Moderator.az Əməkdar artist, “Floristika” İncəsənətə Dəstək İctimai Birliyinin yaradıcısı Suğra Bağırzadənin “Qafqazinfo”ya müsahibəsin təqdim edir:

- Təəssüf ki, məni mühəndis kimi tanımırlar. Çünki hər zaman Cəfər Cabbarlı adına “Azərbaycanfilm” kinostudiyasında mühəndis kimi çalışmışam.  Özüm Neft-Kimya İnstitutunun (indiki ADNSU) kimya texnologiyası fakültəsini bitirmişəm. Ailə qurduqdan sonra bir il Elmi-Tədqiqat İnstitutunda işlədim. Atam istəmirdi ki, ömrümü kino ilə bağlayım. Özünün elmə marağı böyük idi. 7 bacı və bir qardaşım var. Hamımız ali təhsilliyik. Böyük bacımın 86 yaşı var. Bəzilərimiz disertasiya müdafiə edib. Hamı elmlə bağlıdır, mən isə yeganə övladam ki, incəsənətlə məşğul oluram. Valideynin sözünə baxmamaq mümkün deyildi. Atam nə deyirdisə, onu da edirdik. İndi ona çox minnətdaram. Ailə qurduqdan sonra atam mənə qarışmadı. Özüm nə aktyorluq, nə də floristika ilə bağlı təhsil almışam. Uşaqlıqdan səhnədə olmuşam. Aktyorluq işi mənim üçün adi həyat tərzidir. Floristikaya maraq uşaq vaxtlarından var idi. Anam Məleykə xanımın gülləri solanda qanı qaralırdı. O gülləri çox sevirdi, bizə də bunu öyrətdi. Anama güllər gətirirdim, deyirdi ki, xarab olacaq. Mən də uşaq vaxtı ona cavab verirdim ki, elə bir şey fikirləşəcəm ki, sənin güllərin xarab olmayacaq.  Bu, uşaqlıq əqlimdə fırlanırdı. Heç bilmirdim ki, bunu necə etmək olar. Amma Neft-Kimya İnstitutunda təhsil alan vaxt məhlulları, dinamikanı, ağırlığı və hərəkəti öyrənirdik. Artıq gülləri saxlamaq üsulunu başa düşürdüm. 

- İlk işimi soruşanda anamı yadıma salıram. Birinci əl işim hazır olanda anam və atam dünyasını dəyişmişdi. İlk işimi aparıb anamın başdaşı üstünə qoydum. Dedim ki, ana, mən arzunu yerinə yetirdim. İş ondadır, bacılarım dedi ki, yağış yağacaq, əl işin xarab olacaq. Doğrudan da elə oldu, eybi olmaz. Qoy anamın ruhu şad olsun... 

- Kino kollektiv işdir, təkcə özünü yox, hamını fikirləşirsən. Bu isə mənim fərdi işimdir. Zəhmət tələb edir. Ərsəyə gəlməsi üçün həcmindən asılı olmayaraq iki il lazımdır. Çəmənlikdə lalələri işləmək üçün əziyyət çəkmişəm. Əvvəlcə çəmənliyi, sonra lalələri düzmüşəm. Bu, artıq 4 ilə başa gəlib. Başqa cür mümkün deyil. Çiçəklər incədir, onların xasiyyəti fərqlidir. Elə olur ki, gecə, elə də olur ki, səhərdən axşama kimi bir əsər üzərində çalışıram.

- Bilirsiz, satış məsələsi bir az çətindir. Çünki ematalxanam yoxdur. Kinostudiyada bu otağı mənə veriblər, çox sağ olsunlar. Amma bura idarədir, hamı gələ bilmir. Şənbə-bazar bağlı olur. Bir az çətinlik olur. Amma sərgilərdə görürlər. Müəllifi olduğum “Floristika” kitabımı, əsərlərimi alırlar. TV və media da biganə qalmır, dəstək olurlar. Qiymət əmək sərf etməyimdən asılıdır. 

- Məndən olsaydı, 1 milyona satardım. Amma mümkün deyil. İstəmirəm ki, bu əsərlər hər adamın evini bəzəsin. Xaricdə əl işlərinə böyük qiymət verirlər. Mən isə qiymət qoymağa çətinlik çəkirəm. İndiki zamanda yaxşı yaşamaq üçün pula ehtiyac çoxdur. Amma daha böyük amillər var. Hər şeyi pula çevirmək olmaz. Elə qiymətli əsərlərim var ki, onları bağışlaya da bilərəm. 

 

- Xüsusi məhluldur. Ləçəklərin qalınlığından asılı olaraq, məhlulların tərkibi dəyişir. Çünki ağır maye olanda çiçəklər ölü olur, şux qalmır. Burada həm mühəndis hesablamaları, həm də rəssam fikri var. Hərdən deyirlər ki, Allah vergisidir. Amma insanda çalışqanlıq olmasa, nail ola bilməzsən. 

- O, “Politexnik”i (indiki ATU) bitirib, mühəndisdir. “Ulduz” filminə çəkiləndə 8-ci sinfi bitirmişdim. Məni orada görmüşdü. İllər sonra arxamca gələndə də bunu dedi ki, məktəb vaxtlarımdan sənə vurulmuşam. Naxçıvanda yaşayırdı. Deyirdi ki, mən Naxçıvanda hamıya demişəm ki, o qızı tapacam. Yəni məni artıq aktrisa kimi tanımışdı. Bilirdi ki, hansı peşə ilə məşğulam. Mühəndis olmağımdan xəbərsiz idi. Beynində bunu yaşadırdı ki, mən kino qəhrəmanıyam. Tanış olduqdan sonra bildik ki, ikimiz də mühəndisik. Söylədim ki, kinonu çox sevirəm, atam icazə vermirdi, amma bundan sonra çəkiləcəm, film çəkilişlərində iştirak edəcəm. 

 

- İki qızım var, ailəlidirlər. Hazırda 4 nəvə böyüdürük. Bir ana, nənə kimi onlara çox kömək edirəm. Qızlarım mənə çox diqqət edirlər. Onlar yaşa dolduqca mənə daha çox hörmət edirlər. Bir ana, eyni zamanda bir qadın kimi... Yəqin ki, mənimlə fəxr edirlər. Çünki mən də anamla fəxr edirdim. O, diş həkimi idi, lakin işləmirdi, atam icazə vermirdi. Buna baxmayaraq, 8 uşağa baxırdı. Böyüyüb ana olduqdan sonra bunu başa düşdüm. Adi bir qızın uzun saçlarını yumaq, daramaq, hörmək qəhrəmanlıq idi. Çünki hər gün eyni şeylər təkrarlanırdı. Bundan əlavə, həyat yoldaşıma qulluq edirəm. Bilirsiz ki, evdə kişi qulluq istəyir. Hər şey qaydada olmalıdır. Biz evimizdə belə görmüşdük. Başqa cür istəsək də, alınmırdı. Hərdən hirslənib deyirəm ki, heç nə etməyəcəm. Amma sonra özüm də bilmədəm görürəm ki, bütün işləri həll etmişəm. Çünki beyin belə işləyir. 

Qızım Cəmilə rejissorluq üzrə təhsil alıb. Space TV-də Firdovsi Atakişiyevlə rus dilində proqram aparırdı. Amma daha sonra Azərbaycan dilini mükəmməl bilmədiyinə görə aparıcılıq üzrə yoluna davam edə bilmədi. Hazırda Ənənəvi İncəsənət Mərkəzinin “Dastan” brendinin direktorudur. Digər qızım Gülarə də İçərişəhərdə başqa bir yerdə çalışır. Bu yaşda onlar layiqli vəzifələrdə çalışırlar. Qız nəvələrim də İncəsənət Gimnaziyasında təhsil alırlar. 

- Heç fikirləşmirəm ki, bundan sonra nə qədər yaşayacam. Sabahı bilmirəm, fani dünyadır. Bacılarım, qızlarım, ailəm və dostlarımla gözəl anlar yaşayıram. Daha çox öyrənirəm, çalışıram. Çox aktiv bir həyatım var. Mənə sual verirlər ki, niyə qocalmırsız? Cavab verirəm ki, qocalmağa vaxtım yoxdur. Səhərlər idman edirəm, gəzməyi sevirəm. Kitab oxuyuram, tamaşalara baxıram. Dünyanın hansı ölkəsinə gedirəmsə, orada teatrda oluram. Yəni insan öz üzərində işləməlidir. İşləməsən heç nəyə nail olmazsan. Elələri var ki, 57 yaşında qocaldıqlarını boynuna alırlar. Beyin qocalırsa, deməli, insan yaşlanır. Mən kitabımı 70 yaşında yazmışam.  

İş ondadır ki, genetik məsələ də rol oynayır. Bacımın 86 yaşı var, məndən də yaxşı qalıb. Ona 60 yaş vermək olar. Üzündə qırışları belə yoxdur. Bacılarım gözəldir, qocalmırlar. Qaldı ki, mən... Estetik əməliyyat etdirmərəm. Səhnə insanı, müğənni edə bilər. Amma aktrisada alınmaz. Çoxları dodağını böyütdürür, gözünə nələrsə, müdaxilə olunub. Bu zaman tamamilə üz dəyişir. Mənim sifətim heç vaxt dəyişmir. Bunun üçün üzə qulluq etmək, düzgün qida qəbul etmək lazımdır. Hər şeyin qədəri var. Yalnız özüm bişirdiyim yeməkləri yeyirəm. Mən heç vaxt “McDonalds”, “KFC” - elə yerlərdə ömründə yemərəm. Heç vaxt, heç vaxt...

Bilirsiz, mədəniyyət böyük şeydir. Gərək uşaqlar kiçik yaşlarından kulturologiyanı yaxşı öyrənsinlər. Yemək mədəniyyətini qanlarına hopdurmaq lazımdır.  

Bundan əlavə, demək olar ki, kosmetoloq yanına nadir hallarda gedirəm. Çünki özüm dəriyə qulluğu bacarıram. Əvvəlcədən insan özünə baxmalıdır. Əlbəttə ki, kök olub, sonra arıqlayanda dəri boşalacaq. Başqa cür ola bilməz. Bunun üçün gənclik illərindən qulluq etməlisən ki, sonra yaxşı nəticə olsun.