Bu günlər hamı prezident İlham Əliyevin əfv sərəncamından danışır və Türk dünyasında barış-mərhəmət simvolu hesab olunan Novruz bayramı öncəsi 431 ailəyə sevinc bəxş edilməsi bütövlükdə cəmiyyətdə bayramqabağı nikbin ovqatın hakim kəsilməsinə səbəb olub. Bu da təsadüfi deyil və gerçəkdən də 2019-cu ilin ilk aylarından başlayaraq məmləkət insanını narahat edən bir sıra problemlərin çözümü üçün genişmiqyaslı islahatlara start verilməsi illərdi ki, ölkədə total dəyişikliklər gözləyən vətəndaşın ürəyindən xəbər verir.

Amma unutmaq olmaz ki, cəmisi 12 gündən sonra - martın 31 - də Türk dünyasının sarsılmaz qalası hesab olunan Türkiyə Cümhuriyyətində taleyüklü bələdiyyə seçkiləri keçiriləcək və təkcə 80 milyonluq toplumun deyil, bütövlükdə Türk coğrafiyasının gələcək taleyi müəyyən qədər məhz bu seçkilərin nəticələrindən asılı olacaq. Bu da təsadüfi deyil, sovetlərin çöküşündən sonra müstəqillik əldə etmiş Türk Cümhuriyyətləri bu günədək Moskvanın birbaşa və dolayısı ilə asılılğından, siyasi və iqtisadi təzyiqlərindən yaxa qurtara bilməyib. Məhz buna görə də bir  çox hallarda məhz Türkiyə Cümhuriyyəti müxtəlif siyasi-iqtisadi alətlərlə həmin yavru cümhuruiyyətlərlə çoxçeşidli ilişgilər qurmaqla onlara himayədarlıq etdiyini isbatlaşmış olub. Bu baxımdan obrazlı desək, Ankara təkcə Türkiyənin deyil, bir sıra Türk Cümhuriyyətlərinin də mənəvi paytaxtı hesab oluna bilər. 

Elə isə sual yaranır, bir halda ki, Türkiyə Cümhuriyyəti dövləti bütövlükdə Türk toplumlarının əsas himayədarıdır, həmin dövlətin rəhbərliyində kimin və ya kimlərin təmsil olunması da həyati önəm kəsb edirmi? Konkret olaraq Azərbaycan və Azərbaycan türkləri üçün Türkiyədə hakimiyyətdə hansı qüvvələrin olmasının çoxmu fərqi var? Fikirləşmədən cavab vermək olar ki, hökmən var. Çünki hər hansı bir məsələyə qiymət vermək üçün yaxın tarixə qısaca ekskurs etmək və ya müqayisələr aparmaq lazım gəlir, Türkiyə misalında da prezident Rəcəb Tayyib Ərdoğan dönəmi Azərbaycan-Türkiyə münasibətlərinin inkişaf dinamikasında öz tarixi sözünü deyib. Məhz onun 17 illik hakimiyyəti dönəmində iki qardaş cümhuriyyətin bütün sahələr üzrə münasibətləri elə bir səviyyəyə yüksəlib ki, dünyada bir - birinə bu qədər mənəvi tellərlə bağlı olan iki dövlət, iki xalq tapmaq sadəcə mümkün deyil. Təkcə Ərdoğanın və onun peşəkar komandasının işğal olunmuş torpaqlarımızla bağlı bütün platformalarda elə bizim özümüz qədər savaş aparmasını minnətdarlıqla yada salmaq kifayətdir ki, rəsmi Ankaranın elə rəsmi Bakı qədər bu təcavüzdən hədsiz qəzəbli olduğunu, onun nəticələri ilə heç zaman barışmayacağını əyani şəkildə görmək mümkün olsun. Heç təsadüfi deyil ki, bütün beynəlxalq müstəvilərdə bu iki dövlətin ali rəhbərliyi və diplomatları vahid bir orqanizm kimi sinxron şəkildə çalışırlar və artıq dünyanı bu birliyin sarsılmazlığına inandırmağı bacarıblar. 

Elə isə biz 31 mart bələdiyyə seçkilərindən bəhs etməyimiz və qardaş ölkədəki seçkiqabağı siyasi durumu öz arşınımızla ölçməyimiz heç bir halda Türkiyənin daxili işlərinə qarışmaq kimi yozula bilməz. Təbii ki, biz sadəcə Bakıdan baxdıqda Türkiyədəki siyasi palitranın rəng çalarlarını öz baxış bucağımızdan qiymətləndiririk, ola bilsin ki, subyektivlikdə ifrata vara və rəqabət aparan siyasi qüvvələrdən hansısa haqqında haqsızlıq etmiş olaq, amma bu heç də kiməsə haqsız "stavka" etməyimiz demək deyil. Bizim üçün ən önəmıisi Türkiyəmizin bütün sınaqlardan güclənmiş və haqsız Qərb dünyasına meydan oxumağa yetəcək güclə çıxmasıdır. Çünki yuxarıda da qeyd edildiyi kimi, Türkiyənin gücü hamımızın gücüdür və heç bir vəchlə bu gücün xarici və daxili faktorların müdaxiləsi nəticəsində zəiflədilməsinə imkan verməməliyik. Bu baxımdan bir - biri ilə savaşan AK Parit və MHP-nin birləşdiyi "Cümhur İttifaqı" və CHP ilə İYİ Partinin "Millət İttifaqı" arasında Azərbaycan vətəndaşının simvolik "seçki" keçirəsi olsaq hansı qüvvələrə daha çox səs veriləcəyinə diqqət yetirməliyik. Tərəddüd etmədən iddia etmək olar ki, əgər Azərbaycanda simvolik olaraq belə bir seçki və ya rəy sorğusu keçiriləsi olsaydı, səslərin ən azı 75-80 faizini Cümhur İttifaqı qazanmış olardı. Niyəsini qısaca olaraq yuxarıda izah etməyə çalışdıq və Azərbaycan-Türkiyə münasibətlərinin bu günki səviyyəsinə dayanaraq qənaətimizi bölüşdük. Türk xalqı qədirbilən xalqdır və son 17 ildə Ərdoğanın liderliyi sayəsində qardaş ölkə az qala yarım əsrlik yol gedərək təkcə regionda deyil, dünyada qlobal oyunçuya, planetin gələcək taleyinin müəyyənləşdirilməsində söz sahibinə çevrilib. Ölkə iqtisadiyyatı ara-sıra təlatümlərlə müşayət olunan təzyiqlərlə üzləşsə də inkişaf tempinə görə bir çox Avropa ölkələrini geridə qoyur və 2023-cü ildə dünyanın 20 deyil, 10 ən güclü iqtisadiyyatına sahib olan ölkə olmaq iqtidarındadır. Bütün bunlar Ərdoğanın mövqelərini xeyli gücləndirir və milliyyətçilərin də "Cümhur ittifaqı"nda təmsilçiliyi Türkiyənin siyasi səhnəsindəki rəqiblər arasındakı güc nisbətini çılpaqlığı ilə ortaya qoyur. Bir sözlə, 31 martdan sürprizlər gözləməyə dəyməz və qardaş ölkənin bu demokratiya marafonundan da itkisiz çıxacağını proqnozlaşdırmaq olar.

Elə siyasi analitik, Türkiyənin Ərciyəs Universiteti Ermənişünaslıq bölümünün başqanı, ermənişünas alim, professor Qafar Çaxmaqlı da hesab edir ki, Türkiyə artı tamamilə oturuşmuş demokratik dövlət olduğundan siyasi rəqiblər arasındakı seçkiqabağı gərginlik heç də dövlətin təhlükəsizliyini təhdid etməz. Professor bu qənaətdədir ki, 31 mart seçkilərindən Türkiyə güclənmiş halda çıxacaq və heç bir xoşagəlməz sürprizlər gözləməyə dəyməz:

"Türkiyədə seçki zamanı çox az hallarda sürprizlər olur. Bu dəfə də olmayacaq. Məncə bu seçkilər 7 iyun seçkilərinin davamıdır və hər hansı ittifaqın namizədinin qazanması bir siyasi qrupun o biri üzərində qələbəsi sayılmaz. Amma bəziləri bu seçkiləri həlledici saymaqda davam edirlər.  Deyək ki, böyük şəhərlərin birində Cümhur ittifaqı qazanmsa elə də böyük məğlubiyyət yaşanmaz. Əksinə, həmin bələdiyyədə daha fədakar fəaliyyətə start verilər. Demokratiyanın göstəricisi kimi cəmiyyətdə rəqabət mühiti formalaşdırar. Anti demokratik rejimlər bu üstünlüyü dərk etmədiklərindən ona qorxu ilə baxdıqlarından başarılı ola bilmirlər. Şübhəsiz, Türkiyədə keçirilən bələdiyyə seşkilərinin nəticələrinin  gələcək siyasi proseslərə təsiri də olacaq. Olsun. Bu da faciə deyil. Əgər dövlət millidirsə, onun institutları işləyirsə, qorxulu heç nə yoxdur. Türkiyə demokratik dövlətdir və seçki demokratiyasının da özünün qaydaları var. Seçki öncəsi bunlar təhlil olunur,  anket-sorğular keçirilir. Bu sorğu keçirən şirkətlər özləri öz reytinqlərini heç vaxt təhlükəyə atmazıar, bu baxımdan onların elan etdikləri nəticələrə güvənilir. Bu iki ittifaq arasında mübarizə əsasən böyük şəhərlərdə gedir. Həm də bu mübarizədə şəxsiyyət faktoru da var. Seçki ərəfəsində olduğumuzdan hardan  kimin seçiləcəyi haqqında fikir söyləməmiz doğru olmaz. Təkcə bir Türkiyəsevər olaraq "millətimizə xeyirli olsun" deməliyik. Güclü Türkiyə güclü Azərbaycan deməkdir, güclü Türk Dünyası deməkdir".

Bir sözlə, biz 31 martda Güclü Türk dünyası naminə Türkiyə Cümhuriyyəti dövlətinin daha bir imtahandan şərəflə, zəfərlə çıxacağını Rəbbimizdən təmənna edirik və qardaş xalqa firəvanlıq, rifah arzulayırıq.