“Famil Mehdi ona görə sevilir və unudulmur ki, o bu xalqa bir yox, 10 köynək yaxındır. Mənə elə gəlir ki, şair olmaq bir missiyadır və yəqin ki, Ramiz Rövşən bunu bilir. Nəyə görə missiyadır? Mənim düşüncəmə görə şair olmaq hazır “Atalar sözü” kimi bir şeydir. Biz şairdən nəyi və niyə umuruq? O şeyi umuruq ki, biz onu düşünürük, amma deyə bilmirik, demək istəyirik, amma şərait, imkan, bədii təfəkkür, düşüncəmiz bəlkə yol vermir. Şairdən ona görə bu sözü gözləyirik ki, onun xalqın ruhunu ifadə edən missiyası var, xalqın düşündüyünü desin, onu dilə gətirsin, onun düşüncəsini hazır şəkildə qidalandırsın. Bax bu mənada Famil Mehdi xalqın sözünü, düşüncəsini dilə gətirən adam idi. Ona görə populyar idi, ona görə sevilirdi. Onun üçün sözün yaxşı mənasında heç bir sərhəd yox idi ki, onu demək olar, bunu demək olmaz. Əgər şairin yaradıcılığında ictimai motivlər azdırsa, mən öz düşüncəmə o şairləri ayrı bir kateqoriyaya aid edirəm. Amma bu xalqa indiki şəraitdə yaxın olanlar o şairlərdi ki, onlar xalqın dərdini, ağrısını, düşüncəsini dilə gətirir. Famil Mehdi o ağrıları dilə gətirirdi.

 Famil Mehdi mənim müəllimim olub, tələbə-müəllim münasibətimiz də yaxşı olub. Çox böyük ürəyi vardı və insana xoş söz deməkdən çəkinmirdi. Uşaq vaxtı (zarafatla-red) “Televiziya haqqında etüdlər” adlı bir kitab yazmışdım, həmin kitabıma giriş sözü yazıb. İndi o sözləri oxuyanda deyirəm Famil müəllim mənim haqqımda xeyli dəyərli sözlər yazıbmış. İndi adamlar təkcə pula xəsis deyil, sözə də xəsisdirlər. O baxımdan yəni nə boyda ürək sahibi olmalısan ki, sən yalnız yaxşını, yalnız işığı görə biləsən. Bəlkə çoxları bilmir, Famil müəllim şairliyi qədər də çox yüksək səviyyəli bir alim idi. Azərbaycanda birinci dəfə bədii publisistikanın sənətkarlıq problemləri haqqında doktorluq dissertasiyası yazıb və bizim başqa yazıçılarımızın publisistikasını təhlil edib. Bu, Azərbaycan elmində yeni bir istiqamətdir. Üstəlik, Famil müəllim həm də çox gözəl publisist idi. Ağrılardan, dərdlərdən danışanda sözsüz ki, onun “Dilən, professor, dilən” şeiri bizim son dövr poeziyamızda yaddaqalan bir bədii nümunədir. Söhbət onun sənətkarlığında və bir də mövzunun o cür sənətkarcasına ifadə olunmasındadır. Çox kəskin şeirdir, amma həm də çılpaq həqiqətdir. Elə şeylər var ki, onu malalayaraq deyəndə heç kim başa düşmür. Yəni elə şey var ki, onu çılpaqlığıyla deməlisən. Xüsusən Famil müəllimin son dövr yaradıcılığında bu məqam hiss olunur ki, ezop dili keçmir. O epitetlər ki, onların artıq heç bir bədii gücü yoxdur, o heç kimə çatmır. Yəni yeri gələndə çox şeyləri çılpaq şəkildə demək lazımdır, çünki dərdin özü açıqdadır, problemlər göz qabağındadır, onda necə susmaq olar? Ona görə də bu gün Famil Mehdini xatırlayanada həm də xalqın şairi, onun dərdini deyən bir şair kimi xatırlanır. Həmin məhşur şeirdə də maraqlı ifadələr var ki, professorları güdürlər, ağız pusanlar var ki, kim nə dedi, harda dedi, necə dedi, niyə dedi. Prinsipcə heç nə dəyişməyib. Ola bilər ki, dilənməyin formaları dəyişib. Yəni küçədə oturub qarşına papaq, ya şlyapa qoymursan, amma dilənmə formaları dəyişib. Çünki professorlarla bağlı heç bir dəyişiklik yoxdur, yəni söhbət maddiyyatdan gedir. Yəni professorlar da azalıb, diplomların sayı çoxalıb, qalstuklu professorların sayı artıb, amma Azərbaycan elmi o inkişafa nail olmayıb. O baxımdan mən hesab edirəm ki, Famil müəllim həm də bizim üçün bir elmin nüvəsidir. Yəni söhbət publisistikadan, bədii təfəkkür elmindən gedir. 

Bayaq Famil müəllimin bir yeni kitabını gördüm və düşüncəmdə bir haçalıq yarandı. Nəyə görə Famil Mehdi kimi böyük bir sənətkarın uzun illər dərs dediyi universitet yox, onun övladları bu kitabı çap etməlidir? Yaxud bu yubileyi tutaq ki, ailə, yaxud region çərçivəsində etmək mümkündür, amma Bakı Dövlət Universitetində 30 ilə yaxın müdiri olduğu kafedrada bunu etmək mümkün deyil? Yəni əslində bunlar da bir dəyərdir və biz bu dəyərləri itirdikcə hiss etmirik. Yəni bu gün hansı kriteriyalar üzdədir, onu düşünəndə adam dəhşətə gəlir. Amma dəhşətə gəlməyin də bir təsəllisi var ki, heç olmasa bu xalqın ən son dövr tarixində Famil Mehdi kimi bizim görkəmli ziyalılarımız olub. Allah ona rəhmət eləsin, Allah onun ocağının işığını gur eləsin.”