...Vay, vay!.. Azərbaycan, türk dünyası nə böyük bədbəxtliyə düçar olub- “Forbes”in siyahısında heç bir yazıçımızın, şairimizin adı yoxdur... Görün, nə qədər bədbəxtik? Camaatın yazarları milyonlar qazanır, bizlər isə...
Bu cür düşüncələrə bir az ayıq başla, Qərbin maddiyyatla, şəhvətlə düşünən başı ilə yox, Şərqin mənəviyyatla düşünən, müsəlman, türk baxışıyla baxanda görürsən ki, doğrudan da “Forbes”ə görə təəssüflənənlərin timsalında biz bədbəxtik... Görün, hansı dəyərlərimizi, hansı ucalıqlarımızı, zirvələrimizi qoyub nələrə can atırıq... “Nobel”ə, “Forbes”ə əlimiz çatmırmış... Qardaş, burdan-bura Murova, Dəlidağa, Kirsə əlimiz çatmır e... Nədi bu Nobel, nədi bu “Forbes?” Nəyimizə lazımdı bunlar bizim? Guya onların o “xoşbəxt” siyahısına düşəndə bizə Qarabağı, qaytaracaqlar, Şuşanı, Laçını, Kəlbəcəri qaytaracaqlar, yoxsa korrupsioner, inhisarçı şəbəkədən canımızı qurtaracaqlar?..
Ay qardaşlar, bacılar, müsəlmana, türkə, əsl azərbaycanlıya öncə “Forbes”in, “Nobel”in yox, Allahın, Yaradanımızın siyahısına düşmək, onun razılığını qazanmaq gərəkdir. Nə yazıqlar ki, bu düşüncələr çoxlarına çatmır. Əksinə, bizim kimi düşünənləri “findamentalist”, “fanat”, “geridəqalmış” adlandırırlar....
Gəlin görək, bu “Forbes” ən çox günah qazanan biznesmenlərin, iş adamlarının, o cümlədən yazarların, şairlərin, alimlərin siyahısını dərc edərmi? Xeyr. Heç ağıllarına da gəlməz, gəlsə də belə bir siyahı verməzlər. Əvvəla, bu siyahını dəqiq, dürüst şəkildə yalnız Allah-Təala verə bilər, biz insanların “günahölçən”i çox qüsurludur. Ona görə ki, hamımız qüsurluyuq.... İkincisi də, belə jurnalların reytinq göstəricilərinin əsasını qoyanlar, onların başında duranlar özləri ən çox günah qazananlardır. 1917-ci ildə super oliqarx sələmçi sülaləsi Rokfellerlərin razılığıyla yaranan “Forbes” jurnalınınn 1918-ci ildə tərtib etdiyi dünyanın aparıcı varlıları siyahısına 1,2 milyard dollarlıq sərmayə ilə elə Con Rokfeller özü liderlik edib. Günahkarların ən böyüklərindən biri.... Bu gün artıq nə Rokfellerlərin, nə də Rotşildlərin adı həmin siyahılarda çəkilmir.. Çünki o transmilli oliqarxlar, artıq belə siyahılara sığmazlar. Bu gün “Forbes”in siyahısında olanlar orta məktəbdə direktorun razılığı ilə adı “şərəf löhvəsi”nə düşən şagirdlərin siyahısına bənzəyir. Direktorlar isə həmin Rokfellerlər, Rotşildlərdir və ya başqa adları bizlərə açıqlanmayanlardır ... Belə “birinci”lərin başçılığı ilə insanlıq pul qazanmaq, ləzzət, şöhrət dalınca qaçmaq üzrə yarışa sürüklənir. Amma burda dövlət və beynəlxalq qanunlar istisna(hərçənd, bir sıra hallarda bunlar da tapdanır), heç bir mənəvi, dini, milli dəyər nəzərə alınmır. Yəni, nə qədər günah qazanırsan- qazan, təki pul çıxsın. Tutulmayan oğru - doğrudur. Amma super ağalar mikro-oliqarxlara müəyyən həddə qədər varlanmağa imkan verirlər... Sözügedən “möhtəşəm” siyahılara salınan yazarlar da eyni kriteriyalarla dəyərləndirirlər. Nə yazırsan, yaz. Millətin, xalqın, bəşəriyyətin əxlaqını pozursan, poz, əslində pozsan, daha yaxşıdır.... Kitabların insanların nəfsini cəlb edib maraqla oxunursa və onların satışından çoxlu pul qazanırsansa, deməli, lider yazarsan... Eynən insanları tədricən xəsrəliklərə düçar edən zərərli “fastfud”, şaurma, pizza şirkətləri, “Makdonalds”lar. “KFC”lər kimi...
İndi baxaq görək, “Forbes”in lider yazarları nələr yazıb, insanlığa hansı faydası dəyib ki, siyahıda birinci yerdədirlər...
2018-ci ildə ən çox qazanan, 86 milyon dollarlıq gəlirlə 1-ci yeri tutan Ceyms Peterson... Əsasən detektiv romanlar müəllifidir. Yəni insanlara dolayısıyla oğurluğun, cinayətin, qətlin yollarını öyrədir. Üstəlik, pozğun, erotik səhnələr ustasıdır. Məsələn, elə adından məqsədi bəlli olan “Qızları öpərək” adlı roman yazıb. Manyakların qızları zorlayaraq öldürməsindən bəhs edir. 1997 –ci ildə eyniadlı Amerika trilleri çəkilib və populyarlıq qazanıb. Cavanların çoxu ləzzətlə ona baxıb....
2-ci yerdə isə Coan Roullinq adlı qadın yazardır. Bunun da ən məşhur əsərləri uşaqların, gənclərin beynini yeyən, onları əsl həyati gerçəkliklərdən uzaqlaşdırıb qondarma, lüzumsuz düşüncələrə, sehrbazlığa, magiyaya, bir sözlə, yanlış düşüncə və həyat tərzinə alışdıran “Harri Poter” silsilə romanlarıdır. Onların əsasında filmlər və cizgi filmləri də çəkilib....
Göründüyü kimi, hər iki qalibin “super” deyilən əsərləri insanlığa əsl bəşəri dəyərlərdən, İslamdan uzaq, yanlış, pozğun düşüncə və həyat tərzi aşılayır. Və ən əsası, kütələlərin başını qatıb super ağaların dünyada, kiçik ağaların ayrı-ayrı ölkələrdə gördüyü çirkin işlərdən, diqqətləri yayındıraraq onların iqtidarlıq dövrünü uzadır... İndi istər siyasətdə, istərsə də mədəniyyətdə, ədəbiyyatda, şouda və s. əsas priinsiplərdən biri budur: kim kütlələrin başını daha çox qatıb gerşəkliklərdən uzaqlaşdırırsa, o, daha çox məşhurlaşdırılır və daha çox qazanır... Əksinə, kim kütlələrə doğru yol göstərməyə çalışırsa, onu gözümçıxdıya salır, “cahil”, “ekstremist”, “yabançı ünsür” və s. ləkələr vurdurur, ən azı, onların məşhurlaşmasına, çox pul qazanmasına əngəl olurlar...
Bu saat məşhurlaşdırılan “modernist”, “postmodernist”, nə bilim nə “ist” yazıçılar, şairlər, kimlərdir? Əksəriyyəti ateist ruhlu, Allahı, dini-imanı olmayan, ən azı, “vuran”, “yeyib-içən”, əyyaş qələm sahibləridir ki, kütlələrin nəfsinə uyğun əndrəbadi romantik, erotik, ən yaxşı halda dedektiv əsərlər yazmaqla məşğuldurlar. Həmin əsərlərin də cəmiyyətin mənəvi-əxlaqi inkişafı, milli dəyərlərin qorunması üçün heç bir faydası yoxdur... Uzaqbaşı, Qərbsayağı azadlıq, hürriyyət ideyaları yayırlar... Bir əsər ki, insanda, gəncdə şəhvət hisslərinin oyadaraq zinakarlığa və yaxud oğurluğa, qətlə, intihara meylini gücləndirəcək, onun hansı faydasından danışmaq olar... Görün bunlar bir ölkə miqyasında həmin ölkə vətəndaşlarını günaha təşqviq etməklə nə qədər günah qazanırlar. Təbii ki, dünya çapına çıxıb “Forbes”in siyahısına düşsələr, günahları birə min artacaq...
Ümumiyyətlə, XX əsrin əvvəllərindən başlayaraq Qərb mədəniyyətinin, təfəkkür tərzinin təsiri ilə yazılan əsərlər, çəkilən filmlər, hətta cizgi filmləri, kiçik istisnalarla, insanların beyninə dünyanın super ağalarının strateji planlarına xidmət edən birbaşa və ya şüuraltı, subliminativ mesajlar ötürülməsinə xidmət edir....
14-15 yaşlarımda Drayzerin məşhur “Dahi” əsərini oxuyanda ləzzət alırdım, erotik səhnələr də vardı... 10-15 il sonra həyatın gerçək mahiyyətini, İslam düşüncə tərzini mənimsəyəndə anladım ki, bu cür əsərlər, onların əsasında çəkilən filmlər əslində gəncliyin əxlaq pozğunluğuna, zinakarlığa sürüklənməsini hədəfləyir... Amma Drayzer məşhurdur(!)... Elə Peterson, Roulinq kimi...
Bütün bunları düşünəndə sevinirəm ki, hələ Azərbaycanda “Forbes”in siyahısına düşən yazarlar yoxdur... Çünki o siyahıya düşməklə, onlar eyni zamanda daha çox günah qazanan yazarların siyahısına da düşəcəklər... Həm də ona görə ki, sapı özümüzdən olan baltaların sayını artıracaqlar...
Bu yazını oxuyan əksər modern(!) yazıçı və şairlər nə dediyimi dərk etməyərək bəndənizi qınayacaq, ondan narazı qalacaq, “bu, nə danışır, e, “Forbes”ə düşmək –bilirsən, nə deməkdir” söyləyəcəklər...
Eybi yox, təki Allah bizlərdən razı qalsın!.. Onun Məhşər günündə məşhurlarının siyahısına düşməyək...
Sultan Laçın
