Aprel döyüşlərində şəhid olan igidlərimizdən biri də şəhid Niftəlili Rəşad Şakir oğludu. Moderator.az olaraq şəhidin ailəsi ilə görüşmək üçün Xətai rayon A.Rəhimov küçəsindəki evlərinə yollandıq. Bizi şəhidin atası Şakir müəllim qarşılayıb evə dəvət etdi. Şəhidin anası Fərqanə xanım bizi görən kimi kövrəldi. Övlad itkisinin nə qədər çətin olduğunu şəhid anasının üzündən hiss etmək olurdu. Elə şəhid əsgərimizlə bağlı söhbətimizə ilk olaraq atası ilə başladıq.

“Rəşad mənim ilk övladım idi, iki oğlum var. Kiçik oğlumun da adı Turaldı. Rəşad ali təhsilli idi, kənd Əhmədlidəki 64 saylı orta məktəbi bitirmişdi. Sonra Gəncə Texnologiya Universitetinin biznesin təşkili və idarə edilməsi fakulitəsini bitirdi. Rəşad oğlum olduğuna görə demirəm çox ağıllı uşaq idi. Rəşad bu bir otaqlı evimizdə doğulub. Onun haqqında dostları və müəllimləri yaxşı danışardı. Özü ibadət əhli idi, namaz qılıb oruc tuturdu.

Rəşad 2015 ”“ ci ilin iyulun 21 ”“ də hərbi xidmətə yollandı. Ali təhsilli olduğuna görə bir illik idi xidmət müddəti. İlk üç ayını Gəncə şəhərində yerləşən N saylı hərbi hissədə xidmət etdi. Sonra isə Rəşad Tərtərin Marquşavan kəndində arxa cəbhədə xidmətini davam etdirdi. Rəşad şəhid olanda onuncu ayın əsgəri idi. İndi əsgər yoldaşı ilə telefonla danışırdım o Rəşadın yanında olub şəhid olanda. Deyir ki: “Rəşada vurdular və mən ona kömək etmək istəyəndə, məni də vurdular. Güllə Rəşadın sinəsindən dəyibmiş”. O, əsgər döyüşdə yaralandığına görə sonradan sağ qalıb”.

- Kim dedi Rəşadı sinəsindən vurublar?

Şəhid atası həyat yoldaşına cavab verir:

- Əsgər yoldaşı danışırdı.

“Axırıncı dəfə Rəşadla martın 27 ”“ də danışdıq. Zəng vurub bizimlə, qohumlarla və dostları ilə danışdı. Özümüz də başa düşmədik o niyə belə edir. Aprel döyüşlərində bütün əsgərlərimizdən nigaran qaldıq həmçinin oğlum Rəşaddan da. Komandirlərinə zəng vuranda deyirdilər ki: “Əsgərlər postadı, aşağı düşəndə deyərik Rəşad zəng vurar. Amma, dözə bilmədim. Aprelin 8 ”“ də maşına minib birbaşa Tərtərə getdim. Orda məlum oldu ki, Rəşadgil şəhid olaraq neytral ərazidə qalıblar. Rəşad aprelin 1 ”“ dən 2 ”“ nə keçən gecə döyüşərkən şəhid olub. Həmin günün axşamı Rəşadı və digər şəhid yoldaşlarını neytral ərazidən götürdülər. Aprelin 8 ”“ i axşamı Rəşadı evə gətirdilər. Aprelin 9 ”“ də Müşfiqabad qəbristanlığında dəfn etdik. Mən iki oğlumu zülümlə böyütmüşəm. Özüm uzun müddət yanğından mühafizə xidmətində işləmişəm. Əmək haqqım o qədər az idi ki, hər ay ailəmə ancaq bir kilo ət ala bilirdim. İndi evdə hər tərəf onunla bağlı xatirələrdi”.

Söhbətimizin bu yerində bayaqdan ağlayan şəhidin anası Fərqanə xanımla söhbətə başlayırıq. Bir az özünü ələ alıb suallarımızı cavablandırır:

“Rəşad mənim üçün həm oğul, həm ata, həm də qardaş idi. Biz onunla ana ”“ bala yox, dost olmuşuq. Həmişə dostuna ”“ tanışına öyüd nəsihət verirdi. Bu qədər vaxtı bir dənə özünə bahalı telefon almadı. Çox gözü tox uşaq idi. Əyin başını da güclə alırdıq. Dörd il universitet oxudu bir dəfə bizi ziyana salmadı. Əsgərlikdə də elə oldu. Bir dəfə yanına getmişdik dedi ki: “Bir də gəlməyin. Mən uşaq deyiləm ki, dəqiqə başı yanıma gəlirsiniz. Hər şey yaxşıdı, heç nədən ehtiyacımız yoxdu”. Rəşadın gəncədə tələbə yoldaşı var. Hər dəfə Rəşadı yuxuda görür. Mən burda nə fikirləşirəmsə, həmin axşam qız Rəşadı yuxuda görür. Allahın möcüzəsidi. Amma, ailə qurmaq fikri yox idi. Martın 27 ”“ də telefonla danışanda dedim ki, səni evləndirəcəm. Dedi ki: “Yox hələ mənim evlənmək fikrim yoxdu. İşlərimi qaydasına salım sonra evlənəcəm”. Amma, Rəşada evlənmək qismət olmadı.(Ağlayır).

Sonda söhbətimizi yekunlaşdırıb şəhidin ailəsinə səbr, özünə isə Allahdan rəhmət diləyib aoradan ayrıldıq.