Noyabrın 12-də təmas xəttinin Ağdam istiqamətində düşmənə məxsus Mİ-24 tipli döyüş helikopterinin vurulması və nəticədə helikopterdə olan üç erməni zabitinin məhv edilməsi bu gün də ölkə gündəminin ən aktual məsələlərindən biri hesab olunur. Baş verən hadisə fonunda diqqət çəkən ən başlıca məqam isə əsgərlərimizin atəş mövqeyinə yaxın olan düşmən cəsədlərinin erməni girovluğundankı Dilqəm Əsgərov və Şahbaz Quliyevlə  dəyişməklə bağlı səsləndirilən təkliflərdir. Millət vəkillərindən tutmuş məşhur politoloq və hərbçilərə qədər böyük əksəriyyət üç düşmən cəsədi ilə əsirlikdəki soydaşlarımızın dəyişdirilməsinə nəinki məqbul, hətta prinsipial bir məsələ kimi yanaşır. Halbuki, məsələnin belə qoyuluşu Azərbaycan üçün daha çox rüsvayçılıq kimi xarakterizə edilə bilər.

Ədalət və obyektivlik naminə deməliyik ki, fərqində olsaq da, olmasaq da, məsələnin bu cür qoyuluşu düşmən cəsədlərini alver predmetinə çevirir. Yəni biz məhz erməni meyitləri vasitəsi ilə düşmən əsirliyindəki iki soydaşımızı geri almağa çalışırıq. Başqa sözlə desək, biz bu nöqtədə xoşumuza gəlsə də, gəlməsə də meyit alverçisi rolunda çıxış edirik. Halbuki, biz nə tarixi, nə də milli kimlik baxımından meyit alverçisi deyilik, olmadıq, olmayacayıq da. Biz türkük və düşmən meyiti də olsa o meyitə hörmətlə yanaşmaq bizim xarakter və təbiətimizin diktə etdiyi bir tələbdir. Unutmayaq ki,  “meyit alverçisi” ifadəsi yalnız ermənilər üçün xarakterik ola bilər. I Qarabağ savaşında ermənilərin azərbaycanlı meyitlərdən bu və ya digər formada qazanc əldə etmək, maddi və qeyri-maddi məqsədlərinə çatmaq üçün vasitə kimi istifadə etdiyi məlumdur və yaxın tarix bunun yüzlərlə, minlərlə nümunəsinə şahiddir. Azərbaycana gəlincə, istənilən vəziyyətdə ölkəmizin bu məntiqlə çıxış etməsi yoilverilməzdir və bu, hər şeydən öncə onun siyasi imicinə zərbə vurur.

Bununla yanaşı, siyasi hakimiyyətin erməni meyitlərini kəlbəcərli girovlarla dəyişmək cəhdi Azərbaycan ordusunun nüfuzu baxımından da arzuedilən deyil və onun qüdrətini şübhə altına alır. Ən azından ona görə ki, ali baş komandandan tutmuş müdafiə nazirinə, hakimiyyətin minlərlə təmsilçisi və xidmətçisinə qədər hər kəs bu ordunun yenilməzliyindən, erməni ordusundan bir neçə dəfə üstün olmasından, gərəkirsə Yerevana qədər gedəcəyindən bəhs edir. Madam ki, burada heç bir mübaliğə yoxdur, madam ki, bütün bunlar sadəcə həqiqəti ifadə edir, o zaman belə bir sual meydana çıxır. Həqiqətən də Azərbaycan ordusu düşmən ordusundan bir neçə dəfə güclüdürsə, həqiqətən də  bu ordu öz məqsədinə çatmaq üçün heç bir əngəl tanımırsa, o zaman belə bir ordu üçün iki-üç erməni dığasını ələ keçirib onları girovluqdakı soydaşlarımızla dəyişmək niyə çətin olmalıdır ki? Axı D.Əsgərov və Ş.Quliyevi şərəfli şərtlər və vasitələrlə dəyişmək üçün bizə kimliyindən, statusundan asılı olmayaraq sadəcə iki erməni kifayətdir. Və bu yerdə ordumuz qarşısında qoyulan tələb də əslində böyük, əlahiddə sayıla bilməz. Çünki ordudan hansısa erməni generalı və ya nazirini deyil, sadəcə sıradan iki erməni ələ keçirmək tələb olunur. Hansı ki, sinəmizə döyüb tərif etdiyimiz, şanını göylərə qaldırdığımız bu ordudan lazım gələrsə, erməni polkovniki, erməni generalı ələ keçirmək belə tələb oluna bilər.

Habelə, onu da unutmaq olmaz ki, istənilən halda Azərbaycan tərəfinin bu təklifinin ermənilər tərəfindən qəbul edilməsi ehtimalı azdır. Ən azından ona görə ki, meyit və girov arasındakı status kifayət qədər böyükdür və dünya girovla müqayisədə meyit məsələsinə daha həssas, daha duyarlıdır. Belə olmasaydı, Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Mübariz İbrahimovun meyitini günlərlə özündə saxlayan ermənilər gec də olsa onu ölkəmizə təhvil verməz, bizə gözdağı vermək zövqündən özlərini məhrum etməzdilər.

Bir sözlə, bu gün düşmən girovluğundakı soydaşlarımızı əsirlikdən azad etmək üçün erməni cəsədlərindən alver predmeti kimi istifadə etməyə, bu təklifi təkrar-təkrar gündəmə gətirib dünyanı özümüzə güldürməyə son qoymalıyıq. Beynəlxalq təşkilatların təmsilçilərinin iştirakı ilə ermənilərin həmin cəsdləri götürməsinə imkan yaradılmalı, ölkəmiz hər zaman olduğu kimi bu gün də düşmən meyitindən hansısa məqsədə çatmaq üçün vasitə kimi istifadə etmədiyini, meyitə ehtiramla yanaşdığını nümayiş etdirməlidir. Fəqət bununla yanaşı ordu və gərəkirsə xüsusisi xidmət orqanlarının  ən az iki erməninin ələ keçirməsi, girovluqdakı soydaşlarımız onlarla dəyişdirilməsi təmin edilməlidir. Və biz girov soydaşlarımızı azad etmək üçün tətbiq etdiyimiz şərəfli xilas planı ilə sübut etməliyik ki, əsrlər keçsə də hər xalq öz simasında qalmaqda, öz simasında yaşamaqdadır ”“türk türk, tülkü (tərcüməsi erməni) tülkü kimi!

Seymur Əliyev

e-mail: [email protected]