26 il öncə bu günlərdə Azərbaycan ən ziddiyyətli, ən mürəkkəb və ən təlatümlü çağlarını yaşayırdı.  1991-ci ilin payızından bəri bütövlükdə Dağlıq Qarabağı, Xankəndini, Xocalı, Şuşa, Laçın və Kəlbəcər rayonlarını itirmiş hüquqi cəhətdən müstəqil, “körpə” dövlətçiliyə malik respublika daha böyük ərazilərini itirmək təhlükəsi ilə yanaşı, ümumiyyətlə, parçalanma, yaxud federallaşma və dövlətçilikdən məhrum olma təhdidləri altında idi.  Müəyyən ölkədaxili və  xarici güclərin səyləri nəticəsində 4 iyun  Gəncə olaylarından sonra ölkədəki  proseslər xalq kütlələrinin etirazları ilə körüklənərək elə bir məcraya yönəldildi ki, cəmi 11 gün sonra - 1993-cü ilin 15 iyununda mərhum prezident Heydər Əliyev Naxçıvandan Gəncəyə, oradan da Bakıya – hakimiyyət başına qayıtdı.  Və elə onun Prezident olduğu dövrdə də 15 iyun 1993-cü il Azərbaycan tarixinə rəsmən Milli Qurtuluş Günü kimi yazıldı. Ancaq son 3 onilliyin hadisə və proseslərinin təhlilləri göstərir ki,  həmin tarixi günün təşəkkül tapmasında, yəni Heydər Əliyevin hakimiyyətə qaydışında təmənnalı, yəni yalnız vəzifə kürsüsü, xalqın sərvətlərini çapıb-talayaraq oliqarxlara çevrilmək arzusu ilə can-fəşanlıq edənlərlə yanaşı, o gün üçün  səmimi-qəlbdən, Azərbaycanın parçalanmadan, dövlətçiliyimizin məhvdən qurtulması məqsədi ilə çalışan, əziyyət çəkənlər də xeyli olub...

(Əvvəli bu linkdə://www.moderator.az/news/274196.htm)

 

-Bəli, o vaxt yoldaşlar mənə təklif etdi ki, Bəxtiyar Vahabzadə və bir də MTN rəhbəri İlhüseyn Hüseynov xeyli “çətin” adamlardır, bəlkə onlara sən yanaşasan…Doğrudan da”KQB” generalı İlhüseyn Hüseynova heç kəs cəsarət edib yaxınlaşmırdı. Üstəlik, sən demə,  bu onun Heydər Əliyevlə münasibəti soyuq imiş. Onda mən bunu bilmirdim. Başladım parlament iclaslarında İlhüseyn müəllimə yaxınlaşmaq üçün məqam axtarmağa. Fasilələr zamanı onu izləyirdim. Bir gün gördüm ki, parlamentin foyesində çəkdiyi siqaretin kötüyünü zibil qabına atmağa gedir. Mən də yavaş-yavaş onun arxasınca getdim. Gözlənilmədən arxaya çönüb rusca dedi ki Musayev, nə məni hədəf almısan. Əlavə etdi ki, bilirəm sənin mənə ciddi sözün var. Mən dillənmədim. Dedi ki, Bakılı qutabı, düşbərəsi yemisən. Özü də mənim əvəzimə cavab verdi ki, xeyr, yeməmisən.  Və təklif etdi ki, sabah gündüz saat 2-də gələrsən mənim evimə. Oranı deputatlardan heç kəs tanımır, amma səni qəbul edəcəm. Soruşdum ki, siz harada olursunuz. Dedi ki, Mərkəzi poçtun qarşısındakı binada. Eyvanım şüşəbənddir.  Saat 2-də oraya çıxıb iki qullab siqaret çəkəcəm. Onda bilərsən ki, səni qəbul etməyə hazıram. O boyda  MTN rəhbəri ilə görüşün nəticəsini düşünə-düşünə xeyli həyəcanla gəldim həmin binanın qarşısında bir az gözlədim. Saat 2 radələrndə doğrudan da İlhüseyn müəllim şüşəbənd eyvana çıxıb bir-iki qullab siqaret çəkdi. Qalxdım ikinci mərtəbəyə ki, qapının ağzında gözləyir. Məni içəri dəvət etdi, əyləşdik. Çox sadə, köhnə təmirli, nimdaş mebelli bir mənzildə yaşayırdı.   Başladı həyatından, işindən xeyli danışdı, mənə sənədlər, fotolar göstərdi.  Ona sual verdim ki, siz hər adamı qəbul etmirsiz, nə əcəb, məni qəbul etdiniz və özünüz haqda ətraflı danışdınız. Cavab verdi ki, səni mən çoxdan yoxlamışam... Və heç mən gəlişimin səbəbini demiş, özü dedi ki, gətir kağızına qol çəkim. “Bilirəm, neçə gündür, adamlara qol çəkdirirsən. Düzdü, mənim Heydər Əliyevlə münasibətim olduqca soyuqdur...” İlhüseyn müəllim bu soyuqluğun səbəblərini də izah etdi. Ancaq kağıza imza atmaq məqamı gələndə bir anlığa üzümə baxıb dedi: “Amma indi respublikaya Heydər Əliyev lazımdır...” Və başladı onun rəhbər kimi müsbət keyfiyyətlərini sadalamağa... Söhbət əsnasında İlhüseyn müəllimə söz verdim ki, sizi Heydər Əliyevlə görüşdürəcəm. Dedi ki, inanmıram görüşə...

Müraciətə qol çəkdirəndən sonra durub getmək  istəyirdim ki, dedi, hara durursan, bəs axı mən sənə bakılı düşbərəsi, qutabı söz vermişəm. Süfrə arxasında dedi ki, amma oğlum Arifə qol çəkdirmə, dünyanın işini bilmək olmaz... Onun oğlu həm indiki Xətayi rayonunun prokuroru idi, həm də  deputat idi.

-Bəxtiyar Vahabzadəyə öncədən zəng etdim və Yazıçılar Evindəki mənzilinin qarşısına getdim. Özü düşüb  aşağı gəldi. O vaxt mənim bir “Niva” markalı maşınım var idi. Bəxtiyar müəllim gəlib qabaqda oturub dedi ki, gətir görüm mən nəyə qol çəkirəm. Cavab verdim ki, vəziyyət belədir. O da dedi ki, indiki vəziyyətdə Heydər Əliyev mütləq Azərbaycana lazımdır.  Və müraciətə qol çəkdi. Heydər Əliyev hakimiyyətə gələndən sonra Bəxtiyar müəllimlə dəfələrlə görüşlərimiz olub. Bəzi məsələlər, xüsusilə, kadr seçimi ilə bağlı narazılıqlarını bildirirdi. Xülasə, İlhüseyn müəllimlə, Bəxtiyar Vahabzadəyə qol çəkdirəndən sonra asanlıqla digər 14 deputata qol çəkdirdim. Çünki onların imzasını görən kimi hamısı ürəklənib imza atırdı...

-Bəli. İyunun ortaları olardı. Mən özüm İlhüseyn müəllimi maşınla evindən gətirdim və parlamentin binasında Heydər Əliyevlə görüşdürdüm. Həmin gün generalların görüşünə görə Ali Sovetin iclası yarım saat gec başladı...

-Düzü, mən bilmədim, generallar təkbətək görüşdü... Çıxandan sonra İlhüseyn müəllim də heç nə demədi...

Söhbətləşdi: Sultan Laçın