Rusiyanın qismən azad mətbuatı bu ölkənin əsil durumu haqqında kəskin yazılarla çıxış edir. Leonid Qozman siyasətçidir və rejimi tənqid edən yazıların müəllifidir.

 

Moderator.az müəllifin “Exo Noskvı” saytında gedən son yazısının bizim oxucular üçün də maraqlı olacağını nəzərə alıb tərcüməsini təqdim edir. 

 

“Prezidentin çıxışı

Vladimir Putinin paraddakı çıxışı məni təəccübləndirdi. Adətən, belə bir çıxış ritualdır, bayramın ayrılmaz, amma məzmunsuz bir hissəsidir. Ancaq bu başqa bir nitq idi.

Qısa nitqinə Putin çox şeyləri - çox dəhşətli şeyləri sığışdıra bildi.

O dedi ki, müharibənin ən ağır illərində düşmənlə təkbətək olmuşuq. Əlbəttə ki, yalnız öz faciəsi və igidliyi haqqında danışmaq olardı. Ancaq "təkbətək qaldıq" sözləri dünya müharibəsinin gerçəkliyini inkar etmək deməkdir. Hətta Stalinin “ şərəfli müttəfiqlərimiz” adlandırdıqları haqqında bir söz belə deməməyi bacardı. O elə bir görkəm aldı ki, sanki Şimali Afrikada, Asiyada heç bir döyüş, lend-liz (ABŞ-ın İkinci Dünya müharibəsində SSRİ-yə dövlət yardımı proqramı) olmayıb, London bombalanmayıb. Biz - həm əvvəllər, həm də indi - bütün dünyaya qarşı təkik. Hə, bu bayramda yeganə qonaq olan Raxmonu nəzərə almasaq.

O, faktiki olaraq, bu gün onun başçılıq etdiyi dövlətin konfliktdə olduqları ölkələri nasist Almaniyasına bərabər tutdu - bu isə bütün dünya deməkdir. Biz yenidəmi müharibəyə hazırlaşırıq?

O, yenə də bəraəti olmayan satqınları yada saldı -  hələ sağ olsun ki, beşinci kolon haqqında heç nə demədi.

Yaxşı, təbrik çərçivəsindən kənara çıxdığından, suallar yaranır. Ona-Putinə

Qələbənin növbəti ildönümünə nə ilə gəlirik?

Biz təcrid olmuşuq, müttəfiqimiz yoxdur, hətta cinayətkar Molotov-Ribbentrop paktını bağlayacaq heç kimimiz yoxdur. O vaxtlar, qırx beşinci ildə,  bəşəriyyətin planetar şər üzərində qələbəsi qeyd olunurdu. Bu ümumbəşəri əlamətdən əsər-əlamət qalmadı - tək qalib bizik və yenə də düşmənlər tərəfindən əhatə olunmuşuq.

Biz beynəlxalq müqavilələri kobud şəkildə pozduq, biz yad torpaqları ələ keçirdik, Ukrayna və Gürcüstan ərazilərində müharibə aparırıq – belə bir işi heç qorxulu röyada görmək mümkün deyildi. Dünya getdikcə daha çox müharibədən əvvəlki illəri xatırladır, amma təhlükə mənbəyi kimi bəşəriyyət indi bizi görür.

Bizim hələ də sağ qalan veteranlar nəinki alman veteranlardan pis yaşayırlar, onlar kasıbdırlar  və yoxsulluq içində yaşayırlar. Bu, kasıb bir ölkə olduğumuza görə deyil. Dövlətin silahlara və idmana, məmurlar üçün saraylara və təyyarələrə, öz xalqlarından qorumasına, Lukaşenkoya "kömək" etdiyinə görə pulu var. Dövlət Kuba və Afrikaya olan borclarını bağışlayır, ancaq o böyük müharibə əsgərlərinə kiçik pay ayırır.

Və bizim dövlət o zamanki rəhbərliyin vasatlığı və qəddarlığı üzündən ölən milyonlarla insanlara görə- taleyin hökmünə buraxılmış əsirlərə, yanar qazana salınanlara, güllələnmiş Qırmızı ordunun əsgər və komandirlərinə görə, Stalinin əmri ilə ölüm düşərgələrinə göndərilmiş qaliblərə görə xalqı qarşısında heç vaxt tövbə etmədi. 

Ölkəmiz üçün qorxuram!"