Bugünlərdə Prezident Administrasiyasının ictimai-siyasi məsələlər şöbəsinin rəisi Əli Həsənov yalan informasiyalar yayan KİV-lərin cəzalandırılacağı ilə bağlı açıqlama yayıb. Administrasiya yetkilisi bildirib ki, son vaxtlar ölkə mətbuatında bəzi vəzifəli şəxslərin işdən çıxarılması, onların evlərində axtarış tədbirlərinin keçirilməsi və s. kimi əsassız xəbərlər yer alır ki, bu da ictimai fikri çaşdırmaq məqsədi daşıyır.

Ə.Həsənovun məlum açıqlamasında dərhal sonra Mətbuat Şurası da oxşar bəyanatla çıxış edib və dəqiqləşdirilməyən məlumat yayan KİV-lərin cəzalandırılması üçün müvafiq addımların atılacağını bildirib.

İstər Ə.Həsənovun, istərsə də Mətbuat Şurasının açıqlaması özlüyündə maraqlı suallar doğurur. Mətbuatı yalan-yanlış informasiyalar yaymaqda təqsirləndirən Ə.Həsənov bu yalanların nədən, niyə qaynaqlandığına nə üçün aydınlıq gətirmir? Məgər doğrudanmı, administrasiya yetkilisi əsassız informasiyaların rəsmi informasiya qıtlığından irəli gəldiyinin  fərqində deyil? Niyə Ə.Həsənov media orqanlarında yalan infomasiyaların qarşısını  almaq üçün rəsmi qurumları baş verən olaylarla bağlı ictimaiyyəti daha çevik və operativ formada məlumatlandırmağa səsləmək əvəzinə, mediaya hədə-qorxu gəlməyə üstünlük verir? Bəs nizamnaməsinin 2.1.1-ci maddəsinə görə, söz və mətbuat azadlığının qorunmasını həyata keçirməli olan Mətbuat Şurası niyə medianın müstəqil fəaliyyətinə şərait yaratmaq əvəzinə, onu hüquqi müstəvidə cəzalandırmaqla qorxudur? Axı həm adına, həm mahiyyətinə, həm də nizamnaməsinə görə Mətbuat Şurası hansısa dövlət rəsmilərinin deyil, məhz mətbuatın qayğısına qalmalı, ilk növbədə onların maraqlarından yana çıxış etməlidir...

Əslində bütün bu suallar və onların özlüyündə ehtiva etdiyi cavablar göstərir ki, bu gün ölkə rəsmiləri, siyasi hakimiyyət dövlət orqanlarının ölü xidmət sahəsinə çevrilən mətbuat xidmətlərini ayağa qaldırmaq, onların işlək quruma çevrilməsini təmin etmək əvəzinə, müstəqil mətbuatı hədəfə almaq, bütün nöqsanlara görə məsuliyyəti onların üzərinə yıxmaq yolunu tutub ki, bu da problemin həllinə deyil, onun daha da dərinləşməsinə xidmət edir. Rəsmi informasiyaların olmaması, yaxud bu informasiyaların günlərlə, həftələrlə gecikdirilərək ictimaiyyətə çatdırılması fonunda mediada doğru məlumatlarla yanaşı, yalan məlumatların da yer alması təbiidir və buna görə medianı ittiham etmək absurddur.

Media günlərlə susub hansısa dövlət orqanının nə zamansa açıqlama verəcəyini gözləyə, hadisə və proseslərin arxasınca sürünə bilməz. Bu, medianın mahiyyətinə, ruhuna, ana prinsipinə ziddir. Hətta rəsmi informasiyaların bolluğu fonunda belə medianın yalnız rəsmi informasiyalara istinad etmək, əlavə, alternativ və ya rəsmi informasiyalara zidd xəbərlər dərc etməsinə yasaq qoymaq olmaz. Əgər media sadəcə rəsmi informasiyaların işıqlandırılması ilə məşğuldursa və bu çərçivədən kənara çıxa bilmirsə, deməli, həmin media orqanının azad, müstəqil fəaliyyətindən söhbət gedə bilməz. Əgər belə olarsa, onda bütün media orqanları dövlət mediasina çevrilməli olar ki, bu da ölkədə azad medianın məhvi, ən sərt senzuranın mövcudluğu deməkdir.

Bu gün ölkə mediasında yer alan əsassız məlumatlara görə başlıca məsuliyyət dövlət orqanlarındakı rəhbər şəxslərin, eləcə də onların mətbuat xidmətlərinin üzərinə düşür. Məhz onların susqunluğu yanlış informasiyaların media orqanlarına yol tapmasına səbəb olur ki, nəticədə cəmiyyət bir çox hadisə ilə bağlı düzgün, dolğun məlumat ala bilmir. Və nə qədər ki, dövlət orqanlarının mətbuat ximətlərinin yeganə işi hər ayın sonunda susqunluqlarına görə maaş almaq olacaq, mediada yanlış informasiyaların mövcudluğu davam edəcək.

Siyasi rəhbərlik ya mətbuat xidmətlərinin çevik fəaliyyətini təmin etməli, ya da varlığı ilə yoxluğu bilinməyən bu qurumları ləğv etməli, bununla da dövlət büdcəsinin israf edilməsinə son qoymalıdır.  Əks təqdirdə, dövlət qurumlarının mətbuat xidmətlərinin saxlanılması büdcə üçün lüzumsuz yük olaraq qalacaq və  gələcəkdə də azad medianı siyasi hakimiyyətin qınaq və hədəfinə çevirəcəkdir.

Seymur Əliyev

e-mail: [email protected]