Bütün insanlar harada yaşadığından asılı olmayaraq, verdiyi sözə əməl edən insanları sevirlər. Həmin insanlarla rabitə qurmaqdan zövq alarlar. Halbuki sözünə əməl etməyən insanlara nifrət edərlər. Onlar belə təsəvvür edər ki, bu cür insanlar etimad olunası insanlar deyildir. Ona görə də onlarla heç bir işlərində şərik olmaq istəməzlər. (Tebyan)

 

Əgər siz də verdiyiniz sözə əməl etməyənlərdənsinizsə və ətrafınızda olanlar sizi bu cür insan kimi tanıyırsa, bu, sizin ictimai vəziyətiniz üçün çox təhlükəli bir haldır. Bu rabitə Allahla olan rabitənizə də sirayət edər. Necə də pisdir ki, insan Allaha verdiyi sözə əməl etməsin. Söz versin, lakin əməl etməsin. Allah o qədər rəhim və mehribandır ki, bu cür insanlara səbirlə yanaşar. Heç bir zaman bəndəsinə göz yummaz. Əgər insan Allaha verdiyi sözə əməl etməzsə, şeytanın ən sevimli qulu olar. Bir gün şeytanın bu fəryadını eşidəcəkdir ki, deyir: «Həqiqətən, Allah sizə haqq vəd verdi (onların hamısı gerçəkləşdi). Və mən sizə vəd verdim və vədimə xilaf çıxdım (heç biri həyata keçmədi). Mənim (dünyada) sizin üzərinizdə, sizi dəvət etməkdən başqa heç bir hökmranlığım yox idi və siz (də) mənim dəvətimi qəbul etdiniz. Odur ki, məni məzəmmət etməyin, özünüzü məzəmmət edin. İndi nə mən sizin dadınıza yetişənəm və nə (də) siz mənim dadıma yetişənsiniz. Mən bundan qabaq məni itaətdə Allaha şərik qoşmağınıza kafirəm. Həqiqətən, zalımlar üçün ağrılı bir əzab vardır». (“İbrahim” 22).

 

İnsanın Allaha verdiyi sözə əməl etməməsi bu ayədə də bariz şəkildə özünü göstərər: “Sizin hər birinizi bir candan (atanızdan) yaradan və yanında rahatlıq tapması üçün zövcəsini də onun cinsindən edən Odur. Beləliklə elə ki, zövcəsi ilə yaxınlıq etdi, o, yüngül bir yüklə yükləndi və bir müddəti (hamiləlik dövrünün əvvəlini) o yüklə keçirdi. Elə ki, yükü ağırlaşdı hər ikisi Allahı - öz Rəbblərini çağırdılar ki: «Əgər bizə saleh (sağlam və həyat sürməyə qadir) bir övlad əta etsən, mütləq şükür edənlərdən olacağıq». Beləliklə, elə ki, (Allah) o ikisinə (sağlam və) saleh bir övlad əta etdi, onlara verdiyi şey barəsində Ona şərik qoşdular. (Əgər onlar bu işdə bütləri də təsirli bilsələr zahiri şirkə, yox əgər səbəblərə arxalanaraq əsas səbəbkarı yaddan çıxarsalar gizli şirkə düçar oldular. Bu iki ayə cəmiyyətin əksəriyyətinin halını şərh edir ki, onlar ya zahiri şirkə, ya da gizli şirkə düçardırlar.) Allah Ona şərik qoşulan şeydən çox-çox ucadır”. (“Əraf” 189-190). Bu ayə ona işarə edir ki, insanlar Allahdan övlad istəyən zaman son ana qədər dua edər və yalvararlar. Lakin o zaman ki, Allah onlara saleh övlad verər, Allaha şərik qoşar və verdikləri sözə əməl etməzlər.

 

İnsanın sözünə əməl etmədiyi hallardan biri də o zamandır ki, insan yoxsul olur və daima dua edir ki, Allah ona sərvət yetirsin. Əgər belə olarsa, yoxsullara əl tutacağına söz verir. “Onlardan Allahla «əgər O Öz lütfündən bizə əta etsə, mütləq sədəqə verəcək (hər bir haqq sahibinin haqqını ödəyəcək) və mütləq salehlərdən olacağıq» deyə əhd bağlamış kəslər vardır. Beləliklə, elə ki, (Allah) Öz lütfündən onlara əta etdi, ona xəsislik etdilər və (qəlbən) dönük olaraq üz çevirdilər”. (“Tövbə” 75-76). O zaman ki, Allah ona sərvət yetirər, xəsislik edər və sözünə əməl etməz.

 

İmam Əli (ə) buyurur: “Vədinə xilaf çıxmaqdan çəkin ki, Allahın və insanların sənə nifrət etməsinə səbəb olar”.

 

 

/Deyerler.org/