Ukraynanın yeni prezidenti Zelenski andiçmə mərasimində söyləyib ki, kabinetlərdə başınızın üstündən mənim yox, övladlarınızın şəklini asın, bir iş görəndə onların gözlərinə baxanda utanmayasınız! Bu sözlər  bəlkə də onun öz vətənindən daha çox Azərbaycanda müzakirə olunur. Əli qələm tutan, barmaqları klaviaturada həriflərin yerini bilən əksəriyyət onun bu fikrini dəstəkləyir. Amma mən qətiyyətlə bu fikrə yox deyirəm!..

Təsəvvür eləyin, bir balaca səlahiyyəti olan adamlara kabinetlərdə övladlarının şəklini başının üstündən asmağa icazə verildi... Kabinetə iş üçün, xahiş üçün gələn adam əvvəl kresloda oturan adama baxır... sonra da onun başının üstündəki uşaqların şəklinə.... Səlahiyyət sahibi də yanına gələn adamın kağız - kuğuzunu qurdalaya-qurdalaya deyir ki, problemi olan tək sən deyilsən, şəkildə olan uşaqların bilrsən nə qədər problemi var?...

Kresloda oturan adam başının üstündə öz uşaqlarının şəklini assa nə baş verər? Yəqinki bəzi kabinetlərdə nələrin baş verəcəyini təsəvvür elədiniz.

Yadıma bir əhvalat düşdü. 90-cı illərdə AZTV-də işləyirdim. Jurnalist həmkarlarımın çoxu çəkilişlər üçün bölgələrə ezamiyyətə getməyə çox həvəsli idilər. Çoxları da bu "komandirovkaları"  "kababdirovka" adlandırırdı. Amma onların içində biri hamıdan diribaş idi. Bütün ezamiyyətlərdən evə əlidolu, quçağıdolu qayıdırdı. Heç kim bu fərasətdə ona çata bilmirdi. Hamı ondan bu işi necə elədiyini soruşanda, həmin adam "işgüzar" səfərlərin incəliklərini danışmırdı, mən bu işin mütəxəssisiyəm deyib söhbəti qapadırdı.. Bir dəfə təklikdə həmin "mütəxəssis"dən hamının verdiyi sualın cavabını soruşdum. Dedi ki, onsuz da sən ezamiyyətə getmirsən, sənə demək olar. Amma başqalarına demə, çörəyimə şərik olarlar. Söz verdim. Dedinki, adətən bölgələrdə hər dəfə çəkilişlərdən sonra qonaqlıq verilir. Hamı yeməyə başlayanda mən tələsmirəm, əlimi də süfrəyə uzatmıram. Qonaqlıq verənlər bunun səbəbini soruşanda deyirəm ki, uşaqları evdə ac qoyub gəlmişəm, mənim boğazımdan çörək keçər?... Bax, bu sehrli sözdən sonra mən həmişə ezamiyyətdən əlidolu  qayıdıram...

Mən bir daha təkrar eliyirəm ki, Zelenskinin bu təklifini qətiyyən bəyənmirəm. Bura Azərbaycandır, bizim öz mentalitetimiz var.

Azadlıq hərəkatının lideri Əbülfəz Elçibəy də bir vaxtlar  portretinin kabinetlərə vurulmağının əleyhinə idi, amma o öz evində  şəxsiyyətinə çox hörmət elədiyim Heydər Əliyevin portretini saxlayırdı. Hətta  evində axtarış aparılandan sonra Vəzirov ondan təəccüblə həmin portreti niyə evində saxladığını soruşubmuş. Elçibəy də ona tutarlı cavab veribmiş. Bu  haqda  müəllifi olduğum sənədli filmdə ətraflı söhbət açılıb.  (Yootube, "Bəy havası" sənədli filmi)

Birdəki, başın üstündə kimin şəklinin olmasının o qədər də əhəmiyyəti yoxdur. Kreslo sahibi, səlahiyyət sahibi vicdanlı olmalıdır. Şəxsi maraq dövlət mənafeyinə güc gəlməməlidir.

Moskvada  təhsil aldığım vaxtlarda  SSRİ Ali Sovetində işləyən dəyərli həmyerlimiz Cəfər Abbasovla tanış olmuşdum. O,  bu mötəbər qurumda Azərbaycanla bağlı iş şöbəsinin əməkdaşı idi. Bir dəfə ondan konkret nə iş gördüklərini soruşdum. Dedi ki, bütün respublikaların burda nümayəndələri var. Respublikadan gələn sənədləri və şikayətləri rus dilinə çevirib Moskvanın müvafiq qurumlarına təqdim edirik. Soruşdum ki, Azərbaycandan  şikayət məktubları çox gəlir? Dediki, başqa respublikalarla müqayisədə ən çox bizim respublikadan gəlir. Şikayətləri çeşidləyəndə ən çox hansı sahədən şikayət olunur?, -deyə soruşdum. Aydın oldu ki,  ən çox məişət məsələlərindən şikayət olunur... O vaxtlar Leninin Mavzoleyinə şikayət teleqramları vuranlar da vardı...

Ümumiyyətlə, şikayət mövzusuna bizim şifahi folklorumuzda, yazılı ədəbiyyatımızda  və məişətimizdə həmişə geniş yer verilib. Məni qınayanlar olsa da... şikayət  bəzi hallarda  məsuliyyəti boyundan atmaq və məsələni yerindəcə həll etməməkdən,  ərincəlikdən irəli gəlir. Bəzi hallarda şikayət edilən adamın ondan daha ali instansiyalara şikayət edildiyindən xəbəri olmur. Mən bu məsələni  ən mötəbər yerlərə yazmışam, zəhmət çəkib həll eləsinlər, deyənlər də var... Düzdü, haqlı şikayət eliyənlər də kifayət qədərdir.

Hər dəfə cənab prezident İlham Əliyev xalqın arasına çıxıb müxtəlif bölgələrin sakinləriylə görüşəndə, qalaq-qalaq şikayət məktubları alıb onları operativ şəkildə həll olunmasına göstəriş verəndə məni bir sual narahat eləyir. Görəsən, həmin şikayətləri həll etməli olan səlahiyyət sahibləri niyə öz vəzifələrini vicdanla yerinə yetirmirlər? Axı cənab prezident hər çıxışında dönə-dönə vurğulayır ki, məmurun əsas vəzifəsi xalqa, vətəndaşlara xidmət göstərməkdir! Dünyada və bölgədə  qlobal və gözlənilməz hadisələrin baş verdiyi bir vaxtda dövlət başçısının vaxtı hər xırda məsələyə görə niyə alınmalıdır?

Səlahiyyətindən və tutduğu vəzifədən asılı olmayaraq hər kəs öz işinə vicdanla yanaşmalıdır. Adi vətəndaşlar da öz yaxasını kənara çəkməməlidir.

Xırda bir məişət məsələsini ümummilli məsələyə çevirib, dövlət hara baxır, - deməmişdən əvvəl, mən özüm hara baxıram, - sualı da verilməlidir!

Yadınızda olar, bir vaxtlar müəllifi olduğum "QULP" proqramında "Vicdanımı  satıram, endirim 90%" adlı bir videoçarx da hazırlamışdım. Başqa bir videoçarxda öz işinə vicdansız yanaşanları ifşa edən bir elan da vermişdim: "Vicdanımı itirmişəm! Onu tapanlardan artıq dərəcədə xahiş edirəm ki, onu mənə qaytarmasınlar, çünki mən rahat yaşamaq istiyirəm!"

Vicdansızlığın rahatlığını yaşıyanlara, vicdansızlığın narahatçılığını da yaşatmalıyıq! (musavat.com)