, bircə o ayağa qalxsın, yaşasın. Kübranı o dərəcədə çox sevmişəm. Ya o olmalı idi, ya da sənət. Üstəlik o vaxt yoldaşımdan ayrılmışdım, övladım balaca idi.. Bütün problemlərim bir-birinə qarışmışdı. Heç bir hərəkətimə görə peşman deyiləm. Razı idim ki, kariyeram olmasın, amma yaxınlarımla sağ-salamat yaşayım. Şəkər xəstəliyinə görə əsəbləri də pozulmuşdu. Çox səbirsiz olmuşdu. Kimlərinsə xətrinə dəyə bilirdi. Hərdən mənə də nələrsə deyirdi.. Sonra deyirdi ki, “sənə bu qədər söz deyirəm, qapıdan qovuram bacadan girirsən”.. Deyirdim ki, axı mən sənə anam demişəm, başqa cür necə ola bilər?! Belə insanlardan küsmək olmaz. Onlar xəstəliklərinə görə həssas olurlar. Məncə sevgi elə nələrdənsə keçmək, özünü qurban vermək, mərhəmət hissidir. Kaş indi yaşayaydı.. Heyf.. Çox dahi sənətkarlarımızı itirmişik. İtirə-itirə gedirik. İnsan yaşa dolduqca başa düşür ki, hər kəsi itiririsən bu həyatda. Onu itirdiyimə görə hər kəsdən, onun özündən belə küsmüşdüm. Aylarla ona yalvarırdım.. Həkimlərə getmək istəmirdi, özü də bezmişdi. O anda anlamırdı.. İnsan nə qədər xəstəxana yollarında qalar.. Üstəlik “jurnalistlər” də bəzən artıq-əskik nələrsə yazırdılar.. Sensassiya axtarırdılar, ağıllarına nə gəldi dərc edirdilər.. Çox inciyirdim. Bu xəbərlər mənə, onun özünə də pis təsir edirdi. İnsan ölümlə mübarizə aparır, ümidlə yaşayır, bir də görürsən ki, sənin haqqında artıq “öldü” yazılıb. Yazırdılar ki, artıq ümid yoxdur. Bu həqiqətən də ölümlə mübarizə aparan insana, onun yaxınlarına böyük bir zərbədir. Elə bil insanın ürəyinə xəncər vururdun. O yaşamalı idim. 60 yaş nə idi ki? Deyirdim ki, 60 illik yubileyini qeyd edəcəm. Üzümə diqqətlə baxıb dedi ki, “elə hiss edirəm ki, yubileyimi görməyəcəm”. Həmin mübarizədə mən tək qaldım, yanımda heç kim yox idi. Kübra ölümün, xəstəliyin tərəfinə keçdi. Kübra onlarla birləşib mənimlə mübarizə aparmağa başladı. Rahatlığını o tərəfdə tapmaq istədi.. Onun son nəfəsinə qədər təslim olmayan tək mən idim” deyə sənətkarın yaxını bildirib.