Azərbaycan orudusu qələbə qazandı. Bu gün  bayrağımız 30 il bundan öncə işğal olunmuş torpaqlarımızda dalğalanır. Bu qürurdur, bu fəxrdir, bu dünyaya meydan oxumaqdır. Dünyanın gözünün içinə dik baxmaqdır, utanmadan, çəkinmədən. 

Müsahibimiz aktrisa Oksana Rəsulova uzun müddətdir ki, bu günü gözlədiyini və sevincinin həddi-hüdudu olmadığını deyir. Moderator.az-a danışan Oksana xanım təəssüratlarını bizimlə bölüşdü. 

 

- Xəbəri eşitdiyim gündən bəri hisslərimi cilovlaya bilmirəm. Mən burda doğulmuşam, valideynlərim Azərbaycanlıdır. 20 ilə yaxın Rusiyada yaşasaq da ürəyim hər zaman vətənim- Azərbaycan üçün döyünüb. Bu gün mən qalib ölkənin vətəndaşı olduğum üçün fəxarət hissi duyuram. Bu qələbəni bizə yaşatdığı üçün ordumuza, ali baş komandanımıza təşəkkür edirəm. Hazırda gözəl duyğular yaşayıram. Allaha min şükür ki, biz bu günü gördük. Özümü çox xoşbəxt hiss edirəm. 

Bilirəm ki, bu qalibiyyət heç də bizim üçün asan başa gəlməyib. “Torpaq uğrunda ölən varsa, vətəndir” deyirlər. Mən bunun üçün təəssüf edirəm və Allahdan şəhidlərimizə rəhmət diləyirəm. Çox sevinirəm, amma bu tam sevinc deyil. Çünki sevindikcə, şəhid anaları gözümün qabağında dayanır. Övlad itirmək çox çətindir. Bir valideyn kimi o anaları  anlayıram. Şəhid analarının övladlarının qanları yerdə qalmadı. Mərd oğullarımız onların da qisasını aldı. Bu gün ordumuz bir tarix yazır və biz də o tarixə şahidlik edirik. 

- Sizcə bu yaşadıqlarımız böyük bir bədii və sənədli filmin materialı  deyilmi? 

- Mən bu son 2 ayda yaşadıqlarımızı düşünəndə nəinki müharibə ilə başqa mözvularla bağlı ssenari yazmağın mümkün olduğunu gördüm. Müharibədən öncə pandemiya və xalqımızın əzminə şahidlik etdim. Çox istərdim ki, Qarabağ döyüşlərini özündə əks etdirən film çəkim. Nəinki mən, bu sahədə çalışan incəsənət nümayəndələri tarixi qələbəmizi əbədiləşdirmək üçün filmlər çəksinlər. Bu filmlər tarixdə qalsın və uşaqlarımız o filmləi izləyərək böyüsün.  Bizdən sonrakı nəsil o filmləri izləyib ordumuzla, dövlətimizlə, xalqımızın iradəsi isə  fəxr etsinlər, məlumatlansınlar. Bu gün yaşadıqlarımız bizim qürur tariximizdir.

Hazırda torpaqlarımız işğaldan azad edildi. Bundan sonra qolları çırmalayıb işə başlamaq zamanıdır. Bədii filmlər çəkilməlidir. Dünyaya bu qələbəni çatdırmaq lazımdır. Hətta  deyərdim daha çox sənədli filmlərə ehtiyac var.  

- Bu gün döyüş meydanında yaşanan hər bir igidimizin rəşadəti böyük qəhrəmanlıq dastanıdır. Mərd oğullarımızın hər biri torpaqlarımızın azadlığı uğrunda apardığı mübarizə qəhrəmanlıq tarixidir. 

Bu  2 ay ərzində sosial şəbəklərdə yayılan döyüş meydanında əsgərlərimizin, şəhidimizlərimizin  videolarını izlədim. İzləyərkən özümə hakim ola bilmirdim, göz yaşlarım sözümə baxmırdı.  Çox təsirecidir. Şəhidlərimizin arzusu qələbə idi. Ordumuz onların arzusunu yerinə yetirdi.  Rejissorlarımız mütləq şəkildə bu oğullarımızın hekayələrini ekranlaşdırmalıdır. Bunu ən azından şəhidlərimizə borcluyuq. 

- Bundan sonra nə olacağını bilmirəm. Təbii ki, ali baş komandanımız nə etdiyini bilir. O nə qərarı versə biz ona tabe olmalıyıq. Çünki bu qələbəni o və onun siyasi gedişləri yaşatdı. Ona görə də prezidentimiz nə desə tabe olmalı və dəstəyimizi əsirgəməməliyik. Bir xalq olaraq onun  arxasında durmalıyıq. Onun uzaqgrən siyasəti nəticəsində dünya Azərbaycanın  gücünü gördü.  Azərbaycan xalqının qürurlu xalq olduğunu dünyaya sübut etdi. Bu gün biz də bir vətəndaş kimi ali baş komandanımızın yanındayıq.  

- Klipdən əvvəl işğaldan azad olunmuş torpaqları doyunca gəzmək istəyirəm. Çox istərdim ki,  Şuaşanı qarış-qarış gəzim, oranın gözəlliyini görüm. Qarabağı gəzmək əsas arzularımdandır. İlk hədəfim Qarabağ turu atmaqdır. 

- Bu məni də çox kədərləndirdi. Hindistan mənim ikinci sevdiyim ölkələrdən  biri idi. Hindistanda çox dostlarım var. Oradakı  dostlarımın yalnız 5 faizi Qarabağ hadisələrini sosial hesablarında paylaşdı, izləyiciləri ilə bölüşdü. Halbuki mən bunu bütün hindli dotlarımdan gözləyirdim. Onlar bunu etmədilər.  Bəlkə də  istəsələr də edə bilmədilər. Dövlət olaraq  bizə dəstək olmadılar. Açıq danışsaq, onlardan ürəyim qırıldı. Amma Azərbaycanda yaşayan Hindistanlılar Asossasiya bizim ordumuza 10 min manat pul köçürdü. Burada yaşayan Hindistanlılar torpaqlarımız işağldan azad olunduğu gün yürüş etdilər, şirniyyatlar payladılar. Bu haqq davamızda pakistanlılar öz dostluğunu sübut etdilər, sağ olsunlar. Təəssüflər olsun ki, Hindistanda yaşayan dostlarmdan bunu görmədim.