MTN işi ilə bağlı yayılan yeni məlumatlarda olduqca ciddi məsələlər öz əksini tapıb. Qırmızı rənglə vurğulanan bir sıra məqamalara diqqət yetirək: MTN-dəki xüsusi əməliyyat prezident Qazaxıstana getməmişdən öncə, dövlət başçısının birbaşa nəzarəti altında, tam məxfi şəraitdə hazırlanıb və keçirilməsi üçün uyğun vaxt seçilib.
MDB
dövlət başçılarının sammitindən qayıtdıqdan dərhal sonra ölkə rəhbəri əvvəl
Eldar Mahmudovu Prezident Administrasiyaya çağırtdıraraq, adı çəkilən qurumda
böyük cinayətlərə yol vermiş dəstənin törətdiyi və birbaşa ölkənin maraqları əleyhinə
yönəldilmiş fəaliyyətlərini əks etdirən qovluğu göstərib, onu vəzifəsindən kənarlaşdırdığını
bildirib və hesabat tələb edib. İlkin olaraq
saxlanılan şəxslərdən alınan izahat və ifadələr isə MTN içərisindəki böyük bir
qrupun illərlə törətdiyi bütün cinayətləri ifşa etmək üçün ən sanballı ip ucuna
çevrilib.
Nəticədə
dərhal sonra MTN-də daha bir neçə general xidmətdən uzaqlaşdırılıb. Belə
ki, Transmilli İqtisadi Cinayətkarlıqla Mübarizə Baş İdarəsinin rəisi,
general-mayor Sübahir Qurbanov, Baş İdarə rəisi, general-mayor Tarverdi Məmmədov,
Baş İdarə rəisi, general-mayor Pərviz Səfərov, hərbi hissə komandiri,
general-mayor Vüqar Allahquliyev, MTN-nin Hava Limanı İdarəsinin rəisi,
polkovnik Pərviz Vəliyev, Kadrlar İdarəsinin rəis müavini, polkovnik Tehran
Babatov və Nazirliyin Xətai, Pirallahı, Masallı rayon şöbələrinin rəisləri sərəncama
göndərilib. Oktyabrın 23-də Bakı Ağır Cinayətlər Məhkəməsində sabiq müdafiə
naziri Səfər Əbiyevin keçmiş müavini Mehman Səlimovun cinayət işi üzrə məhkəmədə
Eldar Mahmudova yönəlmiş ünvanlı sensasion ittiham isə gündəmi zəbt edib.
Belə
ki, Mehman Səlimovun məhkəmədəki çıxışında MTN birbaşa ittiham obyektinə
çevrilib: “O vaxt məni MTN-də dindirəndə dedilər ki, Səfər Əbiyevin üzünə dur,
mən durmadım. Çünki onu işdən azad edəndən sonra tutmaq istəyirdilər. Mən
bunu etmədim, onun üzünə durmadım. Ona görə mənə cinayət işi açdılar”.
Deyilənlərin
nə dərəcədə real olduğunu görmək üçün S.Əbiyev vəzifədən çıxarıldıqdan dərhal
sonra Müdafiə Nazirliyində həbslərin başlanmasını və bununla da, sabiq nazirin
hədəfdə olduğunu xatırlamaq kifayətdir. Mediada MTN-in
S.Əbiyevi ev dustağı etdiyi barədə yayılan yalan və əsassız iddialar isə, heç
şübhəsiz, təhlükəsizlik kantorunun bilərəkdən dövriyyəyə buraxığı xüsusi məlumat
idi. Bu məlumat sonradan bir sıra "məqsədlərin" həyata keçirilməsi
üçün baza rolunu oynamacaqdı. Lakin S.Əbiyevin həbsinin yalnız E.Mahmudovun
marağında olduğunu iddia etmək bir qədər ağlabatan deyil. Çünki bu cür
sanksiyalara MTN rəhbəri heç vaxt təkbaşına qərar verə bilməzdi. Amma nazirlərə
aylıq haqq qoyulduğu barədə iddialar gerçəkliyi əks etdirsə, belə görünür ki,
ölkə rəhbərliyinin yanındakı etimaddan yaralanan E.Mahmudov sabiq müdafiə
nazirini bir neçə gün olsa belə MTN zirzəmisində saxlamağı da planlaşdırıbmış.
Ən azı
ona görə ki, onların hər ikisinin nazir işlədiyi dövrdə münasibətləri
“salam-sağ ol” səviyyəsindən o tərəfə keçməyib. Eyni zamanda
E.Mahmudovun hərbi hissələrə öz adamlarını yerləşdirməsi, bununla da, Müdafiə
Nazirliyində baş verənləri ciddi-cəhdlə nəzarətdə saxlamğa çalışması S.Əbiyevin
kəskin müqavimətilə qarşılanıb. Təsadüfi deyil ki, Əbiyev o dövrdə hərbi əks-kəşfiyyatın
hərbi hissələrin xidməti fəaliyyətinə müdaxilə etməsinə imkan vermirdi: Niyə?
İlk baxışdan bu, qeyri-qanuni ölçü təsiri bağışlayır. Ancaq son hadisələr bu
addımın hansı zərurətdən doğduğunu üzə çıxardı və həmçinin sabiq nazirin öz
mövqeyində haqlı olduğunu təsdiq etdi. Beləliklə, Səfər Əbiyevin birbaşa hədəf
seçilməsinin arxasında kimlər və nələr dayana bilərdi? Səfər Əbiyevi bəzi digər
nazirlərdən fərqləndirən və Eldar Mahmudovu sabiq nazirin qarşısında tamamilə
"zərəsizləşdirən" hansı məqam idi? Ümumiyyətlə, bu "işdə" məhz
Mehman Səlimovun seçilməsi zərurət idimi, yoxsa təsadüf?
Bütün
bunlara cavab tapmaq üçün keçmişə qayıtmaq, o illərin bir-sıra mühüm məqamlarla
yadda qalan gerçəklərinə nəzər yetirmək artıq zəruri bir ehtiyaca çevrilib. Bildiyimiz
kimi, Səfər Əbiyev ölkənin müdafiə institutunun rəhbəri vəzifəsinə çox çətin və
gərgin ictimai-siyasi bir şəraitdə, məhz Heydər Əliyevin qərarı ilə gətirilmişdi.
Sonrakı illərdə məlum təyinatın dəyişməməsi, yəni Səfər Əbiyevin yenidən öz vəzifəsinə
təyin olunması isə ümummilli liderimizin bu qərarında nə qədər israrlı və qəti
olduğunun göstəricisidr. Nəzərə almaq lazımdır ki, Əbiyevədək artıq bir neçə
namizəd bu postda etimadı doğrulda bilməmişdi. Heydər Əliyev kiməsə güzəştə
getmək niyyətinin olmadığını açıq-aydın bəyan edirdi. O həmişəki kimi öz prinsipiallığını
sonadək qoruyub saxlamağı bacaran müdrik bir siyasətçi idi. Əgər ulu öndərin
etibar etdiyi kadrlara qarşı son dərəcə tələbkar və yaxşı mənada amansız
olduğunu da nəzərə alsaq, Səfər Əbiyevin göstərilən etimadı doğrultduğunu birmənalı
şəkildə vurğulaya bilərik.
Bir
sözlə, Səfər Əbiyev Heydər Əliyev məktəbinin müstəqillik tariximizdə ən
uzunömrlü müdafiə naziri kimi yadda qalacaq. Lakin bu
xüsusda yadda qalan ən ciddi məqamlardan biri və bəlkə də birincisi onun öz
prezidentinə, Ali Baş Komandanına hədsiz sədaqəti idi. Səfər Əbiyevi nəinki
sabiq təhlükəsizlik nazirinin, o cümlədən digər mühün dövlət struturlarının rəhbərləri
qarşısında geçilməz səddə çevirən də məhz bu amil idi. S.Əbiyev prinsipial məqamlarda
prezidentdən başqa, demək olar ki, heç kimlə razılaşmır, yalnız öz Ali Baş
Komandanı qarşısında hesabat verirdi. Bu isə öz növbəsində əgər bir tərəfdən
onun müdafiə naziri postundakı fəaliyyətinin ömrünü uzadırdısa, digər tərəfdən
də özünə qarşı yeni müxalif elitanın formalaşmasına rəvac verirdi. Hakimiyyətdəki
bir sıra güc mərkəzləri onu nazir postundan uzaqlaşdırmaq məqsədilə hər gün
yeni kambinasiyalarla çıxış edirdilər. Heç şübhəsiz, məlum elitanın S.Əbiyevə
qarşı bir təbəqə kimi formalaşmasını görən sabiq təhlükəsizlik naziri də bu məqamdan
yararlanmaq fürsətini fövtə vermək niyyətində olmayıb. O üzdən əlindəki bütün
imkanlardan bəhrələnməyə çalışıb. Lakin bu məqsədlə Mehman Səlimovun
"seçilməsi" də onun sabiq müdafiə nazirinin qarşısındakı
gücsüzlüyünün, arqumentsizliyinin göstəricisi kimi qarşılana bilər. Məsələ
burasındadır ki, M.Səlimov S.Əbiyevin nazir postunda olduğu müddət ərzində vəzifədə
ən az olan müavinlərdən biridir. Halbuki bu müddət ərzində S.Əbiyevin etimad
göstərdiyi və yüksək rütbə, yüksək vəzifə, nəhayət, səlahiyyət sahibinə
çevirdiyi, yəni S.Əbiyevlə daha çox işləyən digər kadrlar da az deyildi.
Onların böyük əksəriyyəti bu gün də Müdafiə Nazirliyi sistemində xidmətini
davam etdirir və S.Əbiyevi ələ düşən ilk fürsətdəcə satmağa hazırdır. Lakin
problemin ən əsas və ümdə tərəfi, heç şübhəsiz, ip ucu məsələsidir!
Əlbəttə,
Mehman Səlimovun öz sabiq nazirinə qarşı etibarlı mövqedən çıxış etməsi kifayət
qədər yaddaqalan və kövrək məqamlardandır. O öz mövqeyini dəyişə
də bilərdi. Amma Kentemirov diviziyasının yetirməsi sonadək dözməklə, həm də
bir kişilik rəmzinə çevrildi. Bunu unutmaq olmaz. Amma hər şeyi M.Səlimovun sədaqəti,
yaxud mərdliyilə də məhdudlaşdırmaq düzgün deyil. Ən azı ona görə ki, sabiq
nazirin artıq keçmişdə qalan yaxın ətrafı üçün bu cəhətləri xarakterik saymaq olmaz.
Nəticə isə bundan ibarətdir ki, S.Əbiyevin öz işində ciddi məsuliyyəti də, onun
öz prezidentinə qarşı sərgilədiyi sədaqət hissi, nəhayət, bütün əmr və göstərişləri
bir qayda olaraq yüksək səviyyədə, etibarlılıq və inam fonunda yerinə yetirməsi
qədər vacib və əhəmiyyətli məqamlardandır. Sabiq təhlükəsizlik nazirinin
S.Əbiyevə atdığı oxların daşa dəyməsinin əsas səbəbini məhz burada axtarmaq
lazımdır.
M.TÜRKSOY