Moderator.az Həmid Ormanlının istedadlı qələm sahibi, publisist-şair Şəmsi Qocanın yeni kitabı haqqındakı fikirlərini üslubuna toxunmadan oxucularına təqdim edir:

Şörəyel-Ağbaba mahalından bir şair yaşayır Bakıda-Şəmsi Qoca.Yığvalı qara gəlib. Nə öydə arvatnan sözü tutur, nə də çöldə şairliyini dəmnən tapan bəzi şairlərlə. Başında buxara papaq, əlində müşdük,dərdli-dərdli hərrənir Bakının küçələrində. Ağlamağa hazırlaşan uşaq gözlərini xatırladır gözləri. Yurd həsrəti ilə dünyasını dəyişən tay-tuşlarını sızıldaya-sızıldaya bir-bir oycuna sayır. Duyanı ağladır Şəmsinin halı. Elə onunçün də adı özündən qorxulu Türkün ağrısının elə bir adı da Ağbabadır. O, ağrını köysündə gəzdirdiyi üçün şairdir Şəmsi Qoca.

       

“Mənim üçün Vətən Yasnaya Polyanadan başlayır” deyirdi Tolstoy. Şəmsi Qoca üçün də Vətən Ağbabadan başlayır. Şəmsi Qoca üçün Ağbabalı olub Ağbabasız yaşamaq dünyanın son əzabıdır.Daha çox yad enerjilərin hakim olduğu şəhərin tünlüyündə Şəmsinin yığvalı onda kəsdi ki, Akif Səmədə tuş gəldi. Akif Səməd kimi mürşüdlə dostluq elədi. Akifi görən insan  kəndində -kəsəyində, elində-obsındaymış kimi rahatlıq tapır özündə. Bu sözlər Abbas Abdullah Acaloğlunun sözüdür. Bu sözə mən də haqq verirəm. Hələ üstəlikdə İncəlilərlə qohumluq əlaqələri Ağbabasız keçən bu ağrılı  illər ərzində Şəmsiyə ən böyük toxdaxlıq olub. Şəmsinin bir “ İncəllər “ şeri var. Bu şer mənim də çox sevdiyim şerlərdəndir. Şəmsi sanki  içinin bütün enerjisini bu şerə qoyub. Şəmsi İncəlilər deyərkən  əslində İncənin  insanlarından daha çox məşhur təriqət şeyxi Hacı Mahmud Əfəndinin də müqəddəs gorgahının yerləşdiyi o mübarək sofu torpağın bərəkətindən,  ruhani iqlimindən,... söhbət açır.        

Ağbaba insanı mənə yaxşı tanışdır.Onlar qanı təmiz Türklərdir. Onlar şirin dilli, el-oba nəfəsli olurlar. Hər gün doğulduqları torpağı xəyallarında canlandırmamış yerlərinə girib yuxuya getməzlər. Ağbaba bir zamanlar Çıldır qəziyəsinə daxil olduğundan onların sazında olduğu kimi  danışıqlarında da şirin Çıldır ağzı hiss olunur. Şəmsi Qoca Ağbabalıların o kalaritini yaşadanlardandır. Bayaq dilimin əzbəri Akif Səmədin adını çəkdim. Elə bilirəm  Akif Səmədin bir zərrəsi də Şəmsi Qocada yaşayır. Akif Səmədin ruhunun İncə, Saxa, Şuşa, Göyçə, Təbriz, Kərkük,Borçalı olduğu kimi bir yurdu da Ağbaba olub. Şəmsi Qocanı  Akif Səmədin sehrində saxlayan uca ruhu eşqinə tanıyıb, sevmişəm. Şəmsi o ruhu saxladığı müddətdə ölüm ondan uzaqdır.

İlk dəfə Nürəddin Lələmin ağbilçək  qarısı Şəkər  ananın üzünün nuruna tanımışam Ağbaba mahalını.Hamının Ağbaba qızı kimi tanıdığı Şəkər ana kəndimizdə təmizliyi, əli açıqlığı ilə ad çıxartmışdı. Qapısına gələni əli boş qaytarmazdı. Bizim o yörələrdə Şəkər ananın çayından içəyib, çörəyindən yeməyən olmazdı. Tikəsini bölən idi Şəkər ana.Belinin şalı, qavağının önlüyü qaxsız-qanfetsiz olmazdı. İllah da ki, qəvli qanfet. İlk dəfə Ağbabanı ipək xasiyyətli, üzü nurlu,ağzı dualı Şəkər ananın yurdu kimi sevmişəm. Daha sonra Aşıq Şenlik gəzən yerlər, Kor Nəsibin yurdu, Aşıq İsgəndərin torpağı kimi tanımışam.İndi məni qədim-qayım o Türk yurduna daha çox bağlar bağlayır. O, etibarlı, qırılmaz bağlardan biri də Şəmsi Qocanın Vətən həsrəti ilə yazılmış öyküləridir.

Səndən ötrü darıxmışam, doğma kənd,  

Qulağımda bulaqların səsi var. 

Haçandı ki, həsrətinlə yaşıyan,

Bu dünyada bir övladın ”“ Şəmsi var.

Bu günlərdə Şəmsi qardaşımızın yeni,  sayca dördüncü kitabı işıq üzü görüb. Mübarəkdir! Mübarək olsun yox ha mübarəkdir deyirik. Kitabda Şəmsinin son illərdə uca Tanrının dərgahından könlünə enən qoşquları toplanıb. O, qoşqular ki, yarısı yanğıdan doğulub, yarısı da yaradan. O, qoşqular ki, hamsı da ürəyindən su içib. Qızları Aygün və Ayselə, oğlu Turala, bacısı Lətifəyə, nəvələrinə, iş yoldaşı, qocaman pedaqoq  Vaqif Mustafayevə, mürşüdüm Akif Səmədə, Amil Avloğluna, dostumuz Dəmirçoğlu Məmmədə, Astanbəhli Musaoğlu İbrahim İlyaslıya, Bəhman Nəbiyevə və başqalarına üz tutub, ürək açıb, sir verib. Sağ olsun bir qoşqusunda da mənə üz tutub ruhumu ruhuna söykənəcək bilib:

Kişilərin o dərdindən, əzabından  bir pay da Şəmsinin payına düşüb. Mən dərdi tüstüsündən tanıyıram. Əzabın mübarək Şəmsi kişi !

P.S: Heç vaxt yadımdan çıxmayan Ağbabanı bir daha  yadıma saldığın üçün çox sağ ol-Şəmsi Qoca.     Ağbabalılığını möhkəm saxla.Vay o günə o əldən gedə.