Bunu Moderator.az-a açıqlamasında tanınmış aktyor Məhəmməd Verdiyev deyib. O daha sonra çəkildiyi “Babək” filminin ən çox büdcəli ekran işi olduğunu vurğulayıb.

 

 

“ “Babək” filmində kütləvi səhnələrə təxminən 5 mindən çox adam çəkilib. Onların geyimlərini, aksesuarlarını, döyüş ləvazimatlarını hazırlamağın özü çətin iş idi. Eşitdiyimə görə ölkədə 1500-ə yaxın fabrik bu filmə işləyirdi. Bundan əlavə Moskvadan 150-yə yaxın at gətirdilər. Hansı ki, o atlar əhliləşmiş atlar idi. Bizim atların yanında qılıncı çıxaranda səni götürüb qaçırdı, amma bu atlar öyrəşmişdilər, qılınc falan tanıyırdılar. 150 atın üstündə əsgərlər də gəlmişdi. O atları da bura vaqonlar gətirmişdi. Bütün bunlar böyük xərc idi. Biz hardasa 2 ay Naxçıvanda qaldıq. İçəridə çəkilən dekorasiyaların çoxu Bakıdakı kinostudiyada lentə alınıb. O vaxt üçün çox bahalı bir kino kamera alınmışdı. Bütün filmlər SSRİ-nin istehsal etdiyi solğun rəngli bir lentdə çəkilirdi, amma “Babək” filmi biləvasitə kodakla çəkildi. Kodak da o dövrdə valyuta ilə alınırdı. Valyuta sözü indi sizə adi gələ bilər, amma Sovet vaxtı az eşitdiyimiz söz idi. Bəziləri filmin büdcəsinin 3, bəziləri isə 5 milyona yaxın olduğunu söyləyir. Rusiyada bu filmlə paralel istəyirdilər ki, “Stepan Razin” adlı film çəksinlər, amma onlarda alınmadı. Onlar “Babək” səviyyəsinə çata bilmədilər. Heç çəkə də bilmədilər. O qədər xərci heç kim üzərinə götürmürdü. “Babək” filmi “MOSFİLM”-lə birlikdə çəkilirdi” deyə aktyor bildirib.

 

Sənətkar “Babək” filmində oynadığı Buğday obrazından da danışıb.

“ “Babək” filmini 2 il olardı ki, hamımız, bütün tələbələr gözləyirdik. Biri deyirdi ki, “mən Babəki oynayacam, digər biri deyirdi ki, “mən Babəkin atını oynayacam” (gülür).  2-ci kursda oxuyurduq. Filmi Həsən Seyidbəyli çəkməli idi. Fotosınaqa getdim. O zaman saçım az idi. Dedilər ki, çalış saçını çoxaldasan. Səbəbini soruşanda isə dedilər ki, “olmadı elə, oldu belə, bəlkə Buğday roluna təsdiqləndin?”. Üstündən hardasa 6 ay keçdi. Film artıq Eldar Quliyevə verilmişdi. Eldar Quliyev də H. Seyidbəylinin vaxtında sınağa gələnləri bir də yoxlanışa çağırdı. 26 nəfər çəkilişdən keçdi. Sona rəhmətlik İlham Əsgərovla mən qaldım. İlhamla da mən bir kursda oxuyurdum. Amaliya xanım Pənahova məni təbrik edib dedi ki, “səni seçdik”. Dedi ki, “səninlə o biri oğlanın şəkilini Rasim Balayevlə mənim qabağıma qoydular. İkimizə də ayrı göstərdilər, ikimiz də bir-birimizdən xəbərsiz səni seçdik”. Beləliklə də həmin kastinqdən uğurla keçdim. Orada kimlərin oynayacağını təsəvvürümə belə gətirmirdim. Rasim Balayev, Şahmar Ələkbərov, Səməndər Rzayev məni öz doğmaları kimi qəbul etdilər. Həyatda da hər addımımı izləyirdilər. Mənə məsləhət verirdilər, tövsiyyə edirdilər. Deyirdilər ki, “ilk rolundur, elə oyna ki, bu filmlə yaddaşlarda qalasan”. Həqiqətən də dedikləri kimi oldu. Bu film mənim vizit kartım oldu. Filmin çəkilməsinin üstündən 44 il keçib. Hələ də Rasim Balayevlə mənim səhnəmə baxanlar ağladıqlarını deyirlər. Filmlə bağlı xatirələrim çoxdur. Ölüm səhnəsinə 3 gün idi ki, hazırlaşırdım. Rasim Balayevdən, Səməndər Rzayevdən soruşurdum ki, necə ölüm?! Təsəvvürüm belə yox idi. 3-cü kurs tələbəsi onu necə fikirləşə bilərdi?! Həmin səhnəni necə təsəvvür edə bilərdi?! Dərsdə axı bunu keçmirlər. Rasim Balayevlə Səməndər Rzayev mənə bir-iki məsləhət verdi. Yenə də çəkiliş gecə lentə alınırdı. Eldar Quliyevdən soruşdum ki, necə ölüm?! Dedi ki, sən aktyorsan, mən birdən-ikiyə ölmüşəm?! Çəkiliş meydançası məktəb deyil, aktyorsansa oynamalısan! Dedi ki, sənin təyəyyülün olmalıdır. Çox pis oldum. 10 dəqiqədən sonra gördüm ki, Rasim Balayev gəlir. Üstünə qaçıb dedim ki, mən nə edim?! Dedi ki, fikrində nə varsa get özünə de. Gəlib Eldar müəllimə dedim ki, gözüaçıq da ölə bilərəm, gözübağlı da. Dedi ki, göstər baxaq. Göstərdim, dedi ki, “yaxşı, olsun belə”. Gözüaçıq ölümü seçdi, onu da çəkdik. Bu çox uğurlu alındı” deyə sənətkar bildirib.