Moderator.az saytında “Heydər Əliyev Hacı Əbdül haqqında: “Meymuna oxşayan adam...”” başlıqlı yazıdan (moderator.az/news/168174.html) sonra “Tövbə” Cəmiyyətinin sədri, İmam Hüseyn məscidinin axundu Hacı Əbdül  bizə telefon açaraq həmin yazıda haqqında səsləndirilənlərə kəskin etirazını bildirdi və qarşı tərəf kimi öz rəyini bildirmək haqqından yararlanaraq məqalədəki bəzi məsələlərə aydınlıq gətirmək məqsədilə geniş müsahibə vermək istəyini ifadə etdi. Əməkdaşımız Hacı Əbdüllə görüşərək ona mövzunun əsas məqamlarıyla bağlı maraqlı suallar ünvanlayıb:

- Bismillahir rəhmanir rəhim! Əvvəla, onu deyim ki, mən 1993-cü ilədək Heydər Əliyevi yaxından görməmişəm, görüşməmişəm. Həm də mənim Heydər Əliyev əleyhinə çıxış etməyim də yadıma gəlmir. Və onu da vurğulayım ki, mən o illərdə Heydər Əliyevə qarşı müxalifətdə ola da bilməzdim. Nəyə görə? Çünki mən onun o vaxtkı hadisələrdə hər hansı fəaliyyətinin şahidi olmamışam axı, ona qarşı da çıxış edim. Mən AXC rəhbərlərinin fəaliyyətlərinin şahidi olmuşam və onların bəzi xoşagəlməz hərəkətlərinə qarşı çıxışlar etmişəm. Özü də onlara qarşı mən saxta yox, həqiqi müxalifətdə olmuşam. Özləri də bunu gözəl bilirdi. Odur ki, cəbhəçilər hakimiyyətə gələn kimi məni  qondarma bir “əsas”la həbs etdilər. Məhkəməsiz-filansız bir ildən çox zindanda yatdım. Hətta qaldığım kameraya qaz buraxaraq məni öldürtmək də istədilər. Alınmadı, amma ağır xəstələndim... Bəs məni həbsdən kim azad etdirdi? Heydər Əiyev. Məntiqlə düşünək. Mən Heydər Əliyevə qarşı necə müxalif olmuşam, lap tutaq ki, necə düşmən olmuşam ki, o, hakimiyyətə gələn kimi məni azad etdirdi?..

- Bəli, Heydər Əliyev 1993-cü ilin iyununda hakimiyyətə gələn gününün, səhv etmirəmsə, ertəsi günü məni həbsdən azad etdirdi və dərhal Moskvaya müalicəyə göndərtdi. Əgər mən ona müxalifətdə olsaydım, heç məni azad etdirməzdi.

- Moskvadan qayıdan kimi o vaxt deputat olan mərhum Rafael Allahverdiyev mənimlə görüşüb dedi ki, dövlət katibi Lalə Şövkət Hacıyeva səni qəbul etmək istəyir. Lalə xanımın qəbuluna getdim. O, məni hörmətlə qarşıladı. Və söhbət zamanı dedi ki,  Hacı, biz Heydər Əliyevlə sənin parlamentdəki bütün çıxışlarını bir kasetə yığıb bəlkə 10 dəfə təkrar baxmışıq. Və həmin çıxışlarında qərəzli bir fikrə rast gəlməmişik. Odur ki, Heydər müəllim belə qərara gəlib ki, səni Xızı rayonuna icra başçısı göndərsin. Qalx yuxarı,  kabinetində səni gözləyir. Lalə xanım, yaşayır bu gün, Allah şahididir... 

Mən getdim Heydər Əliyevin qəbuluna. Gördüm ki, mənim şəxsi işim masasının üstündədir. Heydər müəllim ədəb-ərkanla dedi ki,  bəs belə məsləhət olub ki, səni Xızıya icra başçısı göndərək. Dedim, vallah, Heydər müəllim, mən xəstəyəm, inciməyin, gedə bilmərəm. Cavab verdi ki, xəstəsənsə, hələlik müavinlərin işləsin, sonra özün çıxarsan işə. Yenə dedim ki, inciməyin, mənim üçün işləmək  çətin olacaq. Boğazımdan əməliyyat olmuşam. Səsim tutulub, zorla danışıram.

Sizi inandırıram ki, bu məsələ ilə bağlı Heydər Əliyev məni düz 3 dəfə qəbula çağırdı. Ancaq hər dəfə imtina etdim. Çünki həqiqətən xəstə idim və o vəziyyətdə rayonu idarə edə bilməzdim. Xülasə, bunları söyləməkdə  məqsədim odur ki, mənim guya Heydər Əliyevə müxalifətdə olmağım barədə söz-söhbət əsassız, mənasız və məntiqsizdir. Heydər Əliyevin Hacı Əbdülə münasibətinin necə olması barədə o dövrün deputat və hökumət adamlarından soruşmaq lazımdır. Məsələn, Əli Ömərovdan, Məhərrəm Əliyevdən...

- Hesab edirəm ki, o vaxt Heydər Əliyevin Naxçıvanda mənim barəmdə kəskin ifadələr işlətməsinə səbəb haqqımda ona kimlərinsə yanlış məlumatlar çatdırması olub. Əvvəla, mən maştağalı Hacı Əbdül deyiləm, mən Xızı rayonundanam. Heydər Əliyev orda deyir ki, o, yəni Hacı Əbdül Maştağada göysatandı. Yadınızda, 1990-cı illərdə Maştağada da Hacı Əbdül adında siyasi proseslərdə fəal iştirak edən bir şəxs vardı. Yadınızdadırmı?

- Xeyr. Deyə bilmərəm onu nəzərdə tutub. Ancaq bəllidir ki, mənim barəmdə ona yanlış məlumat veriblər. Mən 1980-ci illərdən SSRİ-də ilk dəfə alkoqolizmə, narkomaniyaya qarşı mübarizə, insanları dinə-imana gətirmək məqsədilə “Tövbə” Cəmiyyəti yaratmışam. Mənə bu işdə  o vaxt Heydər Əliyevin ən yaxın adamlarından olan, sonradan Bakının meri olan mərhum Rafael Allahverdiyev çox kömək etmişdi. Onun indiki Sahil bağının yanında “Ayıqlar” Cəmiyyəti var idi. Həmin qurumun iqamətgahını, öz xidməti avtomobilini vermişdi bizim cəmiyyətə. Eləcə də Azərbaycanın bütün rayonlarındakı şöbələrinin mülkünü də ixtiyarımıza vermişdi ki, Cəmiyyəti yaratmaqda çətinlik çəkməyək. 

Ümumiyyətlə, mən Heydər Əliyevlə münasibətlərim barədə çox danışaram. Sadəcə, istəmirəm xalq bunu başqa cür başa düşsün. Qoy özləri bayaq dediyim kimi, o vaxt işləmiş dövlət adamlarından soruşsunlar... 

- Bu da yanlış  məlumatdı. Əvvəla, bu hadisə 1991-ci ildə yox, 1992-ci ildə baş verib. Xocalı soyqırımından sonra biz də bütün xalq kimi tələb edirdik ki, bununla bağlı yaradılmış komissiya faciənin sirlərini və günahkarlarını açsın- xalq  gerçəyi bilsin. Ona görə də Ali Sovetin qarşısında çadırlar qurub mitinqlər keçirirdik. Bir gün də eşitdim ki, kimlərsə gəlib oraqa çıxış edib tamam başqa mövzulardan, seçkidən-filandan danışır. Ona görə də göstəriş verdim ki, onları oradan uzaqlaşdırsınlar. Daha mən bilmədim ordakılar, kimdi, haralıdı, kimin tərəfdarlarıdı. Kim olsaydı, qovacaqdıq. Çünki o zaman xalqın əsas tələbi Xocalı faciəsinin açılması idi. Biz də buna çalışırdıq. Və bu səbəbdən də meydanlarda xalqın fikrini əsas məqsəddən yayındıracaq çıxışlara imkan verməməyə çalışırdıq...