Xəbər verdiyimiz kimi, 11 avqust tanınmış Qarabağ qazisi, Kamil Şirinovun doğum günü idi... Rəhmətlik yaşasaydı, 60 illik yubileyi qeyd ediləcəkdi...  Doğum günündə  doğmaları və döyüş dostları, o cümlədən  Azərbaycan Vətən Müharibəsi Veteranları İctimai Birliyinin rəhbər üzvləri onu məzarı başında yad ediblər, ruhuna dualar oxuyublar...

Qısa tanıtım:

 

 

 

 

*** *** ***

 

Vəd etdiyimiz kimi, saytımızın mərhum baş redaktoru Zülfüqar Hüseynzadə ilə də yaxın dostluq münasibətlərində olmuş Kamil Şirinov barədə qardaşı, I Qarabağ savaşında tanınmış hərbi həkim kimi fəaliyyət göstərmiş Qarabağ qazisi Habil Şirinovun xatirələrini dəyərli Moderator.az oxucularının diqqətinə çatdırırıq:

“Kamil uşaq vaxtından, dil açandan, məktəbə ayaq basandan, özünü dərk edəndən bəri hamıdan fərqlənib, onun özünəməxsus xüsusiyyətləri var idi. O, az yaşlarından ciddi xarakterli idi.  Təsəvvür edin ki, Kamil heç vaxt öz həmyaşıdlarıyla şit zarafat-filan etməzdi, boş-boşuna gülməzdi. Yadımdadır ki, o, məktəbdən gələndə şit zarafatlardan, mənasız işlərdən uzaq durmaq üçün çox vaxt yalnız gələrdi. O, bayağı söhbətləri, qeybəti, kiminsə arxasınca danışmağı sevmirdi. Uşaqlıqdan yaltaqlığa, ikiüzlülüyə nifrət edirdi. Tanınmış müğənni Elxan Şirinov bizimlə doğma əmioğludur. Kamil onunla eyni sinifdə oxuyurdu. Təsəvvür edin ki, hətta Elxanın da bəzi xarakterlərini xoşlamadığından Kamil məktəbdən gələndə çox vaxt onunla da yol yoldaşı olmurdu. Yəni o dərəcədə ciddi idi. Yaxşı da oxuyurdu. Çoxuşaqlı ailə idik. Atam fəhlə idi, anam isə evdar qadın... Yəni dolanışıq çətin idi. Yadımdadır ki, o zaman bir sıra rayonlar kimi İmişlidə də Rusiyaya göndərilmək üçün pomidor yığımı təşkil edilirdi. Və bu işdə uşaqlı-böyüklü bütün imkansız ailələr iştirak edirdi. Bizim ailədə də oğlanlar- hamımız bu işdə zəhmət çəkib pul qazanırdıq. Kamil bu işdə də öndə gedirdi, hamıdan çox zəhmət çəkirdi,  qardaşlarını işləməyə həvəsləndirirdi ki, ailəmizin dolanışığı üçün atamıza kömək dursunlar. Bu qayda ilə məktəb üçün geyim, ləvazimat və s. üçün pul vəsaitini Kamil də öz zəhməti ilə əldə etməyə alışmışdı. O, orta məktəbdə təhsil aldığı müddətdə yay tətillərində işləməklə nəinki özünün məktəb üçün geyim-geçimini, çantasını, qələm-dəftərini və s. ala bilir, hətta ailəmizin ehtiyacları üçün xeyli əlavə gəlir də əldə edirdi... 

 

Kamil ali məktəbə hərbi xidmətdən qayıtdıqdan sonra daxil oldu. İndi Texniki Universitet adlanan Politexnik institutunda təhsil aldı. Paralel olaraq Neft daşlarında işə düzəldi. Gecələr təhsil alır, gündüzlər işləyirdi. Sonradan onu təhsil almasıyla əlaqədar Bakı yaxınlığındakı neft müəssisələrindən birinə keçirdilər... 

 

Kamil 1988-ci ildən Sovet-rus imperiyasına qarşı və Qarabağın müdafiəsi uğrunda mübarizə dalğasında formalaşmış milli azadlıq hərəkatına qoşuldu. 1991-ci ilin payızında Bakının Şıxov qəsəbəsində yaradılan ilk nizami taborun formalaşmasında Kamilin də böyük rolu oldu. Həmin taborun nizamnaməsini yazaraq Azərbaycan parlamentinə təqdim edənlərdən biri də o idi. Elə o taborun tərkibində 1991-ci ilin yanvarın 25-26-da Daşaltı əməliyyatında iştirak etmiş oğullarımızdan biri də Kamil olmuşdu. Daha sonra Kərkicahan qəsəbəsinin və Şuşanın müdafiəsində də fəal iştirak etdi... 

Kərkicahana düşmənin genişmiqyaslı hücumu zamanı Kamil 21 nəfərdən ibarət tağımın mühasirədən çıxması üçün böyük fədakarlıq göstərdi və ağır yaralandı. Həmin vaxt mən Kəlbəcərdə idim. Şuşa ətrafında, o cümlədən Kərkicahanda yaralılar çox olduğu üçün vertolyotla oraya uçduq. Xəstəxanada yaralıları müalicə edərkən həkimlərdən biri dedi ki, Kərkicahanda Kamil adlı döyüşçümüz həlak olub. Sonradan bildilər ki, mənim qardaşımın da adı Kamildir. Dedim ki, fərqi yoxdur, həlak olanların hamısı bizim qardaşlarımızdır. Sonra 3-4 dostum və rəhmətlik Milli Qəhrəman Ramiz Qənbərovla birlikdə yaralıları gətirmək üçün Kərkicahan istiqamətinə yollandıq.  6 nəfər başqa yaralı döyüşçülərimizi tapdıq, amma Kamili tapmadıq... Həmin yaralılara baxdıqdan sonra, nəhayət, axşama yuaxın Kamili yaralı vəziyyətdə gətirdilər və mən onu digərləri kimi qəbul etdim. Biz bir-birimizi qucaqlayıb ağladıq, ancaq gülə-gülə ağladıq, qürur hissi yaşadıq. Çünki sevinirdik ki, bir ailədən iki qardaş Vətənin, torpaqlarımızın, Qarabağın müdafiəsi uğrunda canımızı qurban verməyə hazırıq... 

 

Məni anam öz dili ilə Vətənə qurban demişdi... Öncə mən könüllü olaraq həkim kimi cəbhəyə yollanmışdım. Həmin vaxt Kamil hələ tələbə idi. Bir gün mən işlə bağlı İmişliyə gəldim, evimizə dönəndə anam dedi ki, Kamil də Milli Orduya yazılıb. Gəldim Bakıya, kirayə qaldığımız evdə Kamili tapdım, alnından öpdüm, xeyir-dua verdim...

 

Hospitaldakı müalicədən qayıtdıqdan sonra, 1993-cü ildə Kamil ucaboylu olduğu üçün onu hərbi polisə qəbul etdilər və işğalçılara qarşı mübarizəsini hərbi polisin sıralarında davam etdirdi. 1994-cü ildə Ermənistanla atəşkəs sazişi imzalandıqdan və digərləri kimi Kamil də hərbi polisdən təxris edildikdən sonra  dostları Füzuli Rzaquliyev, Altay Məmmədov və digərləri ilə birgə Azərbaycan Vətən Müharibəsi Veteranları İctimai Birliyini yaratdı. O dövrdən dünyasını dəyişənədək Kamil həmin qurumun sədrinin birinci müavini kimi fəaliyyət göstərdi və bütün Azərbaycanda müharibə qaziləri və veteranları, onların ailə üzvləri arasında öz qayğıkeşliyi, təəssübkeşliyi, fədakarlığıyla, həm də sadəliyi, təvazökarlığıyla  ad qazandı. Təsəvvür edin ki, AVMVİB-nin sədri Füzuli Rzaquliyev Kamilin ölümündən bir müddət sonra söhbətimiz zamanı dedi ki, həmin qurumda 1-ci müavin ştatını ləğv edib. Çünki Kamilin yerinə təyin etmək üçün onu əvəz edə biləcək namizəd tapa bilməyib, çünki ikinci Kamil olmayacaqdı... 

 

Kamil bu xalq, bu Vətən, bu dövlət üçün çox işlər görsə də, həmin işləri nümayiş etdirməyi, parlatmağı qətiyyən xoşlamazdı. Dediyim kimi, AVMVİB-in əsas yaradıcılarından və dayaqlarından biri Kamil olub. O, özünə və ya Birliyə müraciət edən hər bir vətəndaşın, hər bir qazinin problemlərinin ardınca düşür  və var gücüylə onları həll etməyə çalışırdı... Nəticədə Kamilin orqanizmi fizioloji cəhətdən yoruldu… Təsəvvür edin ki, o nəinki 44 günlük müharibə dövründə, həmin savaş ərəfəsində və sonrakı günləri də hesablasaq, üst-üstə 60 gün ardıcıl şəkildə gecə-gündüz döyüş bölgələrini gəzdi. Mənim öz səhhətim ağır olsa da, təxminən 30 gün də mən Kamillə birlikdə oldum,  ehtiyat qüvvələrin mənəvi-psixoloji hazırlığıyla məşğul olduq,  mən öz növbəmdə Ağcabədidə, Beyləqanda gətirilən yaralıları müayinə etdim, onlara birgə psixoloji dəstək olduq... Elə həmin günlər ərzində Kamilin sağlamlığı çox sarsıldı. O, koronavirusa yoluxmasına baxmayaraq, mənim, digər həkimlərin göstərişlərinə əməl etmir və gün ərzində bir neçə iynə vurdurmaqla bədənində yüksək həsarətlə gecə-gündüz cəbhə bölgələrini gəzirdi... Bütün bunların nəticəsində 2021-ci ilin yayında vəziyyəti tamamilə ağırlaşdı və həkimlərin bütün səylərinə baxmayaraq həmin il avqustun 2-də böyrək çatışmazlığından dünyasını dəyişdi....  

 

Kamil döyüşkən olmasına baxmayaraq adi, dinc həyatda həddindən artıq mehriban və sülhpərvər insan idi. O, istər qohumlar, istərsə də dostları arasındakı müəyyən problemləri daim sülhlə həll etməyə çalışırdı. O ən mürəkkəb, ziddiyyətli məsələləri gülər üzlə həll etməyi bacarırdı. Kamil ictimai-siyasi həyatda da eyni barışdırıcı mövqedə dayanmağa çalışırdı. İstəyirdi ki, siyasi mövqeyindən asılı olmayaq bütün sayılıb-seçilən Azərbaycan oğul-qızları dövlətimizi, xalqımızı sarsıntılardan qorumaq üçün daim bir olsunlar, həmrəy olsunlar...

 

Kamil Azərbaycan dövlətini daha böyük, daha qüdrətli, Güneyli-Quzeyli bütöv bir dövlət kimi görmək istəyirdi. Kamil türk dövlətlərini, xalqlarını gerçək şəkildə birləşdirəcək Turanı görmək istəyirdi. Daim nəinki Azərbaycandakı, həm də Türkiyədəki millətçi, türkçü oğullarla, liderlərlə əlaqə saxlayırdı... 

Bütün üstünlüklərinə, əlində olan imkanlara rəğmən Kamil heç vaxt öz şəxsi karyerası, maddi qazancı üçün çalışmadı. Özünü, gördüyü işləri nümayiş etdirmək, parlatmaq, başqalarına özünü göstərmək, yuxarı vəzifələrdə olan şəxslərin gözünə girmək və s. kimi xüsusiyyətlər onun xarakterinə tamamilə yad idi...

 

Son illər Kamil Xırdalandakı 4 saylı orta məktəbdə həm hərbi müəllim, həm də direktor müavini işləyirdi. Həyatdan köçəndə onun dəfninə bütün məktəb kollektivi gəlmişdi. Böyük bir izdiham toplanmışdı.. Məni məktəbin direktoru olan müəllimə ilə tanış etdilər. Mərasim bitəndə xahiş etdi ki, siz qalın, Kamillə birlikdə vidalaşaq.  Təsəvvür edirsiz, o müəllimə başını Kamilin məzarının torpağına qoyub hönkür-hönkür ağladı. Dedi ki, “biz adi günlərdə Kamil müəllim müəyyən işlə bağlı məktəbə gəlməyəndə elə bilirdik ki, məktəbdə bütün tədris-təlim prosesi dayanıbdır, bu gün isə Kamil müəllimin əbədi yoxluğunu biləndə elə bil məktəbimiz yox oldu. İndi düşünürük ki, Kamil müəllimi kim əvəz edəcək, onun yerini kim doldura biləcək, onun işini kim aparacaq”. Yəni Kamil bu dərəcədə işlədiyi, kollektivə, elə-obaya, cəmiyyətə, xalqa bağlı bir insan idi... 

Bu gün artıq 3 ildən çoxdur ki, Kamil yoxdur. Sanki bütün qolum-qanadım qırılıb. Yeganə təsəllim onunla bağlı şirin xatirələrim və onun el-obanın, işlədiyi həm qazi, həm  məktəb kollektivlərinin, cəmiyyətin, xalqın xatirəsində, yaddaşında sözün əsil mənasında böyük vətənpərvər, millətsevər, döyüşkən, mübariz bir Vətən övladı kimi qalmasıdır...

 

Allah cəmi şəhidlərimizə və dünyadan köçənlərimizə rəhmət eləsin!..”

 

Təqdim etdi:

 

Sultan Laçın