Milli Şuranın vahid namizədi Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyi ilə bağlı yaranan mövcud qeyri-müəyyənlik, demokratik qüvvələrin ən böyük güc mərkəzi hesab edilən Milli Şuraya qarşı ittihamların getdikcə artması, qurum daxilindən verilən bir-birinə zidd açıqlamalar və s. müxalif düşərgədəki gərginliyi artırmaqdadır. Artıq bəzi siyasilər hesab edir ki, vaxt resursundan düzgün istifadə etməyi bacarmayan, Mili Şura daxilində belə səmimi bir birlik nümayiş etdirməyən müxalifət hətta R.İbrahimbəyovun gəlişi və seçkilərdə iştirakı ilə belə müvəffəqiyyət əldə edə bilməyəcək.
Həmçinin, Milli Şuranın Rusiya layihəsi olduğu və bu səbəbdən də milli qüvvələrin bu qurumu tərk etməsinin vacibliyi ilə bağlı səslənən bəyanatlar da ictimai rəydə Milli Şura ilə bağlı formalaşan imicin sürətlə mənfiliyə doğru yön aldığını göstərir. Təsadüfi deyil ki, bu gün bəzi müxalifyönlü siyasilər də Milli Şuraya Azərbaycanın milli maraqlarını hədələyən, dövlətin mənafeyi üçün təhdid elementi olan bir amil kimi baxır. Odur ki, Müsavat başqanı İsa Qəmbərlə söhbətimizdə bütün bu məsələləri müzakirə etməklə yanaşı, vəziyyətdən çıxış yollarına da aydınlıq gətirməyə çalışdıq.
- İsa bəy, öncə Milli Şura və onun ətrafında yaranan mövcud situasiya ilə bağlı fikirlərinizi bilmək istərdik. Sizcə, Milli Şura Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyinin sual altında qaldığı, bu quruma qarşı tənqid və hücumların artdığı bir zamanda yenə də ilkin perspektivini qoruyub saxlayırmı?
- Müsavat Partiyasının bu məsələdə mövqeyi ardıcıl və prinsipialdır. Mən bu ilin aprel ayında “Yeni Müsavat” qəzetinə bu mövzuda geniş müsahibə vermişdim. “Yeni Müsavat” qəzeti də bu müsahibəni maraqlı bir başlıqla vermişdi ki, “Milli Şuranın kodları açılır”. Həmin müsahibədə aprel ayında nə demişdimsə həmin xətti indi də davam etdiririk. Təbii ki, yeni problemlər, yeni təkliflər ortaya çıxanda onlar dəyərləndirilir. Amma bütün bu təkliflər Müsavatın prinsipial mövqeyinin konteksində dəyərləndirilir. Ancaq bu vəziyyətdə biz öncəliklərimizi, prinsiplərimizi çox aydın şəkildə açıqlamışıq. Biz ilk növbədə Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyi qarşısındakı hüquqi əngəllərin həll edilməsinin tərəfdarıyıq və bu istiqamətdə Milli Şuranın bütün addımlarını dəstəkləyir, bu addımların həyata keçirilməsində iştirak edirik. Əgər bu əngəllər həll olunmasa, bizim ikinci prioritetimiz tanınmış ziyalılardan birinin namizəd kimi müəyyənləşməsi və həmin namizədin iştirakı ilə Milli Şuranın seçkilərə qatılmasıdır. Əgər bu variant da alınmasa; nəzəri cəhətdən alınmaya bilər, çünki Milli Şurada bu məsələlərdə yekdillik yoxdur, bizim prioritetimiz hələ ötən ilin sonlarında, bu ilin əvvəllərində irəli sürdüyümüz əsas namizəd konsepsiyasıdır. Yəni bu halda üçüncü prioritet kimi biz vahid namizəd konsepsiyasından əsas namizəd konsepsiyasına keçidin tərəfdarıyıq.
- Əsas namizəd konsepsiyasının mahiyyətini bir qədər ətraflı izah edə bilərsiniz?
- Bu o deməkdir ki, Milli Şura üzvü olan şəxslərdən, Milli Şurada təmsil olunan partiyaların liderlərindən kim istəyirsə, özünə, partiyasına, gücünə inanırsa, namizədliyini versin və bu qüvvələr seçkilərdə iştirak etsinlər, seçki müddətində bir-biri ilə rəqabət aparmasın, bir-birinə dəstək versin, məsləhətləşmələr aparsın, birgə müşahidəni, birgə tədbirləri və s. imkanları nəzərdən keçirsin. Seçki gününə az qalmış isə qanunun imkan verdiyi müddətdə bu namizədlər öz aralarında məsləhətləşib kim daha üstün görünürsə, kim daha yaxşı kampaniya apara bilibsə, kimin qalib gəlmək imkanları daha çoxdursa, həmin şəxs əsas namizəd kimi qəbul edilsin və digər şəxslər, namizədlər də seçkidən çəkilib istədikləri halda əsas namizədin komandasına daxil ola bilsin. Bizim ideyalarımız bundan ibarətdir və hesab edirəm ki, bu ardıcıllıq Milli Şuranın qarşıdakı seçkidə uğur qazanmasına imkan verir və bu variantlardan biri seçilməlidir.
- Rüstəm İbrahimbəyovun namizədliyi məsələsinin avqustun 19-na qədər aydınlaşacağı bildirilir. Lakin sizə elə gəlmirmi ki, Milli Şura vaxt baxımından kifayət qədər uduzub və avqustun 19-da veriləcək hər hansı qərar seçkilərin taleyinə həlledici təsir göstərməyəcək?
- Mən bu fikirdə deyiləm. Əvvəla ona görə ki, onsuz da Azərbaycan hakimiyyəti ölkədə elə bir vəziyyət yaradıb ki, azad və ədalətli seçkilərin keçirilməsi imkanları çox məhduddur. Yəni siyasi qüvvələrin daimi təzyiq altında saxlanması, siyasi fəallara, gənclərə qarşı repressiyaların davam etməsi, siyasi məhbusların sayının artması, söz azadlığına, mətbuat azadlığına təzyiqlər, sərbəst toplaşmaq azadlığının olmaması və s. seçkilərdə bərabər imkanlara zərbədir. Amma eyni zamanda Milli Şura ideyası özü seçkilərə diqqəti kifayət qədər artırıb, seçkini, o cümlədən namizədlər mövzusunu aktuallaşdırıb. Elə bir mühit yaranıb ki, Milli Şura bizim dediyimiz variantların birində seçkidə iştirak haqqında qərar qəbul etsə, cəmiyyətin əksəriyyəti həmin ideyanın ətrafında toparlanacaq və Milli Şuranın, onun namizədinin uğur qazanmasına dəstək verəcək.
- Bəzi siyasilər hesab edir ki, Rüstəm İbrahimbəyovla müqayisədə Rafiq Əliyevin namizədliyi daha məqsədəuyğun idi. Ən azından ona görə ki, ictimai rəydə R.Əliyevlə bağlı mövqe daha qəti və birmənalıdır, kimsə onu nə Rusiya, nə də digər xarici ölkə ilə əlaqələndirməyəcəkdi. Bu qənaəti bölüşürsünüzmü?
- Həm Rüstəm İbrahimbəyov, həm də Rafiq Əliyev Azərbaycanın çox dəyərli ziyalılarıdır, həddindən artıq önəmli ictimai xadimləridir və hər ikisinə mənim böyük hörmətim var. Milli Şuranın formalaşması prosesində Rüstəm müəllim daha fəal iştirak edirdi, Şuranın yaranması istiqamətində daha çox səylər göstərirdi. Rafiq müəllim isə, bizim onunla bu barədə məsləhətləşmələrimizə, söhbətlərimizə baxmayaraq Milli Şurada iştirak etməyə həvəs göstərmədi. Ona görə də burda məsələyə bizim kiməsə üstünlük verməyimiz konteksindən yanaşılmamalıdır. Milli Şura ideyasına Rüstəm müəllim daha çox diqqət göstərdiyi və onun səyləri daha çox olduğu üçün Milli Şurada da bu variant qəbul edildi. Və hakimiyyət demokratik düşərgənin toparlanmasından, demokratik düşərgənin seçkilərdə vahid qüvvə kimi iştirak etməsindən o qədər narahatdır ki, Rafiq müəllim də vahid namizəd olsaydı, yəqin onunla da bağlı hakimiyyətin hansısa addımları olacaqdı. Yəni bu məsələdə hakimiyyətin hansısa namizədə sakit yanaşacağı, rahat yanaşacağı ehtimalını mən qəbul etmirəm.
- Rafiq Əliyevin Milli Şurada iştirak etməyə həvəs göstərmədiyini bildirdiniz. Lakin ADP sədri Sərdar Cəlaloğlu iddia edir ki, Rafiq Əliyevin vahid namizəd olmamasının başlıca səbəbi müxalif qüvvələrin ona yetərincə və açıq şəkildə dəstək verməməsi oldu.
- Bizim ziyalıların hamısına hörmətimiz var, Rafiq müəllimə də xüsusi münasibətimiz var, xüsusilə ona hər zaman diqqət və hörmətlə yanaşmışıq. Bu mövzularda mənim deyəcəyim şey yoxdur. Mən ölkədə vahid namizədi müəyyənləşdirmirəm. Bu, müxtəlif qüvvələrin səylərindən, danışıqlarından və s. asılı olan bir prosesdir.
- Vahid namizəd axtarışının ziyalılar arasında aparılması geniş ictimaiyyətin siyasilərə güvənsizliyinin təsdiqi hesab oluna bilərmi?
- Bu, qətiyyən belə deyil. Cəmiyyət vəziyyətdən narazıdır, insanların əksəriyyəti mövcud vəziyyətin, hakimiyyətin dəyişməsini istəyir. Və dəyişiklik istəklərində də cəmiyyət ilk növbədə siyasilərə yönəlir, siyasilərin bu prosesdə iştirakına maraq göstərir. Sadəcə olaraq, bütün qüvvələrin prosesdə birlikdə iştirakı ideyası önə çıxanda bütün qüvvələrin ziyalı namizədi qəbul etməsi daha rahat olur, nəinki siyasilərdən birini. Məhz bu səbəbdən də nüfuzlu, bu prosesdə fədakarlıq göstərməyə hazır olan ziyalılardan birinin vahid namizəd kimi müəyyənləşdirilməsi ideyası gündəmə gəlib. Biz bu məsələləri kifayət qədər araşdırırıq. Ziyalılarımıza dərin hörmətimiz var, onların cəmiyyət üçün nə qədər önəmli olmasını bilirik, amma cəmiyyətdə siyasilərə inam olmadığı, ziyalılara isə bu yöndə inam olduğu fikri gerçəkliyə ziddir.
- Rüstəm İbrahimbəyovun prezident seçkilərinə qatılmasının mümkünsüzlüyü bəlli olarsa, o zaman Milli Şuranın vahid namizədi kimi öz namizədliyinizi irəli sürəcəksinizmi?
- Mən vahid namizəd ideyasına o qədər də maraq göstərməmişəm və bütün bu müddət ərzində - bir ildən artıqdır ki, bu proses davam edir - bu müddət ərzində nə ümumilikdə, nə də Milli Şuranın vahid namizədliyinə iddia etməmişəm. Belə bir fikrim də yoxdur.
- KXCP sədri Mirmahmud Mirəlioğlu qəzetimizə açıqlamasında qeyd etdi ki, Milli Şuranın yeganə namizədi yalnız R.İbrahimbəyov və ya R.Əliyev ola bilər. Əgər onlar olmayacaqsa, o zaman İ.Qəmbər də, mən də yalnız öz tərəfdarlarımızın namizədi kimi seçkilərə qatıla bilərik. Doğrudanmı, Milli Şurada R.İbrahimbəyov və R.Əliyev xaricində hər kəsin istisnasız olaraq etimad göstərəcəyi başqa bir şəxs yoxdur?
- Mən bundan öncə də izah eləməyə çalışdım ki, Milli Şurada müxtəlif siyasi qüvvələr cəmləşib. Bu qüvvələrin bir siyasətçinin ətrafında toparlanması elə də asan məsələ deyil. Bu qüvvələrin hər hansı bir ziyalının ətrafında cəmləşməsi isə mümkündür. Məhz bu səbəbdən də bu ideyaya üstünlük verilir. Üstəlik, mənim vahid namizədliyə iddiam olmadığı üçün bu barədə əlavə nəsə demək istəmirəm.
- Milli Şuranın Rusiya layihəsi olduğu fikri bu gün də populyardır və hətta bəsi siyasilər hesab edir ki, milli-istiqlalçı qüvvələr bu qurumdan çıxmalıdır. Milli Şuraya yönəlik bu ittihamla bağlı nə deyə bilərsiniz? Həqiqətənmi Milli Şura Rusiyanın Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərmək vasitəsidir?
- Bu, ciddi bir versiya deyil. Bu, çox yayqın versiyadır. Bilirəm, çox adamlar bu barədə yazır-pozur. Lakin deməliyəm ki, bu özü-özlüyündə ciddi bir versiya deyil. Rusiyanın Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq göstərmək üçün kifayət qədər müxtəlif resursları var. Buna görə də, Rusiyanın Milli Şuradan Azərbaycan hakimiyyətinə təzyiq vasitəsi kimi istifadə etməsi fikri inandırıcı deyil. Sadəcə olaraq Azərbaycan cəmiyyəti, Azərbaycan siyasiləri, Azərbaycanın ziyalı elitası vəziyyətdən çıxış yolları ilə bağlı diskussiyalar apararkən Milli Şura ideyası da səslənib. Rüstəm İbrahimbəyov həm Bakı, həm Amerika, həm də Rusiyada yaşadığı üçün, Rusiyada geniş əlaqələrə malik olduğu üçün Milli Şuranın Rusiya layihəsi olduğu fikri əlavə bir psevdo arqument tapıb. Digər tərəfdən, Rusiyada yaşayan Azərbaycan diasporası da Azərbaycanda dəyişikliyin tərəfdarı olduğu üçün, bu yöndə müəyyən aktivlik göstərdikləri üçün daha bir əlavə psevdo arqument formalaşıb. Bu məsələdə üçüncü bir məqam da var. Aydın məsələdir ki, Rusiya dövləti də qonşu dövlətlərdə hakimiyyətdə kimin olması məsələsinə biganə deyil. Onların da özünün bu məsələyə yanaşma tərzləri və seçimləri var. Rusiya qonşu ölkələrdə avtoritar, korrupsioner rejimlərin hakimiyyətdə olmasında maraqlıdır. Avtoritar və korrupsioner rejimlər öz xalqlarından dəstək almadıqları üçün kənar dəstəyə ehtiyac duyurlar. Belə olan halda isə həmin hakimiyyətlərlə münasibət qurmaq Rusiya hakimiyyəti üçün asan olur. Rusiya bu cür hakimiyyətlərlə münasibət qurub məsələləri Rusiyanın maraqları baxımından həll edirlər. Bu baxımdan Rusiyanın Milli Şura ilə maraqlanmasını inkar etmirəm. Yəqin ki, belə bir maraq var. Amma əvvəldən də dediyim kimi, bizim mövqeyimiz bundan ibarət olub ki, Milli Şura avtoritarizmdən demokratiyaya keçid üçün irəli sürülmüş bir ideyadır. Bu koalisiya bu məqsədlə yaradılıb. Bunu da açıq demişəm ki, Milli Şura ilə müxtəlif qüvvələr maraqlana bilər. Ölkə daxilində də, ölkə xaricində də bu məsələ fərqli qüvvələrin marağında ola bilər. Nə qədər ki, Müsavat kimi milli qüvvələr Milli Şuranın daxilindədir, Mili Şura Azərbaycanın maraqlarına xidmət edir və bundan sonra da edəcək.
- Milli Şura demokratik qüvvələrin koalisiyası elan edilsə də, maraqlıdır ki, bu qurum haqqında səsləndirilən istənilən tənqid Milli Şura rəhbərliyində təmsil olunan əksər şəxslər ”“ istər Rüstəm İbrahimbəyov, istər Eldar Namazov, istərsə də digər yetkililər tərəfindən dözümsüzlüklə qarşılanır və milli-demokratik maraqlara xəyanət kimi qiymətləndirilir. Sizə elə gəlmirmi ki, bu cür münasibətin özü anti-demokratik düşüncə tərzindən xəbər verir?
- Heç bir qurum, heç bir şəxs tənqiddən kənarda qala bilməz. Hər kəs, hər bir təşkilat tənqid oluna bilər. Hər bir qurum və şəxs tənqid oluna bildiyi kimi, onların da bu tənqidə cavab vermək hüququ var. Tənqid və ya ona verilən cavabda etik normalara nə dərəcədə əməl olunur, tərəflər buna nə dərəcədə riayət edir, bu tamam başqa məsələdir. Bu baxımdan hesab edirəm ki, fikir azadlığı olmalıdır. Tənqid də olmalıdır, onu cavablandırmaq hüququ da olmalıdır.
- ADP sədri hesab edir ki, hazırda mövcud vəziyyətdə ən doğru çıxış yolu müxalif liderlərin prezident seçkilərində təkbaşına iştirakıdır. Bəs siz necə düşünürsünüz, müxalif təmsilçilərin seçkilərdə təkbaşına iştirakı doğrudanmı ən məqbul variantdır?
- Əgər Rüstəm müəllimin qarşısındakı əngəllər həll olunmasa, Milli Şura digər vahid namizədi razılaşdıra bilməsə, o halda dediyim kimi, əsas namizəd konsepsiyasına keçiləcək və o zaman hər bir partiya liderinin, siyasətçinin, ictimai xadimin öz namizədliyini irəli sürməsi məqbul sayılacaq.
- Sizcə belə olarsa, o zaman seçkilərdə pərakəndə şəkildə iştirak edən hər hansı müxalif lider qələbəyə ümid edə bilərmi?
- Mən inanıram ki, Müsavat Partiyası seçkilərə qatılacağı təqdirdə qələbə qazanacayıq. Şəxsən mən buna inanıram.
- Son vaxtlar İctimai Palatanın da siyasi baxımdan xeyli aktivləşməsi müşahidə olunur və ehtimal edilir ki, bu aktivlik Milli Şuranın iflası ilə bağlıdır. Doğrudanmı, İctimai Palatanın aktivləşməsi Milli Şura layihəsinin taleyinin sual altına düşməsi ilə əlaqədardır?
- İctimai Palata ilə Milli Şuranın formatlarında bir eynilik var, onların hədəfləri də faktiki olaraq eynidir. Onların hər ikisi avtoritarizmdən demokratiyaya keçidə nail olmağı hədəfləyir. Buna görə də, ikisinin eyni vaxtda tam güclə fəaliyyət göstərməsi elə də məqsədəuyğun sayılmadı. Bu səbəbdən də İctimai Palatanın fəaliyyətində səngimə yarandı. Lakin bu, o demək deyil ki, İctimai Palata tamamilə fəaliyyətsiz oldu. Zaman-zaman İctimai Palatanın yetkililəri, Koordinasiya Şurasının üzvləri, fəalları məsləhətləşmələr keçiriblər, müzakirələr təşkil ediblər, mövcud situasiya ilə bağlı fikir mübadiləsi aparıblar və bundan sonra da aparacaqlar.
- Milli Şura və İctimai Palatanın formatının da, hədəflərinin də eyni olduğunu iddia edirsiniz. Madam ki, belədir, o zaman İctimai Palatanın fəaliyyət göstərdiyi bir zamanda Milli Şuranın yaradılmasına nə ehtiyac vardı?
- Ictimai Palata yaranandan sonra müxtəlif qüvvələr, o cümlədən Ziyalılar Forumu ilə əməkdaşlıq məqsədəuyğun hesab edildi. Zaman-zaman bu əməkdaşlığın imkanları dəyərləndirilib, bu yöndə fikir mübadiləsi aparılıb. Bu zaman bütün bu məsələləri özündə ehtiva edən uyğun format kimi Milli Şuranın yaradılması ideyası meydana gəldi. Beləliklə də Milli Şuranın yaradılmasına qərar verildi.
- Bütövlükdə iqtidarın həm ölkə daxilində, həm də ölkə xaricində böyük narazılıq doğurduğu, bu iqtidarın yerli və beynəlxalq qüvvələrin dəstəyindən məhrum olduğu iddia edilir. Lakin buna rəğmən hələ də bu iqtidarın hakimiyyətinə son qoymaq mümkün olmayıb. Maraqlıdır, madam ki, mövcud iqtidar bu qədər zəif və dəstəkdən məhrumdur, onunla vidalaşmaq niyə uzun illərdir ki, mümkün olmayıb?
- Buna səbəb seçki saxtakarlığı, hakimiyyətin öz xalqına qarşı qəddarlığı, zorakılığı və beynəlxalq birliyin ümumdünya demokratikləşmə prosesində ardıcıl, prinsipial mövqe tutmamasıdır. Məhz bütün bunlar nəticəsində ölkədə avtoritarizm davam edir. Bunların xaricində başqa heç bir səbəb yoxdur.
- Hesab edirsiniz ki, baş verənlərdə müxalifətin heç bir günahı, heç bir məsuliyyət payı yoxdur?
- Təbii ki, müxalifətin həm ümumi, həm də onun ayrı-ayrı qruplarının fəaliyyətini təhlil edib demək olar ki, filan addım səhv idi və ya filan qərar yanlış idi. Amma bu illər ərzində müxalifət dəfələrlə seçkilərdə qalib gəlib. Seçkidə qalib gəlmək nə deməkdir? O deməkdir ki, xalq müxalifətə, onun ayrı-ayrı təmsilçilərinə səs verir, müxalifətin hakimiyyətə gəlməsini istəyir. Hakimiyyətdə olan qüvvə xalqın iradəsinə qarşı zor tətbiq edirsə, qəddarlıq sərgiləyirsə, öz hakimiyyətini bu yolla qoruyub saxlayırsa, baş verənlər müxalifətin günahı deyil. Bu hakimiyyətin xalq qarşısındakı günahı və cinayətidir.
- Rusiya prezidentinin Azərbaycana səfəri və səfər zamanı imzalanan müqavilələrlə bağlı düşüncələriniz nədən ibarətdir?
- Təbii ki, bu səfərin həm görünən, həm də görünməyən hissəsi var. Görünən hissəsinə əsasən demək olar ki, tərəflər arasında bir neçə saziş imzalandı və bu sazişlər şübhəsiz ki, dövlətlərarası münasibətlər baxımından önəmli sazişlərdir. Lakin bu sazişləri nazirlər, komitə sədrləri, şirkət rəhbərləri də öz aralarında imzalaya bilərdilər. Eyni zamanda dövlət başçıları bir-birlərinə sayqılarını nümayiş etdirməyə çalışdılar və bu niyyətlərini keçirilən görüşlərdə ifadə etməyə cəhd etdilər. Bütövlükdə əminəm ki, nə Rusiya, nə də Azərbaycan tərəfi bu səfərdən istədiyi nəticələri tam şəkildə ala bilmədi. Hər iki tərəfdən istəklər yarımçıq şəkildə qarşılandı. Sadəcə olaraq tərəflər, xüsusilə də Putin və İlham Əliyev bir-birlərinə düşmən olmadıqlarını ifadə etdilər. Onlar öz xalqlarına və dünyaya nümayiş etdirməyə çalışdılar ki, heç də düşmən deyillər. Eyni zamanda Rusiya tərəfi Azərbaycana hərbi gəmilər gətirməklə Xəzər dənizində və ümumilikdə bölgədə kimin söz sahibi olduğunu nümayiş etdirməyə çalışdı. Bununla həm bölgəyə, həm də dünyaya mesaj verməyə çalışdı. Bu səfəri ayrılıqda bir hadisə kimi götürüb qiymətləndirmək doğru olmaz. Səfərin nəticələrinə dinamikada baxmaq lazımdır. Baxmaq lazımdır ki, səfərdən sonra nə baş verəcək. Baxmaq lazımdır ki, bundan sonra Azərbaycan və Rusiya tərəfi hansı addımlar atacaq. Beynəlxalq birlik bu səfərlə bağlı məsələlərə necə münasibət göstərəcək. Həmçinin, baxmaq lazımdır ki, bu məsələlərə Azərbaycan xalqı nə deyəcək. Həlledici amillər bunlardır.
- Putinin səfəri zamanı Azərbaycan və Rusiya arasında bir çox məsələlərlə yanaşı, silah alqı-satqısı ilə bağlı dəyəri milyardlarla dollarla ölçülən müqavilə də imzalandı ki, bu da rəsmi Bakının Kremlə ciddi güzəşti kimi qiymətləndirilməkdədir. Bu sazişin ən maraqlı tərəfi isə bundan ibarətdir ki, rəsmi Bakının bu güzəştinə görə bəzi siyasilər məhz Milli Şuranı ittiham edir və onlar elan edir ki, Putin məhz Milli Şura amilindən hakimiyyətə təzyiq göstərməklə buna nail olub.
- Mən bir qədər öncə oxşar sualınıza cavab verərkən qeyd etdim ki, Rusiyanın Azərbaycana təzyiq göstərmək üçün yetərincə imkanları var. Rusiyanın Milli Şuradan siyasi təzyiq vasitəsi kimi istifadə etməsi müəyyən siyasi qüvvələrin iddiasıdır. İlham Əliyev yanlış xarici siyasət nəticəsində özünü təcrid edib. Bu səfər həm də göstərdi ki, hakimiyyətin xarici dəstəyə böyük ehtiyacı var. Hakimiyyətin seçki ərəfəsində ağır duruma düşməsi, Rusiyadan dəstək istəməsi bu hakimiyyətin öz günahıdır. Biz hakimiyyətə bələdik və bilirik ki, seçkilərdə kənar dəstək almaq üçün çoxlu vədlər verir. Bu vədləri isə yerinə yetirə bilmir. Azərbaycan Avropaya kifayət qədər bağlı bir ölkədir. Bütün bu əlaqələrin üstündən xətt çəkib birmənalı şəkildə hakimiyyətin Rusiya himayəsinə qayıtması real deyil. Sadəcə, hər seçkidə hakimiyyət özünü daha ağır vəziyyətə salır. Xalqa da daha böyük problemlər yaşadır. Mən inanıram ki, bu dəfə xalq öz sözünü deyəcək və vəziyyət müstəqillik və demokratiya prinsiplərinə uyğun şəkildə müsbətə doğru dəyişəcək.
- İsa bəy, bütün hallarda seçkidə iştirak etməkdə israrlısınızmı? Yəni qarşıdakı 1 ay ərzində elə bir situasiya yarana bilərmi ki, seçkidə iştirakdan imtina edəsiniz?
- Biz seçkidə iştirak etmək niyyətində və əzmindəyik. Biz ziyalılardan birinin Milli Şuranın vahid namizədi, bu olmayacaqsa əsas namizəd konsepsiyası əsasında seçkidə iştirak etmək niyyətindəyik.
- AXCP və Müsavat arasındakı münasibətlər hər zaman olduğu kimi bu gün də ölkə mediasının diqqət yetirdiyi əsas məsələlərdən biridir. Siyasilərin bir çoxu hesab edir ki, əslində müxalif cəbhədəki problemlərin çoxu AXCP və Müsavat arasındakı qeyri-səmimi münasibətlərdən qaynaqlanır. Bu ittihamı qəbul edirsinizmi?
- Hakimiyyət öz vahid namizədini müəyyənləşdirə bilmir, bu məsələ qalıb qıraqda, lakin AXCP və Müsavat məsələsi müzakirə mövzusuna çevrilir. Biz AXCP-yə öz müttəfiqimiz kimi baxırıq. Şübhəsiz, ortada bəzi fikir ayrılıqları ola bilər, bəzi cəbhəçilər və ya müsavatçılar emosional davrana bilərlər. Amma bunlar ümumi maraqları, ümumi hədəfləri dəyişə bilməz.
- Lakin bununla belə AXCP və Müsavatın həlledici məqamlarda fərqli addımlar atdığını isbatlayan çoxlu faktlar da mövcuddur.
- Şübhəsiz, bizim fərqli addımlar atdığımız vaxtlar da olub. Eyni addım atdığımız vaxtlar da olub. 2005-ci ilin parlament seçkilərində, 2010-cu ilin parlament seçkilərində biz eyni blokda iştirak etmişik. Bu, siyasi prosesdir və burada vahid resept yoxdur. Belə bir qayda yoxdur ki, hamı mütləq eyni qərar verməlidir.
- Müsavat Partiyası seçkilərə təkbaşına qatılacağı təqdirdə seçki ilə bağlı hansısa blok formalaşdıracaqmı?
- Bizim prioritetimiz hələ ki, seçkilərdə Milli Şuranın vahid namizədi ilə iştirak etməkdir. Bu alınmayacağı təqdirdə, Rüstəm müəllimin özünün də məktubunda göstərildiyi kimi, biz əsas namizəd konsepsiyasına keçəcəyik və seçkilərdə iştirak edəcəyik. Aydın məsələdir ki, Müsavat seçkilərdə təkbaşına iştirak etməyəcək. Bu ilin yanvar-fevral aylarından mənim namizədliyimi müdafiə edən partiyalar bir araya gəliblər və biz ən azından həftədə bir dəfə görüşür, məsləhətləşmələr aparırıq. Müxtəlif məsələlərlə bağlı qərarlar qəbul edirik. Aydın məsələdir ki, mən seçkiyə getsəm, onlar mənim ətrafımda olacaqlar. Eyni zamanda mən əminəm ki, Müsavat Partiyası seçkilərə getsə, xalqın əksəriyyəti Müsavat Partiyası ilə bir yerdə olacaq.
Seymur Əliyev (“Hürriyyət” qəzeti)
