Haqsız haqlının haqqını yedi,

Tülkü siyasilər kələk qurdu

xalqın malını yedi.

Dəvə ovsarı bağlandı

eşşək quyruğuna,

Bəyzadələr məruz qaldı

gədalar buyruğuna.

Tərs düşdü dünyanın işi,

Qıcandı mərdlərə namərdin dişi.

Başda oturtduq başı boşları.

Yağdırdıq məzlum başına

qalaq-qalaq daşları.

Ara qarşıdı, şər bitdi,

Aramızdan inam, məhəbbət getdi.

Dəyər verilmədi insanlığa,

Getdi nadanlar əli ilə

neçə kişi qurbanlığa.

Hər şeyin bu qədər ucuzlaşdığı,

Insanın haqdan dönüb,

şeytana qucaq açdığı,

bu yurda, siz deyin,

ədalət bir də, gələr, ya gəlməz.

Halal harma qarışdı,

Məzlum zalımın zülmü ilə barışdı.

Boyun əydik rəzalətə,

Dözdük hər bir rəzalətə.

Seçmədik yaxşını pisdən,

Hər nə gəldisə başımıza,

gəldi, tamah dolu nəfsdən.

Apardıq bir-birimizlə

məhəllə, çəpər davası,

Çıxdı yadımızdan bizim,

çəpərləri dağıdılmış Azərbaycanın

qalibiyyət, zəfər davası.

Yarısı güneyində

yaralandı Azərbaycanın,

Yarısı qüzeyində

paralandı Azərbaycanın.

Dərdi dərd üstünə

kefin çəkən millətin,

Dəmkeş, qəmkeş havası ilə

biri sağa, biri sola

çəkən millətin,

yaman günə saldığı

bu yurda, siz deyin,

ədalət  bir də gələr, ya gəlməz.

Məzarları sahibsiz qalan,

Vətən gülzarı düşmən tapdağında

saralıb solan.

Dağlarına  izimizi aparan

qərib yolları küskün,

Aşiqlər nəğməsindən boy atan

bağların çəməni, kolları küskün.

Qanun yerinə zopa işləyən,

Kimi gündəlik şörəyə,

kimi müftə qazanc gətirən

firıldağa, gopa işləyən.

Insanın keçi qiymətinə satıldığı,

Şərin dəyirman suyunun

aşımıza qatıldığı,

bu yurda, siz deyin,

ədalət bir də gələr, ya gəlməz.

Yalanın düzlüyə meydan oxuduğu,

Məddah şairlərin

saray əhlinə

tərifdən çələng toxuduğu.

Haqqa divan tutulan,

Kölə əclaflıq

azad düşüncədən uca tutulan.

Hakimləri buyruq qulu,

siyasətin köləsi,

Tükənmiş bu yerlərdə insaf,

mürüvvət,

vallah bu millət öləsidir, öləsi.

“Alim”ləri ad almaq üçün

elm adını bazarladıb, satdıran,

Küt beyni ilə neçə zəka sahibinin

dərin qəbrin qazdıran.

Əyrinin düzə yazıldığı,

Düzə hər zaman həqarətlə

baxıldığı,

bu yurda, siz deyin,

ədalət birdə gələr, ya gəlməz.

Həqiqət yerinə yalan sırınan

insanı insanlıqdan çıxıb

bir qarın çörəyə əl açan, yarınan.

Plov görməyincə

dil açmayan “mollası”,

Ver yağlı tikəsin

şah ünvanı əlli “yasin” zollasın.

Məmurları baş kəsməyə,

qan tökməyə hazır, müntəzir,

Haqqı deyən dillər, qalır düzdə,

sərgərdan gəzir.

Qan üstə qurulub burda

imarətlər, saraylar

Hər kərpici kərpic üstə

candır, bədəndir,

sıxıldıqca imdad dilər,

bizi haraylar.

Qızıl qanımızın

əjdahalar caynağında axdığı,

İnsanın insana ov,

şikar kimi baxdığı,

bu yurda, siz deyin,

ədalət bir də gələr, gəlməz.

Nurəddin İsmayıl