Sevilən aktrisa Nəcibə Məlikovanın oğulluğu, AFFA-nın keçmiş baş katibi Fuad Əsədov Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb.

 

 

- Mən yol mühəndisi işləməklə əmək fəaliyyətimə başlamışam, sonra Avtomobil Yolları nazirinin birinci müavini olmuşam. 11 ay da da naziri əvəz etmişəm. Nazirliklər ləğv ediləndən sonra mən Kənd Yolları üzrə birliyin rəhbəri oldum. 50 rayonda mənim yol tikinti idarəm var idi. Məni Fuad Musayev AFFA-ya baş katib dəvət etdi. 13 il baş katib işlədim. 

 

- 1943-cü ildə Nəcibə xanım teatr texnikomunu bitirən kimi təyinatla Gəncə Dövlət Dram Teatrına gəlib. Elə orada işləyən dövrdə də mənim atamla tanış olub, 1943-cü ilin axırında ailə həyatı qurublar. 1945-ci ildə Nəcibə xanımın övladı Saqib anadan olub. Atam 3-cü dəfə Leyla xanımla ailə həyatı qurandan sonra Nəcibə xanım 1948-ci ildə Saqibi də götürüb Bakıya qayıdıb. Atamın 3-cü nigahından iki bacım dünyaya gəlib. Nəcibə xanım atamın iki evliliyindən olan uşaqlarla çox gözəl ünsiyyəti var idi. Saqiblə biz ögey qardaş sayılırdıq.

 

 

- Mən Nəcibə xanımla 1949-cu ildə tanış olmuşam. Nəcibə xanım bu vaxt Bakıdan Gəncəyə qastrol səfərinə gəlmişdi. Oğlu Saqib də onunla bir yerdə idi. Baxmayaraq ki, mən Gəncədə anadan olmuşdum, amma  Tovuzda yaşayırdıq. Ana nənəm Tovuzlu idi. Atam Nəcibə xanımla evlənəndən sonra nənəm məni də, anamı da atamdan ayırıb, özü ilə Tovuza apardı. 11 yaşım olanda ana nənəm məni Gəncəyə, digər nənəmin yanına gətirib, məni onlarla tanış etdi. Heç atamın özü də mənim yadıma gəlmir. Nəcibə xanım da məni görməyə can atırdı. Tovuzda dost-tanışı çox idi, deyirdi ki, mən gələcəm, qatar Tovuza çatanda Fuadı gətirib mənə göstərərsiniz. Nənəm, babam ona da imkan vermirdi. Nənəm ölən gününə qədər Nəcibəni qəbul etmədi. Mən artıq Saqiblə də tanış olmuşdum. Daha sonralar Nəcibə xanım hər yay Saqibi tez-tez Gəncəyə istirahətə göndərirdi. İllər keçdi, tələbə adını qazanıb universitetə daxil oldum. Bu illər bizim Nəcibə xanımla münasibətimizin ən parlaq dövrü oldu. Çünki mən Bakıda oxuyurdum və yaşayırdım. Nəcibə xanım mənə dedi ki, sən də mənim oğlumsan, qətiyyən yad deyilsən. Universitetdə oxuduğum 5 il ərzində Nəcibə xanım hara gedərdisə özü ilə məni də aparardı. Saqib ağlayırdı ki, məni niyə aparmırsan? Deyirdi ki, Fuad sənin böyük qardaşındır, sən hələ kiçiksən! Nəcibə xanım o vaxt Şövkət Ələkbərova, Sara Qədimova, Rübabə Muradova, Nəsibə Zeynalova və s. sənətkarlarla yaxın rəfiqəlik edirdi. Hamısı da məni görən kimi deyirdi ki, ay Nəcibə, Fuad ərinə necə də oxşayır!

 

- Xeyr! Nəcibə xanım mənə əsl ana olub! O mənə elə analıq edib ki, bəlkə heç doğma ana balasına elə analıq etmir. Aramızda daim hörmət, izzət var idi. Daha sonra mən evləndim, Nəcibə xanım mənim toyumda da çox böyük həvəslə iştirak etdi. Mənim uşaqlarım Nəcibə xanıma nənə deyirdilər. Hər yay onları özü ilə istirahətə aparardı.

 

 

- “Ögey ana” filminin həm ssenaristi, həm də rejissoru Həbib İsmayılov idi. O ssenarini yazandan sonra Nəcibə xanıma verdi ki, tanış olsun. Çünki onu artıq Dilarə obrazına seçmişdilər. Ssenarini oxuyanda məni yanına çağırıb gülərək dedi ki, bu elə bil bizim həyatımızdandır. O ssenarinin bəzi yerlərində dəyişiklik etdi, öz həyatını ora yazdı. Nəcibə xanımın həyatda oğlu var idi, filmdə göstərdilər ki, guya qızı var. Ələxsus da nənəmlə olan münasibətlərini filmdə önə çıxarmışdılar. Bu filmdən sonra bizim evə nə qədər məktublar gəlirdi. Hər bir uşaq öz ögey anasından yazırdı. Nəcibə xanım deyirdi ki, həmin məktubları bir-bir oxu, cavab yaz. Nəcibə xanımın ana obrazı hamıda böyük təşviş yaratmışdı! Hamı düşünürdü ki, belə analıq olar?!

 

- Mən hər zaman Nəcibə xanım deyə müraciət etmişəm. Özü də mənə deyirdi ki, sənin kimi mənə Nəcibə xanım deyən yoxdur (gülür). Mən bəzən düşünürəm ki, Nəcibə xanım niyə mənə bu qədər isinib?! Çünki o məni atama oxşadırdı, elə zənn edirdi ki, atam onun yanındadır. Mən əməliyyat olunmuşdum, xəstəxanada yatırdım. Nəcibə xanım gündə yanıma gəlib-gedirdi. 

 

 

- Xeyr! O atamdan başqa heç kimi sevə bilməzdi! Meylini oğluna və nəvəsi Simaya salmışdı. Atam dünyasını dəyişəndə mənim 12 yaşım var idi. 

 

 

- Bəli, soruşurdum. Atamdan söz düşəndə Nəcibə xanım ancaq gülürdü. Səbəbini soruşanda, başını yelləyib deyirdi ki, oooohooo! (gülür) Başa düşdüm ki, atam çox cavanlıq edib.

 

- Son günlərini demək olar ki, xəstəxanada keçirirdi. Nəvəsi Sima onun yanında qalırdı. Ona “Ciba” deyirdi. Oyananda ondan soruşub ki, nənə, sən bir də həyata gəlsəydin, kiminlə ailə həyatı qurardın? Kimi sevərdin? Deyib ki, yalnız onu! Yəni mənim atamı! 1992-ci ildə Nəcibə xanım dünyasını dəyişdi. O rəhmətə gedəndə mən xarici ölkədə idim.

 

 

- Xeyr, yalan söhbətdir! O Afrikaya getməmişdi ki, üstünə meymun da tullansın. Şəkər xəstəliyi hamıda ola bilər.