İki il öncəyədək məmləkət bircə Həsən Həsənov tanıyırdı. O şəxs də vaxtilə Azərbaycanın rəhbərlərindən biri olmuş və ölkənin birinci şəxsi olmaq savaşında Ayaz Mütəllibova uduzaraq əvvəl Nazirlər Sovetinin sədrliyi, AXC iqtidarı dönəmində BMT-dəki səfirimiz, Heydər Əliyev hakimiyyətinin ilk illərində xarici işlər naziri, “Avropa” oteli qalmaqalından sonra isə vətəndə sürgün, nəhayət bioqrafiyasına səfirliyin yeni səhifələri yazılmış Həsən müəllim idi...

Ancaq iki il əvvəl Azərbaycanda daha bir Həsən Həsənov adı dillər əzbəri olmağa başladı. Dostları Dilqəm Əsgərov və Şahbaz Quliyevlə birgə yağı tapdağındakı Kəlbəcərdə ata-baba yurdlarımızı ziyarət edərkən ermənilər tərəfindən qətlə yetirilərək şəhidlik mərtəbəsinə yüksələn, aylar sonra nəşi Vətənə gətirilərək böyük ehtiramla Binəqədi məzarlığında dəfn edilən qəhrəmanımız...

Dünən onun doğum günüydü. Namərd gülləsinə tuş gəlməsəydi 37 yaşı tamam olacaqdı Həsənin. Amma qismət olmadı, ömrünü millətinə, məmləkətinə bağışlayaraq haqq dünyasına qovuşdu. 

Birinci Qarabağ savaşının qəhrəmanlarından olan keçmiş batalyon komandiri Vaqif Əlisoyun mənə zəng edərək aprelin 12-də Həsənin qəbrini ziyarət etmək üçün ərkim çatan, sözdə deyil, əməldə Qarabağsevərləri bir yerə toplamağımı xahiş etməsi çox xoş oldu. Fikirləşdim ki, bu mənim Şəhidimizə bir mənəvi borcumdur və ona görə də bacardığım qədər yadıma düşən dostların hər birinə mesaj yazdım, zəng etdim və ya Moderator.az vasitəsilə müraciət etdim ki, gəlin bir olaq, düşmənin gözünə 5,45, sinəsinə 7,62 kimi sancılaq, hamı da görsün ki, biz nə işğal olunan torpaqlarımızdan vaz keçənik, nə o torpaqların həsrətinə dözməyib onu qanıyla suvaran igidlərimizi tənha buraxanıq...

Amma elə ki, aprelin 12-də vədə yerinə çatanda barmaqla sayılacaq qədər adamın gəldiyini görüb peşman oldum. Mənə hökmən gələcəyini deyənlərin 90 faizi gəlməmişdi. Tutulduğumu görüb dedilər ki, sən demə, mərasimdə izdiham yaşanacağından qorxan rəsmilər çaşqınlıq yaratmaq üçün ziyarət saatını 11.30-dan 13-ə dəyişiblər. Amma biz onların təxribatına uymadıq və Həsənin məzarına doğru istiqamət götürdük. Xoşbəxtlikdən getdik ki, xeyli adam toplaşıb şəhidimizin məzarı başına. Vaqif Əlisoy, Akif Nağı, Həsənin atası və qardaşı çıxış etdilər, ruhuna dualar oxuduq şəhidimizin. Məni ən çox təsirləndirən Həsənin qardaşı Nailin hamını qəhərləndirən fikirləri oldu. Rəhmətlik deyirmiş ki, 12 apreldə-kosmonavtika günündə dünyaya gəldiyindən hər zaman göylərlə əlləşirmiş, bir gün deyir ki, deyəsən kosmonavt olmaq mənə müyəssər olmadı, amma görərsiniz, bir gün göylərə uçacam. Tale elə gətirdi ki, o göylərə qanad açıb uça bildi, şəhidlik zirvəsində özünə əbədi yer qazandı. Yeri cənnət, ruhu şad olsun. Amma əminəm ki, yalnız Dilqəmlə Şahbaz girovluqdan azad olanda və işğalçıların burnu ovulanda onun ruhu şad olacaq, rahatlıq tapacaq...