Azərbaycan xalqı 20 ildi yaşamaq mücadiləsi, müxalifət isə “ən yaxşı müxalifət kimdi” davası aparır. Bu dava həm seçki öncəsi, həm də seçki sonrası davam edir. Biz 2005-ci il seçkilərindən sonra da müxalifətin bir-birini təhqir etməsinin şahidi olduq. Amma nə baş verdi? 3 il sonra təkrarbir araya gəlib 2008-ci il seçkilərini boykot etdilər, sonra da 2009-cu ildə  Referendum əleyhinə bir birlik yaratdılar. İndi 2013-cü il  seçkiləri bitdi, yenə də müxalifət iqtidarı unudub, bir-birilə savaş aparır...

   20 ildə regionda çox şey dəyişdi, həm siyasi proseslər, aktorlar, hətta müxalif simalar da. Daha biz Gürcüstanda Burcanadzeni və ya Ermənistanda  Levonu müxalifət lideri kimi görmürük. Artıq yeni simalar, yeni liderlər prosesə başçılıq edir. Amma Azərbaycanda 1992-ci ildə  ekranda görünən liderlər və simalar bu gün qəzetlərdə görünür. Proses də getmir, toplumda 2-3 min aktiv kəsim var. O kəsim 1998, 2005, 2008 və digər seçkiləri keçirmiş bir aktiv təbəqədir. Daha dəqiq desək, liderlər kimi yorulmuş, taqətdən düşmüş bir təbəqə. Amma 2010-cu ildən bir yeni proses başladı. Gənclər meydana çıxdı, mitinqlərin önündə getdi, hətta mitinq tirbunalarında ənənəvi simalarla yanaşı yeni simalar gördük. Bu yeni simaların bir qüsuru vardı. Yeni olsalar da köhnələrlə eyni oyunda idi. Bu da kütlə üçün cəlbedici deyildi. Yenilik təkcə sima və adla deyil, həm də düşüncə və siyasi müraciətlərdə yenilikçi olmaq lazımdır. Maləsəf, bu dostlarımız sima və ad cəhətdən yeni olsa da fikir və müraciət cəhətdən ənəvəi idi. Bəlkə ənənəvilərin yanından çıxıb prosesə gəlmişdilər, o üzdən düşüncə dəyişmirdi. Amma ya zəlzələdən, ya vəlvələdən o insanlar da yeni ola bilmədi.

 2013-cü il prosesin öldürən müxalifət indi yeni prosesi öz çirkin oyunlarıyla öldürmək və ya hansısa mükafat üçün yeni proses açırlar. İstəklərinin nə olmasından asılı olmayaraq prosesə və siyasətə bir zərbədir. Biz illərdi “siyasət əxlaqlı bir peşədi” deyirik, amam vətəndaş siyasi mediada əxlaqsız bir didişmə oxuyur. Bax bu cür addımlar və hərəkətlər prosesə ciddi zərbə vurur. Xüsusilə, diqqətimi çəkən bir xətt var. O xətt sovet düşüncəsindən gələn bir xətdir. Sovet bürokratlar hansısa məmuru və ya şəxsi cəzalandırmaq istəyirdisə Lenin, Stalin adından istifadə edirdi. Müstəqil olsaq da bu siyasi alət yenə də siyasət meydanında hakim oldu. Axı, bu siyasilər də düşüncə cəhətdən sovet yetirmələridir. YAP iqtidarı H.Əliyev silahıyla rəqibləri vurusa, müxalifət də Elçibəy silahıyla bir-birini vurur. Diqqət edirsinizmi, sovet məktəbinin siyasi yetirmələri sözdə demokrat olsalar da heç də sovet düşüncəsindən azad olmayıblar. 

 Biri bu tabunu qıra bilmir. Elçibəyin kimisə tərifləməsi və ya pisləməsi bir  doqma deyil ki, həmin sözlə də kimisə siyasətdə vurasınız. Bəlkə də iqtidarın və müxlaifətin düşüncə kasadlığı şəxsiyyətə pərəstiş yaradıb. Bəlkə təbliğ edəsi və ya yaratdıqları bir dəyər olmadığı üçün şəxslərdən istifadə edirlər. Amma, bu cür addımlar siyasəti və siyasətçini çox çirkin göstərir cəmiyyətə.

 Əziz dostlar, xüsusilə gənc siyasətçilər, bizlər şəxslərdən xilas olub dəyərləri ilahiləşdirə bilsək o zaman sabah bu kimi silahlarla üz-üzə olmayacağıq. Siyasətdə yeni qüvvə isimlər, simalar yox, düşüncələr yaratmaq lazımdır. Zor olacaq, amma olacaq. Çünki, yeni qüvvələrin üzərinə öncə tabular gələcək. Bu tabulardan xilasın ilk yolu susaraq, yeni xətt qoymaqdı. Xətt qoymadan bu tabulara qarşı gələcəyiksə, böyük təpkilərlə üz-üzə qalacağıq.