Moderator.az istedadlı qələm sahibi Əbil Həsənovun növbəti hekayəsini oxucularının diqqətinə çatdırır:

...Ananın övladları neçə illər idi ki,əsirlikdə idilər. Özü isə yarımcan yaşayırdı. Bədəninin bir hissəsi düşmən gülləsinə tuş gəlmişdi. Ancaq buna baxmayaraq, çətinliklə də olsa düşmən əlindən sağ -salamat çıxarmış oğlanlarını böyüdürdü ki, onun qisasını alsınlar, əsirlikdə olan bacılarını xilas edib,düşmən tapdağında olan torpaqlarımızı azad etsinlər.Oğlanları böyüdükcə ana daha sevinirdi. Axı necə sevinməsin ki, qisas günü yaxınlaşırdı. Oğlanları tərbiyəli, mərifətli uşaqlar idilər. Hər ikisi də bir-birinə oxşayırdı. Anadan başqa heç kim onları seçə bilmirdi.Övladlar ibadətlə məşğul olmağa başladılar. Ana oğlanlarına baxıb fərəhlənirdi. Oğlanlar Allaha "yaxınlaşdıqca" bir-birlərindən uzaqlaşırdılar."Qardaş"ların sayı artdıqca, onlar arasında münasibətlər korlanırdı. İş o yerə gəlib çatdı ki, namazı da fərqli fərqli qılmağa başladılar.Artıq zahiri görünüşləri də fərqlənirdi. Əvvəlki oxşarlıqdan əsər-əlamət qalmamışdı.Hərə özünü haqlı sayır, doğru yolda olduğunu bildirirdi. Tez-tez aralarında mübahisələr olurdu.Ancaq ananın vaxtında müdaxiləsi mübahisənin münaqişəyə çevrilməsinə imkan vermirdi. Ananın qəlbindəki sevinci kədər əvəz eləmişdi. Günlərin bir günü oğlanlardan biri anaya yaxınlaşaraq:-"Ana, mən Suriyaya gedirəm.Orada "qardaşlarımızı "qırırlar. Onlara kömək etmək lazımdır."-dedi. Anası ona:-"Ay oğul, sənin orada nə işin var? Sənin bacıların əsirlikdədirlər, vətənin bir hissəsi düşmən tapdağı altındadır. Bəs onları kim azad edəcək?. Mən sizi böyütdüm ki, onları azad edəsiniz."-deyərək ağlamağa başladı. Ana çox yalvardı,oğul eşitməyib getdi. Bir neçə gündən sonra o biri oğul anaya dedi:-"Ana, mən də Suriyaya gedirəm. Ana sevindi. Elə bildi ki oğlu qardaşını gətirməyə gedir.O sevincək oğluna:-" Get ay bala, qardaşını da götür gəl.Onun orada nə işi var?"-dedi. -"Yox, ay ana, mən onu gətirməyə getmirəm."-deyə cavab verdi. -Bəs niyə gedirsən ay bala?-Sual dolu baxışlarla oğlunun gözlərinə baxdı.Oğlu qardaşının boş çarpayısını göstərərək;-"Bunlar orada baş qaldırıblar.Onları yerində oturtmaq üçün "qardaş"lara kömək etmək lazımdır.Onlar da gəlib bizə kömək edəcəklər"-deyib,anasının sözünə məhəl qoymayıb getdi...