Xalq şairi Sabir Rüstəmxanlının Moderator.az -a verdiyi müsahibəsinin 4-cü hissəsini təqdim edirik:

- Hansı tədbirlərə? Biz öz planımıza uyğun işimizi görürük: rayon təşkilatlarının konfransları keçirilir, qurultayımıza hazırlaşırıq, dəyirmi masalarımız olur. Bu məsələlərə mənim və partiyamızın fərqli münasibətimiz var və tədbir, proses deyiləndə yalnız mitinq və kütləvi hərəkat düşünmürük. Bundan sonrakı işlərimizi də partiyamızın ümumi xəttinə, vətəndaş həmrəyliyi ideyasına uyğun aparacağıq.

- Bu “iqtisadi böhran” deyilən mərhələni gec-tez keçməliydik, bazarın və sərbəst iqtisadiyyatın öz qanunları var, biz də ona uyğun hərəkət etməliydik. Neft faktorundan daha yaxşı istifadə edə bilsək bu sarsıntılar olmazdı. Neft və zəhmətsiz gəlir dopinqinin vaxtı bitdi, indi torpağımızın bərəkətinə və millətimizin iş qabiliyyətinə güvənməliyik və bütün imkanları da buna yönəltməliyik. Maneələr götürülsə və məmurların iştahına dur deyilsə, xalq dolanışıq yolunu tapar və daha etibarlı, daha dayanıqlı iqtisadi inkişaf başlanar. Məncə, hakimiyyət bu istiqamətdə tərəddüd eləmədən, cəsarətli addımlar atmalıdır. Görüntü yaratmaqla, camatı sakitləşdirmək üçün kosmetik dəyişikliklərlə uzağa getmək olmaz. Xalqa güvənmək və onunla açıq danışmaq lazımdır. Məncə, prezident bir çox reallıqları görür və komandası imkan versə, lazım olan addımlar atılar. Mən iqtsadi böhranın siyasi böhrana və xaosa çevrilməsinin əleyhinəyəm və bu istiqamətdə gedən proseslərə qatılmaram. O ki, qaldı xalqın qarşısına çıxmağa, bu, bizim borcumuzdur. El qarşısında üzüm ağdır, buna görə də istər auditoriya olsun, istər meydan - sözümü deməyə həmişə hazıram və buna fiziki, mənəvi gücüm də yetərincədir. Buna şükür edirəm. Ötən illər ərzində həmişə nəzərə almışam ki, əvvəl-axır bütün yazdıqlarımız da, dediklərimiz də, xalqın tərəzisinə qoyulacaq, necə ki, qoyulur və tarix məhkəməsi qarşısında cavab verəcək. Həyatda varsan-yoxsan, fərqi yoxdur, bir oxucu kütləsi var, xalqın gözü var və istənilən halda bundan qaçmaq mümkün deyil. Düzdür, bəzi rəqiblərimiz var ki, illər uzunu siyasi mübarizəylə bir-birini hər vasitəylə gözdən salmaq yolunu səhv salıblar; ideoloji, siyasi platformada mübarizə aparmaq, yeni və fərqli proqramlar ortaya qoyaraq onların cəmiyyətin xeyrinə həllinə nail olmaq əvəzinə, bir-birinə qarşı bəzən xırda, bəzən də böyük ixtilaflarla məşğul olublar. Bunun Azərbaycan müxalifətinin cəmiyyətdəki nüfuzuna təsirsiz qaldığını iddia etmək olmaz.. Təəssüf ki, Azərbaycanın indiki vəziyyətə gəlməsində bu məsələlərin də xeyli rolu olub. Bununla belə, o siyasilər də, onlara dəstək verənlər də cəmiyyətin az hissəsidir. İstərdim ki, belə məsələlərdə zamanı və reallıqları nəzərə alaq. 1988-ci ildə biz öz meydanımızı yaratdıq, idarə etdik və nəticəsini də gördük. Onlar hamısı bizim həyatımızın və mübarizəmizin məntiqi axarıydı. Xalq kimə inanmaq və lider olaraq kimi qəbul etmək məsələsini də özü həll etmişdi.

- Amma ona qədər də mənim keçdiyim müəyyən yol var idi. Kitablar, müzakirələr, zavodlarda, universitetdə, digər ali məktəblərdə görüşlər, həmin auiditoriyalarda insanlarla münasibət qura bilmək təcrübəsi var idi. O işlər də milli qeyrət və cəsarət istəyirdi. Biz də, indi iqtidarda olanlar da keçib gedəcəyik. Xalqımızın və dövlətimizin gələcəyi haqqında düşünməliyik. Mən istəyirəm ki, gənclər arasından yeni liderlər yetişsin, onlar gəlsinlər meydana. Yeni zananın tələblərinə və standartlarına cavab verən davamçılarımız çox olsun. Gələcək 30-40 ildə siyasi səhnədə yer ala biləcək yetkin, iradəli, avantüradan uzaq, milləti doğmalara və yadlara bölməyən gənclərimiz çıxmalıdır ortaya və biz də onlara kömək göstərməliyik. Burada hər hansı formada “mənəmlk” söhbəti ola bilməz. Söhbət yaxın onilliklər üçün Azərbaycanın qazandıqlarını qoruyub inkişaf etdirən, ölkəmizin düzgün seçimini təmin edən, dünya dövlətləri işərisində yerini möhkəmləndirən, milli ideallarımızı daim göz önündə tutan və bunlarla yanaşı, Qarabağ probleminin həllinə doğru real addımlar atan, gözütox, vicdanlı, qanunlara sayğılı yeni bir komandanın yetişməsindən gedir. Bu konandanın sabah, ya da biri gün hakimiyyətə gələ biləcəyi məsələsi də önəmli deyil. İndiki hakimiyyət də, ortada belə bir gücün varlığını hiss etməlidir və onun qanunlar çərçivəsində fəaliyyətinə şərait yaratmalıdır ki, özündən sonra yeni tarix və yaddaş repressiyalarının yaranmayacağından arxayın olsun.

- Mən burda o qəzetləri müzakirə etmək istəmirəm. Onların qüsurları olduğu kimi, mətbuat tariximizdəki xidmətləri də danılmazdır. Sənin dediyin məsələ, təəssüf ki, bütün mətbuatımıza və təbliğat sisteminə aiddir. Gözə görünməz bir təbliğat maşını təkcə yaxın tarixin liderlərini yox, bütün böyük tarixi şəxsiyyətlərimizi, ziyalılarımızı qaralamaq, gözdən salmaqla məşğuldur. Bu da savaşın bir növüdür. Milli-mənəvi dayaqlarımızı sarsıtmaq - yad bir qüvvəyə yol açmaqdır. Hər şey göz qabağındadır. Bu mənəvi faciə, xalqın sevgisini görənlərin haqqımızda apardıqları qısqanclıq, böhtan, yalan kampaniyası bizi sındırmaq, əlimizi işdən soyutmaq məqsədi daşıyıb. Məni həmişə yazı-pozu işimin çoxluğu və yolumun düzgünlüyünə inamım qoruyub, Çox erkən yaşında Yardımlıdan gəlmiş, yalquzaq kimi tək böyümüş bir adamam və öz mübarizəmi də o cür aparmışam. Amma xoşbəxtlikdən 21 yaşımdan jurnalistika ilə məşgul olmağım, “Yazıçı” nəşriyyatının buş redaktoru kimi geniş fəaliyyətim, kitablarım, ilk müstəqil qəzetimiz olan “Azərbaycan” ı buraxmağım, eləcə də meydan hərəkatı çevrəmə on minlərlə, yüz minlərlə adam yığmışdı və nə qədər təbliqat aparsalar da, bu gün də o insanların sayqısı qalmaqdadır. Amma hərdən adamı üzən şeylər də olur. Böyüklərimiz “Qarı düşmən mərd olmaz” deyiblər.

- Çoxu işin mahiyyətini bilməyən, bayaq dediyim kimi, şaiyələrlə danışan adamlardır. O gün baxiram biri yazır ki, nə olsun, yazıçılıqla, şairliklə məşğul olan adam idi, sonra hökumətdə yer aldı, ardınca da Elçibəyə xəyanət elədi, Heydər Əliyevin yolunu tutdu və s.. Yəni bu yöndə qanmadığı, görmədiyi şeylərdən, bəlli siyasi mətbəxlərin tör-töküntülərini yazmaqdan yorulmurlar. Xalqın gözləri önündə baş vermiş hadisələrdi axı bunlar! Bu, bir ədalət axtarışı deyil. Sadəcə olaraq, Azərbaycan ziyalısına damğa vurmaq istəyidir və bu adamların bəziləri uğursuz müxalifət təmsilçiləri, bəziləri də hakimiyyətdə olan əlinə bir dənə Azərbaycan kitabı almamış məmurlar tərəfindən idarə olunur. Xalqın intibahını, bütövlüyünü, Azərbaycanın tarixi haqlarının bərpasını, dilimizin və millətimizin adının qorunmasını, milli dəyərlərimizə sahiblənməyimizi həyat amalı seçən əsil milli təfəkkür sahiblərinə, böyük ideallara xidmət edən adamlara təzyiqlər hardan gəlir, bunu araşdırmaq lazımdır. Və maraqlıdır ki, milli ziyalı kimi nə qədər çox iş görürsənsə hücumlar da o qədər artır. Bir sözlə, qayğılarımız çoxdur və mən də dərd üstünə dərd gətirmək istəmirəm. Həm də dediklərim yeni deyil, 25 il Milli Məclisdə dəyişilməz bir ardıcıllıqla milli problemlərimizi dilə gətirmiş, xalqın sözünü demisəm. Deyilməyənlərə görə də xalq bizi qınamaz. Təkrar da olsa xatırladım, vaxtılə bir şeirimin axırında yazmışdım ki: