28 il öncə bu günlərdə Xocalı soyqırımından sonra Şuşa və Laçın rayonlarının dəhşətli işğal ağrılarını da yenicə yaşayırdıq. Amma bu ağrılarla bərabər çoxumuzun içində o torpaqların tezliklə azad ediləcəyinə bir ümid də vardı. Çünki xalqın xeyli hissəsi, xüsusən gənclik kəsimi həmin  vaxt hakimiyyətə gəlmiş Azərbaycan Xalq Cəbhəsinin doğrudan da çıxışlarında vəd etdikləri kimi, ölkənin əsas problemlərini, eləcə də Qarabağ məsələsini həll edəcəyinə inanırdı... 

Gerçəkdən ilk aylarda AXC həmin ümidləri doğrultmağa başladı,  torpaqlarımızın azadlığı uğrunda genişmiyaslı əməliyyat 1992-ci ilin payızınadək uğurla davam etdirildi, Qarabağın xeyli hissəsi işğalçılardan azad edildi... Təhsil, iqtisadiyyat  və s. sahələrdə müstəqilliyə ilk addımlarını atan  gənc respublika üçün uğur hesab edilə biləcək addımlar atıldı. Amma təəssüf ki, bu sevinclərimiz çox çəkmədi – 1992-ci ilin sonlarından digər sahələrdə olduğu kimi, Qarabağ cəbhəsində də silsilə uğursuzluqlar başladı. Və həmin uğursuzluqların hesabına 27 ildir ki, nə xalq olaraq əməlli-başlı belimizi dirçəldə bilir, nə də Qarabağı azad edə bilirik... 

Bəs nədən belə oldu? Hay-küylə iqtidara yiyələnən AXC-nin nədən bir atımlıq barıtı olduğu üzə çıxdı? Burada bir sıra amillərlə yanaşı, AXC hakimiyyətindən tramplin kimi yararlanaraq iqtidara yiyələnmək istəyən daxili qüvvələrin və onlara dəstək verən xarici güclərin də varlığını nəzərə almaq gərəkdir...

Moderator.az əməkdaşı bu mövzuda araşdırma apararkən  Azərbaycanın qeyrətli şəxsiyyət-ziyalısı, haqq söz uğrunda şəhid olmuş rəhmətlik Ziya Bünyadovun hələ 1990-cı ildə  tanınmış jurnalist və publisist Azər Abdullaya verdiyi müsahibəsində ibrətamiz bir məqama rast gəlib. Aktuallığını nəzərə alıb müsahibənin həmin parçasını kiçik ixtisarla nəzərinizə çatdırırıq:

“Azər Abdulla:

-Ziya müəllim, bura gələndə bir həkim dostumla rastlaşdım... Yanınıza gəldiyimi biləndə, onun da bir sualını sizə çatdırmağımı xahiş etdi.

Ziya Bünyadov:

-Nə sualdı?

Azər Abdulla:

-Dedi, Azərbaycan Xalq Cəbhəsi gələcəkdə bir partiya ola bilərmi, xalqımızı bataqlıqdan çıxara bilərmi? Onun  gələcəyinə inanmaq, ümid bəsləmək olarmı? Dedi ki, AXC-də çalışanlar da dünyagörüşünə görə bu quruluşun, psixologiyasına görə bu cəmiyyətin adamlarıdır. Onların vicdanı, əxlaqı, namusu, bir sözlə psixologiyası bu cəmiyyətə mənsubdur...  Kommunistləri bir vaxt bizə vicdanlı insan kimi tanıtmışdılar. Bu gün kommunistlər “rentgen”dən keçməli olsalar, onların çoxunun ikiüzlü, simasız, oğru, yaltaq, vicdansız olduğu aşkarlanar.  Allah AXC-nin sabahını insan mənəviyyatına hopmuş belə infeksiyalardan qorusun...

Ziya Bünyadov:

Azər Abdulla, “Qobustan” incəsənət toplusu, №2, Bakı, 1990.

Təqdim etdi:

Sultan Laçın