Düz 30 il öncə -1990-cı il yanvarın 13-də Azərbaycan paytaxtında  “erməni talanları” deyilən   təxribatlar törədildi. İfrat millətçi ermənilərin 30 ildir, bütün dünyaya,  az qala, növbəti saxta “soyqırımı” kimi car çəkdiyi  həmin olayların sirri bu günədək hələ tam açılmayıb. 

Bəhs edilən dövrdə baş leytenant rütbəsində Daxili İşlər Nazirliyinin orqanı olan  “Mübariz keşikdə” qəzetinin əməkdaşı kimi çalışmış Azərbaycan Respublikası DİN-in sabiq idarə rəisi, istefada olan polkovnik Mehman Mehmanov  Moderator.az əməkdaşına açıqlamasında şahidi və iştirakçısı olduğu  məqamlardan danışıb: 

“1990-cı il yanvarın 13-də səhər tezdən biz  Daxili İşlər Nazirliyinin binasına daxil olub işimizə başlamaq istəyərkən rəhbərlikdən gözlənilməz bir əmr gəldi: “Bütün əməkdaşlar xidməti silahlarını növbətçi hissəyə təhvil verməli və DİN binasından bayıra çıxmamalıdır”. Bunun hansı səbəbdən edildiyi də izah edilmədi...  

Hamımız əmrə tabe olub təəccüb və təşviş içində kabunetlərdə əyləşməyə məcbur qaldıq. Az sonra xəbər gəldi ki, Bakıda naməlum şəxslər tərəfindən ermənilərə qarşı hücumlar təşkil olunub. Bir sözlə, respublika paytaxtında asayiş ciddi şəkildə pozulub, milisləri isə nazirliyə və idarələrə toplayıb bayıra çıxmağa qoymurlar... 

Çox paradoksal bir hal yaranmışdı. Xüsusən, biz, cavan zabitlər hay qaldırdıq ki, burada nəsə anlaşılmaz gizli proseslər baş verir, Azərbaycana qarşı fəlakət hazırlanır... Lakin rəhbərlikdən bizi eşidən olmadı. Bir daha əmrə itaət etmək tələb olundu...

Bir az keçəndən  sonra  “Mübariz keşikdə” qəzetinin keçmiş məsul katibi, qeyrətli həmkarımız Ramiz Məhərrəmovla birgə sözləşib bir bəhanə ilə birtəhər DİN binasından bayıra çıxa bildik.  Hərəmiz bir tərəfə yollandıq. Mən Səbail milis idarəsinə gələndə gördüm ki, SSRİ DİN Daxili Qoşunlarının xeyli cüssəli, başları dəbilqəli, əli qalxanlı əməkdaşını da idarənin növbətçi hissəsinə toplayıb bayıra buraxmırlar. Mən növbətçidən soruşdum ki, şəhərdə təxribatlar törədildiyi halda bunları niyə burada saxlayıblar. Cavab verdi ki, bilmirik, bizə belə göstəriş verilib. Oradan qayıtdım Nazirliyə... 

Ramiz Məhərrəmov da çox təşviş içərisində gəldi ki, Dəmiryol vağzalında bir erməninin üzərinə yanacaq töküb yandırıblar. Ancaq bunu konkret kimlərin etdiyi bilinmir. Oxşar hadisələr  bir neçə digər yerdə də baş verib. Və buna da nə yerli, nə də mərkəzi hökumət qüvvələri tərəfindən heç bir reaksiya verilmir... Açıq hiss olunur ki,  bu Moskvanın və ermənilərin özlərinin məqsədli şəkildə təşkil etdiyi təxribatlardır...

Biz yenə cavan zabitlər toplaşdıq dəhlizə  və hay qaldırdıq: “Belə olmaz, bunlar adi hadisələr deyil, nə isə daha böyük faciələrə hazırlıqdır.  Bunun axırı xalqımız üçün böyük fəlakətlə nəticələnəcək...”

Yenə də rəhbərlik səviyyəsində bizə heç bir reaksiya verilmədi. Və nəticədə heç bir güc strukturunun müdaxiləsi və müqaviməti olmadan Moskva və daşnak erməni təşkilatlarının Azərbaycan paytaxtında planlaşdığı təxribatlar baş tutdu... Və ermənilər 1988-ci ildə Sumqayıtda olduğu kimi, istəklərinə çataraq Azərbaycan xalqını növbəti dəfə dünyaya "vəhşi" kimi təqdim etməyə nail oldular...

Şahidi olduğumuz bütün bu olaylar aydın şəkildə göstərirdi ki, 13 yanvardakı “erməni talanları” adlanan təxribat   qaniçən SSRİ lideri Mixail Qorbaçova və onun əlaltıları Primakova, Yazova, Bakatinə  yanvarın  20-də Bakıya qoşun yeridərək Azərbaycan xalqına qarşı  qətliam törətməyə “əsas” yaratmaq üçün lazım idi...”

Sultan Laçın