“Öncə yuxarıdan rüşvət alan əl kəsilməlidir!..”

Gənc qadın konservləşdirilmiş sup yedi və iflic oldu...

“Polis tərəfindən insan hüquqlarının pozulması halları 20 faiz artıb...”- “Johovurd”

Qüdrət Həsənquliyev: "Vəziyyəti dəyişmək isə birbaşa hakim partiyadan asılıdır"

Bayden Netanyahuya Rafaha hücumla bağlı öz mövqeyini ifadə edib

"Nədən Putin nüvə silahını tətbiq etməyəcək?" - Polşa XİN rəhbəri

"Cəbhədə vəziyyət ağırdır, lakin hələlik nəzarət altındadır" - Sırski

Britaniya Rusiyanın Ukraynaya qarşı müharibədə itkilərini AÇIQLADI

Prezident Yan Vanmini qəbul etdi - YENİLƏNİB + FOTO

“Öncə yuxarıdan rüşvət alan əl kəsilməlidir!..”

Oxunub: 5518

12 Jun 2020 | 15:03

“Öncə yuxarıdan rüşvət alan əl kəsilməlidir!..”

...Haqq uğrunda mübarizə, savaş əzmi gərək insanın fitrətindən, içindən gəlsin. Düzdü, bir sıra din alimləri də, psixoloqlar da hər bir adamda doğuluşdan Allah, Haqq sevgisi olduğunu söyləyir. Hərçənd, bu, xüsusən dünyamızın son ifrat elmi-texnoloji inkişafı dönəmində artıq 3-4 yaşlı uşaqlarda da qeybə çəkilməkdə olan xislətə çevrilib. Cəmiyyətdə gerçəkdən baş verən olay və proseslər, eləcə də cizgi filmləri, kompüter oyunlarından tutmuş şou, kinofilm və seriallaradək zorakılığın, haqsızlığın, anormal həyat tərzinin təbliği bütövlükdə bəşəriyyətdə olduğu kimi, Azərbaycanda da haqsevərlik, xeyirxahlıq, ümumiyyətlə, ilahi, milli-mənəvi dəyərlərə bağlılıq duyğularını maksimum azaldıb. Bu da təbii ki, bir sıra həyati, iqtisadi, siyasi, elmi, tibbi və s. sahələrdə problemlərimizin çoxalmasında özünü göstərir...

***

Çağdaş Azərbaycanın ən ağrılı və əksər digər müşküllərin törədicisi olan problemi korrupsiya və rüşvətxorluqdur...

Son xüsusən 40-50 ildə bu mərəz o dərəcədə dərinləşib ki, nəinki onun kökü kəsilib, əksinə, zaman-zaman bu sosial-mənəvi xəstəliyə yoluxub nəfsini, tamahını idarə edə bilməyənlər ölkə, bölgə idarəçiliyinə irəli çəkilib...

***

Rüşvətxorluğa, saxtakarlığa, əliəyriliyə meyil də, təəssüf ki, insanın fitrətində olur... Bəs Allahın qadağalarına ta qədimlərdən riayət edən, hələ İslamın qəbulundan öncə - təktanrılılıq dövründə halal, haram, günah, dürüstlük, səmimilik, mərdlik anlayışlarına sahib olan Azərbaycan, türk, müsəlman xalqı arasında bu qədər kütləvi əqidəsizlik, dələduzluğa, saxtakarlığa, rüşvətxorluğa meyillilik haradan qaynaqlanır, nə vaxtdan başlanıb?..

Necə oldu ki, XIX əsrin əvvəlində Fransa dahisi Aleksandr Dümanın barəsində “Azərbaycanlı ilə bir şey barədə sövdələşəndə ondan imzalanmış sənəd tələb etməyə ehtiyac yoxdur. Söz verdi, qurtardı” -dediyi bir xalqın içində bu gün kasıbından tutmuş ən varlısınadək dələduz, insafsız, vicdansız, qaniçən rüşvətxor, korrupsioner, inhisarçı kütlələr formalaşıb?..

***

İllər öncə yazdığımız kimi, bu suallar üzərində bir neçə yazar, jurnalist, sosioloq yox, böyük elmi institutlar, xüsusi olaraq bu məqsədlə yaradılmış tədqiqat, araşdırma qurumları baş sındırmalıdır...

Ancaq əsas səbəblər bəllidir... Min illərlə xarici imperiya və işğalçı dövlətlərin maraq dairəsi olan Azərbaycanda yaşayan dədə-babalarımız ardıcıl olaraq əsrlərlə müxtəlif işğalçıların zülmünə, manqurtlaşmasına, repressiyalarına, deportasiyalarına məruz qalıblar...

Bu torpağa hər ayaq basan yadelli bu xalqı ram etməyə, sındırmağa, əzməyə, mənəviyyatsızlaşdırmağa çalışıb ki, sərvətlərini asanlıqla talasın...

Kimlər ağalıq etməyib, etməyə çalışmayıb və hazırda da çalışmır bu torpaqda?.. Yunan, romalı, makedoniyalı, fars, ərəb, rus, ingilis...

***

Bildiyimə görə, Azərbaycanda 1863-cü ilədək qapılara qıfıl vurulmayıb... Çünki nadir istisnalarla oğurluq olmayıb. 1863-cü ildə qıfılı Çar Rusiyası gətirdib ölkəmizə. Elə həmin illərdən də ruhumuza da “qıfıl vurmağa” başlayaraq istədiklərini mənəviyyatımıza yeritməyə baş vurub işğalçılar…

Bundan sonra Cavad xan, Sultan bəy ruhlu əsil bəylərin kökü kəsilməyə başlandı. Əvəzində rüşvət verib Çar hökumətindən saxta “bəylik” statusu alan zülmkar, rüşvətxor Xudayar bəylər, əyyaş, bambılı, rus ağalarının itinə də baş əyən Qurbanəli bəylər yetişdi... Ardınca da rüşvət verib saxta kommunist, deputat, kolxoz sədri, raykom, 1-ci katib, deputat olanlar... Nə yazıqlar ki, bu gün də həmin silsilə davam edir...

***

Mərzbanların, naiblərin, amillərin(vergiyığanlar), Xudayar bəylərin, Qurbanəli bəylərin, kolxoz sədrlərinin, raykomların, 1-ci katiblərin, saxta deputatların, başçıların daim qorxutduğu, gözüqıpıq etdiyi və əsasən savadsız, siyasi şüursuz aşağı təbəqələr də həmişə özlərini, ailələrini qorumaq instinktinə uyğun olaraq elə həmin saxta bəylərin, raykomların, deputatların getdiyi eyni yollarla özlərini, ya övladlarını, qardaş-bacılarını “irəli” çəkməyə, “sistem”ə, vəzifəyə keçirməyə çalışıb ki, həm qarınları tox olsun, həm də fiziki, fizioloji cəhətdən əzilməkdən, məhv olmaqdan qorunsunlar... Eləcə də digər, adi məişət məsələlərində də süründürməçilikdən, bürokratiyadan qurtulmaq üçün bir parça kağız –arayış-filan almaqdan ötrü də rüşvətxor mirzələrə, katiblərə “hörmət” edib bu zavallılar... Nəticədə cəmiyyət maddi cəhətdən “irəli” getdiyinə, adamlar biri-birinə bu cür “hörmət” etdiyinə görə, bu gün bir xalq olaraq özümüzü elə öz yetişdirdiyimiz dələduz korrupsionerlərin qarşısında hörmətdən salıb heç etmişik və uçurumun, bataqlığın lap dibinə doğru irəliləməkdəyik...

***

Və nə yazıqlar ki, son 29 illik müstəqillik dövründə bu mərəzlər müalicə olunmaq əvəzinə daha da çox yoluxduruldu cəmiyyətə...

***

70-80 yaşlı ahıllarımızın çoxundan soruşanda deyirlər ki, Azərbaycanda rüşvətxorluq əsasən 1960-cı illərdən - SSRİ-nin başına Leonid İliç Brejnev gələndən sonra kütləviləşməyə başlayıb... Məhz həmin illərdən milisdə, xüsusən “QAİ”də, yəni o vaxtkı DAM-da- Dövlət Avtomobil Müfəttişliyində və ali məktəblərdə alış-veriş başlayıb... 1950-ci illərdə belə hallar çox nadir hallarda olub, rüşvət alanlar da həddindən artıq qorxa-qorxa, çox gizli şəkildə alıb...

***

Amma 1970-ci illərdə respublikamızda rüşvətxorluq və korrupsiyaya qarşı SSRİ miqyasında səs salan mübarizə başladığı da deyilir... Amma gerçək nəticə

oldumu?.. Xeyr. Çox cüzi... Elə gözümüzü açandan, 1970-ci illərin sonu, 80-ci illərin əvvəllərindən bilirdik, eşidirdik ki, filankəs filan qədər rüşvət verib milisə keçdi, yaxud bəhmənkəs bu qədər pul verib “AMİ”yə(indiki Tibb Universiteti”, “Yurfak”a(hazırkı BDU-nun hüquq fakültəsi), “Narxoz”a(indiki İqtisad Universiteti) girdi və s. və i.a....

***

Özünütərif üçün yox, bir fakt, nümunə üçün Azərbaycanda sovet imperiyası dövründə də 4 “beşillik”dən çox yaşamış bəndənizin həyati təcrübəsindən bəzi məqamları misal gətirəcəm...

***

Yalançılığa, saxtakarlığa, fırıldağa nifrət uşaqlıq fitrətimlə yanaşı, ailə tərbiyəmdən də irəli gəlirdi... 8-9-cu siniflərə qədər çoxumuz uşaq sadəlövhlüyü ilə sovet hökumətinə, Lenin, kommunizm ideologiyasına inanırdıq. Ancaq yeniyetmə illərində gerçəkliyi görüb dərk etdikcə, komsomol, partiya təşkilatlarında, kolxozda-filanda baş verən prosesləri anladıqca ayıldıq...

***

1985-ci ildə artıq orta məktəbi bitirməyə hazırlaşanda həvəsim jurnalistikaya idi. Yadımdadır ki, o vaxtlar bu fakültəyə daxil olmaq üçün iki il iş stajı tələb olunduğundan, eyni zamanda əksəriyyətin Bakıda imtahandan rüşvətsiz keçməyin mümkün olmayacağını söylədiyindən Rusiyanın bir sıra universitetlərinə sorğu göndərmişdim. Cavab gəlmişdi ki, hərbi xidmətdən sonra buyurub imtahan verə bilərsən...

Ancaq böyüklərin məsləhəti bir il kolxozda-filanda işləyib əsgərliyə gedib-gəldikdən sonra Rusiyada öz biliyimlə universitetə qəbul olmaq arzumu qəlbimdə qoydu və başqa ali məktəbə imtahan verəsi oldum... Həmin instituta da imtahanlarda pulsuz heç “3” qiymət yazmadıqlarını söyləyirdilər. Lakin özümə güvənirdim ki, rüşvətxor müəllimlərdən ən azı “3” qopardıb keçə biləcəm. Beləcə, deyəsən, 4 imtahandan, real qiymətim “4”-“5” olduğu halda “3”lə keçə bildim... Sonuncu – 5-ci imtahandan öncə atam və qohumlarım yığışdı ki, bəlkə institutdakı qohum müəllimlərdən birinə 2-3 min verək, səni keçirsin, birdən “kəsilər”sən... Qəti şəkildə imtina etdim və nəticədə elə həmin qohum müəllim rüşvət vermədiyim üçün mənə azı “4” əvəzinə “3” yazdı... Beləcə qəbul oldum...

***

Birinci kursdan özümə söz verdim ki, əgər öz biliyimlə bütün imtahanlarda 5-dən aşağı qiymət alsam, “zaçot”kamı(qiymət kitabçası) cırıb ataraq institutu tərk edəcəm... 5 il eyni prinsiplə oxudum... Elə olurdu ki, imtahanda qrupumuzdakı 30 nəfərdən, uzaqbaşı, məndən savayı 4-5 nəfər rüşvət vermir, yaxud tapşırmırdı.. Hətta bəzən tamamilə tək qalırdım. Yenə də prinsipimdən geri dönmür, nə kiməsə ağız açır, nə də pul verirdim...

***

Elə tələbəlik illərindən, xüsusən hərbi xidmətdən sonra – 1988-ci ilin payızından – milli azadlıq hərəkatı adlanan proseslərin gücləndiyi bir vaxtda qəlbimdə rüşvətxorluğa, saxtakarlığa, riyakarlığa, dələduzluğa qarşı nifrət get-gedə artırdı. İnstitut qəzetində Azərbaycan xalqının rüşvətxorluq mərəzi sayəsində artıq tənəzzülə, deqradasiyaya uğraması haqda məqalələr dərc etdirməyə çalışırdım. Sadəcə bir “3” qiymət almaqdan ötrü yüz cildə girən, müəllimlərə, dekanlara, kafedra müdirlərinə və s. rüşvət verən tələbə yoldaşlarıma da acıyırdım. Amma gerçəkliyi də görür, anlayırdım ki, artıq bu xəstəlik kütləviləşib(diqqət edin, hələ 32 il öncə)... Və ona qarşı mübarizə aparmaq, rüşvətxorluğun kökünü kəsmək mümkün olmasa da, heç olmasa, mümkün qədər azaltmaq üçün, ən azı, bir ictimai təşkilat yaratmaq gərəkdir... Bu məqsədlə barmaqla sayılası bir neçə - gerçəkdən öz bilikləri hesabına əlaçı, yaxud "4"-"5"-lə oxuyan əqidədaşımla birləşib “Rüşvətxorluğa Qarşı Mübarizə İttifaqı” adlı bir təşkilat yaratmaq qərarına gəldim. Onun ali məktəb çərçivəsində proqramını da yazdıq. Hətta bir neçə dəfə həmin qurumun yaradılması elanlarını institutun foyesindəki elanlar guşəsinə də yapışdırdıq. Lakin hər dəfə biz yapışdırdıqca həmin elanlar rəhbərlik tərəfindən qopardılırdı... Sonradan Meydan hərəkatı, Qarabağ məsələsi beyinləri zəbt etdiyindən rüşvətxorluğa qarşı mübarizə arxa plana keçdi... Digər tərəfdən aşağılar, yəni tələbələr arasından da belə bir qurumun yaradılmasını dəstəkləyən az oldu. Çünki və nə yazıqlar ki, əksəriyyətə əziyyət çəkib oxuyub savadlanmaqdansa, bu cür dolayı yollarla qiymət alıb savadsız qalmaq sərf edirdi... Ancaq bu yolda mübarizə eşqi məni tərk etmirdi...

***

1992-ci ilin yazında – Xocalı faciəsindən az sonra bir neçə tələbə həmkarım və müəllimlərlə birgə Azərbaycanda demək olar ki, ilk rəsmi könüllü tələbə dəstələrindən(811 saylı Laçın alayı tərkibində əlahiddə vzvod) birini yaradıb Qarabağa yollandıq... Bir sıravi döyüşçü kimi əlimizdən gələni etsək də, Şuşa və Laçın işğal olundu...

***

Laçının işğalından az sonra -1992-ci ilin iyununda fənlərdən birindən dövlət imtahanında yenə də “3” qiymət üçün bir neçə nəfərdən başqa bütün qrupun dövlət komissiyasına verməkdən ötrü rüşvət topladığını eşidib bərk əsəbiləşdim... İmtahan biletini çəkəndə bütün acığımı dövlət imtahan komisiyyasında əyləşən müəllimlərin və tələbə həmkarlarımın üzərinə tökdüm. Dedim ki, torpaqlarımızın, Qarabağın, Şuşanın, Laçının işğalı da məhz sizin kimi rüşvətxor və manqurtların ucbatından baş verir... Dekan və müavinləri gəlib bəndənizi zorla sakitləşdirdilər...

***

Demirəm, mən çirkab içində olan bu cəmiyyətdə huri-mələk olmuşam... Zaman-zaman bəndəniz də məcbur qalaraq xəstə doğmasının xilası xatirinə həkimlərə, tibb bacılarına qanunsuz şəkildə pul ödəyib. Yaxud jurnalist işlədiyi ilk təcrübəsiz olduğu illərdə “ağıllı”, “təcrübəli” bəzi rəhbər həmkarları tərəfindən qanunsuz əməllər törədən, rüşvətxorluq edən məmurlardan, imkanlılardan guya “Robin Qud”luq, “Qaçaq Nəbi”lik edərək pul qoparmağın halal olması təlqin edilərək əyri yollara təhrik olunub... Amma sonradan, təcrübə qazandıqca, xüsusən müsəlmanlığı əsil mənada qəbul edib, İslam ibadəti ilə məşğul olmağa başladığım illərdən bəri dərk etmişəm ki, müfəttiş, polis, prokuror, təhlükəsizlik əməkdaşı kimi, jurnalistin də hər hansı bir sahədə çalışan əliəyri məmurun cinayətlərinə göz yumub “haqq” alması belə məmurların özbaşınalığının, rüşvətxorluğunun daha da artmasına və cəmiyyətdə korrupsiyanın daha da vüsət alaraq şəbəkələşməsinə şərait yaradır... Və bundan sonra istər jurnalist, istər müəllim, istərsə də direktor kimi çalışdığım dövrlərdə rüşvətxorluğa qarşı bir fərd olaraq müharibə elan etmişəm...

***

Elə 1991-ci ildə hüquqi müstəqillik əldə etməyimizdən bəri hələ aşağı görünən səviyyələrdə rüşvətxorluğun yoxa çıxmasının şahidi olmadım. Əksinə, müstəqilliyimiz gücləndikcə(!), neft-qaz hasilatımız artdıqca korrupsiya halları haqda informasiyalar getdikcə daha da artmağa başladı... O cümlədən çalışdığım təhsil və jurnalistika sahəsində də...

***

Soruşa bilərlər ki, bəs bu cinayətləri görüb niyə xəbər vermirdin? Cavabında mən də sual edirəm: əvvəla, ətraf başdan-ayağa rüşvət alıb-verən idi, hansını xəbər verəydim? İkincisi də dövlətin müvafiq orqanlarından niyə soruşan yoxdur ki, bəs siz niyə bu cinayətləri görüb xəbər vermir, tədbir görmürdünüz? Üçüncüsü də mən, əvvəla, özüm mümkün qədər bu proseslərdən uzaq olurdum və üstəlik, bir yazar kimi ölkədəki belə faktları yazılarımda ümumi şəkildə ifşa edirdim... Hərçənd, ayrı-ayrı qurum və şəxslər barədə konkret yazılarım da olub... Və öncəki yazılarımda dediyim kimi, 2011-ci ildə dövlət başçısı İlham Əliyev korrupsuyaya qarşı mübarizə ili elan etdikdən sonra təmiz işlədiyim məktəb direktorluğu vəzifəsindən öz ərizəmlə uzaqlaşmağa məcbur oldum... Və haram qazanc -rüşvət hesabına villada yaşamaqdansa, halal zəhmətlə yataqxanada yaşamağa üstünlük verdim...

***

...Nəhayət, 2005-ci ildə bir rəsmi xəbər məni sevindirdi: Prezident Administrasiyası İcra Aparatının rəhbəri, akademik(!) Ramiz Mehdiyevin başçılığı ilə Azərbaycan Respublikasının Korrupsiyaya qarşı mübarizə üzrə Komissiyası yaradıldı. Tələbəlikdən arzusunda olduğum təşkilat dövlət səviyyəsində yaradıldı...

***

Yaxşı ki, Allahdan savayı, heç kəsə 100 faiz inanmıram...

***

Şübhələrim özünü doğrultdu... Adı çəkilən komissiyanın korrupsiyaya qarşı mübarizədə gerçək işi görünmədi. Təhsildə, səhiyyədə və s. hamının şahidi olduğu rüşvətxorluq halları davam etdi... Yəni gerçək nəticə olmadı...

***

Bunu sübut etmək üçün Korrupsiyaya qarşı mübarizə üzrə Komissiyanın

Öz vəzifələrini yerinə yetirmək məqsədi ilə malik olduğu əsas hüquqlarını xatırladıram:

“-Korrupsiyaya qarşı mübarizə haqqında qanunvericiliyin icra vəziyyətini öyrənir və ümumiləşdirir, bu barədə hüquq mühafizə və digər dövlət orqanlarının rəhbərlərinin məlumatlarını və hesabatlarını dinləyir;

-dövlət və yerli özünüidarə orqanlarından zəruri məlumatları və materialları alır;

-Korrupsiyaya qarşı mübarizə üzrə dövlət proqramlarında nəzərdə tutulan tədbirlərin yerinə yetirilməsi barədə müvafiq dövlət orqanlarından məlumatları alır və görülən işlərin vəziyyətini təhlil edir;

-korrupsiyaya qarşı mübarizənin səmərəliliyinin artırılması, həmçinin korrupsiyaya qarşı mübarizə sahəsində müəyyən edilmiş nöqsanların aradan qaldırılması üçün təklif və tövsiyələr hazırlayır, onların həyata keçirilməsi üçün tədbirlər görür;

-korrupsiya ilə bağlı ictimai rəyin öyrənilməsi və korrupsiyaya qarşı mübarizə sahəsində maarifləndirmənin həyata keçirilməsi üçün tədbirlər görür;

-qeyri-hökumət təşkilatları, kütləvi informasiya vasitələri və özəl sektorun nümayəndələri, müstəqil ekspertlər ilə əməkdaşlıq edir və zərurət olduqda onları müəyyən işlərin görülməsinə cəlb edir…" Və s.

***

Bunları yadınızda saxlayın. İndi isə görək bu Komissiyanın yaradılması ardınca nələr baş verdi?..

***

Düzdü, bir neçə nazir-filan dövlət çevrilişinə cəhdlə paralel korrupsiya ittihamları ilə də həbs edildi...

Amma ən əsas sual:

Sözügedən komissiya yaradılandan 11 il sonra -2015-ci ildə 2004-cü ildən, yəni Eldar Mahmudov həmin quruma nazir təyin olunandan bəri Milli Təhlükəsizlik Nazirliyinin

Həmin 11 il ərzində misli görünməmiş korrupsiya, dələduzluq və digər cinayətlərlə məşğul olduğu bilindi və rəsmən açıqlandı. Kütləvi həbslər, serial məhkəmə prosesləri... Amma əsas fiqurant hələ də evində istirahət edir...

Bəs yuxarıda göstərilən hüquq və digər vəzifələrinə uyğun olaraq Korrupsiyaya qarşı Mübarizə üzrə Komissiya bu 11 il ərzində digər dövlət qurumlarından necə məlumatlandırılıb və ictimai rəyi necə öyrənib ki, bu boyda ölkənin təhlükəsizliyinə cavabdeh olan o boyda keçmiş MTN-in işlərindən xəbəri olmayıb?..

***

Hələ 2004-cü ildə yaradılmış Baş prokuror yanında Korrupsiyaya qarşı Mübarizə Baş İdarəsindən danışmıram...

Yaxşı ki, həmin idarə son illər dövlət başçısının rəhbərliyi və DTX-nin böyük dəstəyi ilə bir sıra icra başçıları və digər məmurların korrupsiya əməllərini ifşa edərək onların həbsinə nail oldu.... Bütün bunlar bizi xeyli ruhlandırdı...

***

Deyilənlərdən bu nəticəyə gəlmək olur ki, təxminən 50 il öncə korrupsiyaya qarşı başlanan mübarizə hələ də real nəticəsini verməyib. Və xüsusən 26 illik atəşkəs dönəmindən istifadə edən korrupsioner şəbəkə xalqın əksəriyyətinin əqidəsini pozmağa, rüşvətə, saxtakarlığa, dələduzluğa meyilli etməyə nail olub...

***

Bəs çıxış yolu nədədir?..

Əvvəla, (bu fikri Respublika Prezidenti də söylədi), yuxarıdan alan olmasa, hansısa vəzifəyə təyin olunan başçı və digər məmur korrupsiya ilə məşğul olmağa cəsarət etməz... Odur ki, Respublika üzrə ictimaiyyət nümayəndələrinin, ziyalıların, mütəxəssislərin iştirakı ilə böyük bir Korrupsiya və Rüşvətxorluq Hallarının Araşdırılması Komissiyyası yaradılmalı və bu günədək, ən azı, 1994-cü ildən bəri yüksək vəzifəli məmurların təyunat prosedurları araşdırılaraq həmin yuxarıdakı əllərin kimlərə məxsus olduğu müəyyən edilərək rəsmən xalqa açıqlanmalı və onlar layiqincə cəzalandırılmalıdır... Yəni öncə yuxarıdan rüşvəti alan əl kəsilməlidir... Və bundan sonra korrupsiyaya qarşı hüquqi mübarizə ilə yanaşı, məlum Komissiyanın işinin maddələrindən biri kimi cəmiyyətdə güclü maarifləndirmə işi də aparılmalıdır...

Bu tədbirlər görülməyəcəyi təqdirdə xalq, bir vətəndaş kimi bəndəniz də daxil olmaqla, bundan sonra 10 icra başçısı həbs edilsə də, baş verənləri bir şou kimi qəbul edəcək...

***

Bu günlərdə Azərbaycan Respublikasının Korrupsiyaya qarşı mübarizə üzrə Komissiyasının tərkibində dəyişikliklər olub. Yenə də pərişan olmamağımıza böyük ümidlə uğurlar diləyirəm...

Sultan Laçın