Maştağalı Sübhan kişi Məkkəyə getmədən necə hacı oldu?- Olmuş əhvalat...

Hikmət Hacıyev: YUNESKO bir adamın əlində alətə çevrilməməlidir

Qazaxla həmsərhəd bu kəndə giriş bağlandı...-Polis yalnız yerli sakinləri buraxır...-FOTOLAR

"Siyasətsiz müsabiqə": "Avroviziya"da Fələstin bayrağı qadağan edilib, LGBT bayrağına icazə veriləcək

"Rusiyanın Şimali Koreya və İranla əməkdaşlığı güclənir" - Pentaqon

ABŞ rusiyalı məmurları ələ salaraq BRIKS görüşünü "pozub"

Hər ay paket olaraq verilən 15 min manatı maaş kimi almışam - Naxçıvanın sabiq maliyyə nazirinin məhkəməsi

"Rusiya 15 ukraynalı döyüşçünü edam edib" - "Human Rights Watch"

"Rusiya cəbhədə hücumdan öncə fasilə verib" - ISW

Maştağalı Sübhan kişi Məkkəyə getmədən necə hacı oldu?- Olmuş əhvalat...

Oxunub: 6133

20 Jan 2020 | 10:28

Maştağalı Sübhan kişi Məkkəyə getmədən necə hacı oldu?- Olmuş əhvalat...

Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri QSC-nin əməkdaşı, tanınmış jurnalist-ssenarist Ötərxan Eltacın olmuş bir əhvalat əsasında qələmə alaraq Moderator.az-a təqdim etdiyi hekayəni nəzərinizə çatdırırıq:

Sübhan baba səmimiyyəti, mehribanlığı və xeyirxahlığı ilə tanınıb. O qədər saf, təmiz qəlblidi ki, hər kəs onu fəqirin himayədarı, yetimin dayağı, yoxsulun əl tutanı bilir, ona Məşədi, Kərbəlayı, yaxud da Hacı deyə müraciət edirdilər. Haqq evini ziyarət edə bilmədiyi üçün “yəqin, günahlarım xeyir əməllərimdən çoxdur ki, Allah izn vermir” deyə hərdən özünü qınayır, amma ümidini itirmirdi. Yaşı doxsanı haqlasa da, dizinin təpəri, gözünün nuru, qəlbindəki Allah sevgisi onu ən ümdə arzusuna – Məkkəyə tərəf çəkirdi. Nəhayət, o gün gəlib çatdı. O gecə qəlblərdəki işıq, elə bil, vücudları aydınlatmışdı. Çöhrələrdəki parıltı, dodaqlardakı təbəssüm kini-küdurəti, qəmi-qəhəri və bir də qayğıları silib yox eləmişdi. Hər kəs – qonum-qonşu, dost-tanış Sübhan babanı yola salmaq üçün süfrə başına yığışmışdı. Sübhan baba sabah yola düşəcək, hər kəsin dualarını Haqq evinə çatdıracaqdı. Bir qədər sonra hərə dağılıb öz evinə getdi, sabaha hazırlıq başa çatmışdı. Dan yeri ağarar-ağarmaz Nardarandan gələn avtobus Sübhan babanın doqqazının kandarında dayandı.

-Gəl, ay ağsaqqal, gəl, artıq vaxtdır, yolçu yolunda gərək, kimsə səsini qaldırdı.

-Sizə yaxşı yol, mən gedəsi olmadım, –deyə Sübhan baba eyni tonda cavab verdi.

-Necə yəni? Neçə vaxtdır hazırlaşırıq, azuqə toplamışıq, uşaqlarla halallaşmışıq, bu nə zarafatdır?

-Bu zarafat deyil, həqiqətdir, məni üzrlü sayın. Sizə uğurlu yol, - deyib qapını bağlamaq üçün düyməyə basdı.

Avtobus Maştağanın dar küçələrini keçib sola buruldu. Hamı məəttəl qalmışdı. Təəccüblə bir-birinə baxırdılar. ......... kişi (təəssüf ki, adını unutmuşam) barmağını dişlədi: “Nəsə burada bir sirr var. Amma bu sirr bir gecənin içindəmi baş verdi?!”-deyə düşünsə də yəqinləşdirə bilmədi.

Zəvvarlar Məkkəyə varid oldu. Hələ də hər kəsin fikri-xəyalı Sübhan babanın gedişinə mane olan müəmmanı çözələməkdə idi. Birdən ........... kişi dilləndi: Odur, Sübhan kişidir, baxın, məzarın başında dua oxuyur. Hamı eyni istiqamətə yönləndi. Həqiqətən də Sübhan kişi başdaşına söykənib dua oxuyurdu. Bir qədər də yaxınlaşdılar. Elə bil, gördüklərindən əsər-əlamət qalmamışdı. Bəs necə oldu Sübhan kişi, axı hamı görmüşdü onu?! Qeybəmi çəkildi!? Yenə də hər kəs təəccüb və heyrət içində idi. Növbəti gün ziyarət zamanı Sübhan kişi yenə də hər kəsin gözünə göründü. Daha doğrusu, ziyarət başa çatana qədər elə bir gün olmadı ki, Sübhan kişi ilə qarşılaşmasınlar. Artıq hər kəs zamanın tez keçməsini istəyir, Sübhan babanın sirli görünmələrinə aydınlıq gətirmək üçün Maştağaya tələsirdi. ...

Nədənsə o gecə Sübhan baba həmişəkindən tez yatmışdı. Telefon zəngi, evdəkilərin söz-söhbəti ona mane ola bilməsə də, hövlnak yuxudan oyandı. Qızları çağırıb “qonağımız gəlir, süfrə açın” dedi. Geniş zalda cürbəcür dadlı yeməklər, mineral sular, min dərdin dərmanı olan meyvələr süfrəyə min bir rəng qatırdı. Elə bu dəm həyətdə siqnal eşidildi.

– Ay Sübhan kişi, yatmamısan hələ? Qonaqların var”, kimsə ucadan səsləndi.

Sübhan kişi pəncərəni açıb:

-Elə bayaqdan sizi gözləyirəm, keçin içəri, qapı açıqdır,- dedi.

Yenə də hamı təəccübləndi. Axı kimsə bizim gəlişimizdən xəbərdar deyildi. Özü də gecənin bu vaxtı Sübhan kişi bizi necə gözləyə bilər ki? Yəni gəlişimizi haradan bilib?! Qarışıq suallar çoxaldıqca fikirlər dolaşırdı.

-Keçin, keçin içəri, süfrə sizi gözləyir, yeməkləri soyutmayın!- Sübhan kişi qonaqları tələsdirirdi.

Yenə də tərəddüd, yenə də təəccüb... Hələ bizi gözləməyi bir yana, gəlişimizə əmin olduğu üçün süfrə də açıb gecənin bu vaxtı. ......... kişi bir daha barmağını dişlədi, nəsə burada bir möcüzə var. Amma nə?! Zəvvarlar otağa girəndə həqiqətən xörəklər hələ də buxarlanırdı. O gecə Sübhan babanı nə qədər-sorğu suala tutsalar da, söz ala bilmədilər. Yalnız onu dedi: “Yatmışdım, yuxuda gördüm ki, gəlirsiniz bizə, mən də uşaqlara tapşırdım ki, qonağımız gəlir, süfrə açın”. Vəssalam!

....... kişi o gecə yata bilmədi. Nə qədər çalışdı ki, müəmmalı məqamlara aydınlıq gətirsin, amma alınmadı. Nəhayət, bir həftədən sonra xanımı ilə Maştağaya – Sübhan kişinin ziyarətinə gəldi. Nə süfrəyə düzülən yeməkdən yedi, nə bir qurtum su içdi. Bu sirri çözməyincə əlini süfrəyə uzatmayacağına söz verdi.

-Sübhan kişi, gəlişimin səbəbini yaxşı bilirsən. Səni and verirəm Uca Yaradana, məni bu sirdən agah elə, yoxsa rahatlıq tapa bilmirəm. Sübhan kişi xeyli susduqdan sonra ciddi bir görkəm aldı. Axı Allahına söz vermişdi ki, bu sirri açmayacaq. İndi də and qarşısında çarəsizdi.

-........ kişi, məni ən əzizimin ruhuna and versəydin, yenə də deməyəcəkdim. Allaha and verdiyin üçün qulaq as: O gecə məclis bitəndən sonra hər kəs öz hücrəsinə çəkildi. Yenicə uzanmışdım çarpayıya ki, qapı döyüldü. Tələsik çıxdım. Qonşu qadın idi. Göz yaşları içində çırpınırdı. “Yoldaşım xeyli vaxtdır yatıb, indi də oyanmır ki, öz yerinə keçsin, elə bil, nəfəs almır” deyib haray qoparırdı. Onunla birgə evə getdim. Nəbzini yoxladım, deyəsən, çoxdan dünyasını dəyişmişdi. İmkansız ailə idi, hətta çörək pulunu çətinliklə qazanırdı. Dəfn eləmək, yaxud da ehsan süfrəsi açmaq üçün heç bir imkanı yox idi. Ona görə də ziyarət üçün yığdığım pulları dəfn üçün xərclədim. Nardaranlı qonaq Məkkəyə getmədən ziyarət etməyin sirrini indi anladı, zəvvarların gəlişindən xəbərsiz olduğu halda süfrə açmağın anlamını indi başa düşdü. O da aydın oldu ki, Allah qatında ən yüksək mərtəbəyə gedən yol Məkkədən öncə kimsəsizin, yetimin, fağırın, imkansızın qəlbindən keçir...