Mayın 11-də anspress.com saytında “Bakı sakinlərinə sevidirici xəbər” sərlövhəli yazı yer alıb. Yazıda qeyd olunur ki, Avropa Oyunları ilə əlaqədar ölkəyə gətirilmiş 500 ədəd “London taksi”ləri I Avropa Oyunları bitdikdən sonra “Bakı Taksi” xidmətinə veriləcək. ANS müxbirinə açıqlama verən Nəqliyyat Nazirliyinin sözçüsü Namiq Həsənov bildirir ki, məlum avtomobillərdən Bakı sakinləri də istifadə edə biləcək. N.Həsənovun sözlərinə görə, bu taksi xidmətindən istifadə edən vətəndaşlar, istənilən məsafəni rahat şəkildə, münasib qiymətə qət edə, nağdsız ödəniş sistemindən faydalana biləcəklər.

Bir sözlə, yazının başlığı, eləcə də forma və təqdimatı insanda belə bir təsəvvür oyadır ki, sanki yaşadığımız ölkədə taksi dərdindən başqa insanların heç bir qayğısı, heç bir problemi yoxdur. Guya insanları düşündürən yalnız müasir taksilərdə gəzə bilməmək dərdidir ki, bunu da Nəqliyyat Nazirliyi I Avropa Oyunlarından sonra həll edəcək.

Məlum yazı və yanaşma tərzi məşhur bir lətifəni yada salır. Deyilənə görə bir gün meşənin padşahı sayılan şir belə bir qərar verir ki, hər kəs sabahkı toplantıda özünün mənfi cəhətlərini, nöqsan və qüsurlarını açıq şəkildə deyəcək və hər kəsin qarşısında tövbə edəcək. Səhər başda şir olmaqla bütün heyvanlar səmimi şəkildə öz nöqsan və günahlarını etiraf edir. Bir tək tülkü səsini çıxartmır. Onun bu susqunluğunu görən dələ tülkünü ortaya çəkib ondan öz nöqsanlarını etiraf etməyi tələb edir. Bütün nəzərlərin ona dikildiyini görən tülkü artıq susa bilməyəcəyini görüb sözə başlayır. Tülkü bildirir ki, bəli, mənim də müəyyən qüsurlarım var. Məsələn, fəsillər dəyişəndə mən də tükümü dəyişirəm və ya bəzən  yeriyəndə ayağım hansısa qarışqa yuvasna toxunur, nəticədə yuva dağılır və s.

Tülkünün həqiqəti etiraf etmək istəmədiyini görən dələ dözə bilməyib deyir: “Tülkü lələ, sən danış görək gecələr hinə necə girirsən, bu vaxta qədər nə qədər toyuq-cücənin axırına çıxmısan, kimdən nə qədər oğurlamısan...”.

İndi London taksilərindən istifadə imkanı elə sevindirici xəbər kimi təqdim edilir ki, sanki xalqın bunun xaricində hər hansı qayğısı olmayıb. Halbuki, nəqliyyat sektorunun özündə müzakirəyə çıxarılması zəruri olan yüzlərlə problem mövcuddur.

Məsələn, yaxşı olar ki, Nəqliyyat Nazirliyi lüks taksilərdən danışmaq əvəzinə söyləyərdi ki,  yollardakı tıxacların səbəbi nədir? Niyə görə insanlar hər gün eyni işgəncəyə məruz qalır, hər gün bitib-tükənməyən tıxaclarda saatlarla vaxt və əsəb itirməli olurlar? Təmirinə milyonlarla manat vəsait səf edilən yollar niyə cəmi bir neçə aydan sonra çala-çuxurlu kənd yollarını xatırladır, tanınmaz hala düşür? Sərfiyyatına görə dünyanın ən bahalı yollarını belə geridə qalan paytaxt yollarında payız-qış aylarında yaranan “göllərin” sirri nə ilə bağlıdır? Paytaxtda fəaliyyət göstərən nəqliyyat şirkətlərinə məxsus avtobus sürücülərinə yol polisinin gözü qarşısında  “avtoşluq” cəsarəti verən nədir? Millət vəkili Fəzail Ağamalının “polis avtobus sürücüsünə söz deyə bilmir” ifadəsi nədən xəbər verir? Niyə gediş haqqlarının mütəmadi surətdə artdığı ictimai nəqliyyat vasitələrində insanları hələ də heyvan kimi ”“dəhşətli basabas və sıxlıq içərisində daşıyırlar? Niyə I Avropa Oyunlarına görə avropalıların sərəncamına lüks taksilər verən əlaqədar qurumlar bu torpağın, bu vətənin doğma sakinlərinin evlərinə, işlərinə rahat gedib-gəlməsi üçün  xəttə əlavə 3-5 avtobus boşlamağa lüzum görmür?

Niyə..?

Əksəriyyətin yeməyə çörək, içməyə su tapmadığı bir ölkədə insanları lüks taksi xidməti ilə sevindirmək cəhdi sadəcə gülüncdür. Və aclığın, maddi sıxıntının, sosial keçimsizliyin insanları yaşam sevincindən məhrum etdiyi bu ölkədə həmin taksilərin təkərli zibilqabından heç bir fərqi yoxdur.

Seymur Əliyev

e-mail: [email protected]