Son günlər həbsdə olan bəzi OMON-çular ölkə başçısına müraciət edərək azad edilmək və Qarabağ uğrunda döyüşmək arzularını ifadə edib. İllərdir həbsxana divarları arasında yaşayan və gəncliklərinin önəmli bir qismini həbsxana həyatına “bağışlayan” bu insanların məlum müraciəti vaxtiylə adı əfsanəyə çevrilən OMON, onun qəhrəman döyüşçülərinin sonrakı faciəvi taleyini, bugünkü ağır durumunu yenidən aktuallaşdırıb.
Vaxtiylə Azərbaycanın ərazi bütövlüyünün qorunmasında yaxından iştirak edən, öz qəhrəmanlıqları və cəsurluqları ilə ermənilər arasında xof və vahimə yaradan OMON, sonradan özünün də yol verdiyi bəzi yanlışlıqlar səbəbi ilə tamamilə sıradan çıxarılsa da, bu gün də onların döyüşlərdə göstərdikləri fədakarlıqlar unudulmuş deyil. OMON-nun nizami ordu quruculuğu prosesinin ilk illərini yaşayan, düşmən hücumunu dəf etməkdə çətinlik çəkən Azərbaycan üçün nə demək olduğunu anlamaq üçün I Qarabağ tarixinə qısaca nəzərə salmaq, yaxud mərhum Nizami Rəmzinin OMON haqqında səsləndirdiyi tarixi fikirlərlə tanış olmaq kifayətdir. Bəzi üzvlərinin sonradan siyasiləşməsi, bəzi üzvlərinin özbaşınalıqlara yol verməsi və s. kimi neqativ hallara baxmayaraq, OMON düşmən qarşısında keçilməz bir sipər idi və bu sipər erməni ordusunun hücumlarını heç də az kəsmədi.
...1991-1992-ci illərdə Şuşanın kəndləri hesab edilsə də, SSRİ hökumətinin ermənipərəst siyasəti nəticəsində daha çox ermənilərin məskunlaşdığı, Qaladərəsi adını daşıyan üç kənd bir günün içərisində ermənilərdən azad ediləndən, ora Şuşa, Laçın və s. rayonlardan azərbaycanlılar köçəndən sonra, həmin kəndlərdən birində daxili qayda-qanuna nəzarət etmək, habelə mümkün erməni təxribatını önləmək üçün dörd nəfərdən ibarət OMON-çu saxlanıldı. Sadəcə dörd nəfərdən ibarət olsalar da, öz cəsurluqları, yorulmazlıqları ilə bütöv bir batalyon təsiri bağışlayan, insanlara mübarizlik və cəsarət aşılayan OMON-çular həmin kəndlər Ermənistan Silahlı Qüvvələri tərəfindən zəbt edilən günə qədər öz mövqelərini mərdliklə qorudu, insanlara döyüş əzmi, sona qədər mübarizə aparmaq nümunəsi göstərdi. Hansı ki, Şuşa və ətraf kəndlərin itirilməsindən 24 il keçməsinə baxmayaraq, həmin OMON-çular bu gün də onları tanıyan insanlar tərəfindən rəğbət və minnətdarlıq hissi ilə xatırlanmaqdadır.
Bəli, biz özümzü korluğa qoya, tarixi görməzdən gələ bilərik. Amma ortada OMON-nun Qarabağ müharibəsindəki qəhrəmanlığı ilə bağlı kifayət qədər fak var. Faktlar isə ruhaniyyatçı-filosof
Safruhun qeyd etdiyi kimi, yumruq kimi bir şeydir, onu qulaq ardına vurmaq xatasız deyil.
Odur ki, OMON-nun Qarabağ müharibəsində oynadığı tarixi rolu, OMON-çuların zəngin döyüş təcrübəsindən qarşıdakı müharibə üçün əhəmiyyətini nəzərə alaraq, bu insanların həbsdən azad edilməsinə ehtiyac var. Onu da unutmaq olmaz ki, belə bir addım müəyyən qədər cəmiyyətdəki gərginliyi azalda, milli birlik və barış meylini gücləndirə bilər.
Vaxtiylə bizim təhlükəsizliyimiz, torpaqlarımızın bütövlüyü uğrunda vuruşan insanları həbsxanaya “yem etməyin” heç bir mənası yoxdur. OMON-çuların Qarabağa gedən yolu açılmalıdır. Biz onların döyüşmək və gərəkirsə qəhrəman kimi həlak olmaq arzusuna ehtiramla yanaşmalıyıq. Çünki hər kəsin öz vətəni uğrunda döyüşmək və ölmək haqqı var. Habelə, sabah müharibə başlayacağı təqdirdə kimin ”“ biz “məsumların”, yoxsa “günahkar” OMON-çuların vətən üçün daha faydalı olacağı, kimin ona göstərilən etimadı daha çox doğruldacağı bəlli deyil. Bunu yalnız və yalnız müharibə müəyyənləşdirə bilər. Və onlar bu müharibəyə hazırdır...
Seymur Əliyev
e-mail: seymur_dq04@mail.ru
