Onunla olan söhbətlərimi göz önunə gətirdikcə belə gözlənilməz ölümün labüd olduğunu necə dəəvvəlcədən görə bilmədiyimə təəssüfləndim. Təəssüfləndim ki, niyə dəfələrlə hər şeyi atıb bir neçə günlük Nabrana yanına istirahətə gəlmək təklifinəəməl etmədim? Niyə ona oxumaq üçün Nabrana göndərdiyim kitabları özüm aparmadım? Axı ancaq onunla ölkədə baş verənləri real, sakit müzakirə edə bilirdim. Görəsən niyə bizlər dəyərli insanları sağlığında dəyərləndirə bilmirik? Yəqin buna görə azərbaycanlıların deyimi var: “Dədəsini öldürür goruna and içmək üçün”. İnanmıram ki, yer kürəsində bizim qədər öz insanlarına divan tutan, öz aralarında satqın, cəsus axtaran, bir-birinin paxıllığını çəkən, ölümündən sonra isə göylərə qaldıran ikinci millət olsun. Allah rəhmət eləsin Cabir Novruza. Az qala çığırmaq istəyirsən: ”Sağlığında qiymət verin insanlara!”. Sağlığında Sirus bəy haqqında çoxları ağız büzürdü. Ancaq elə də onun Millətini, Dövlətini necə sevdiyini, Vətənində baş verənlərə görə necə iztirablar çəkdiyini çox az adam bildi.
Sirus bəyin xalq hərəkatındakı fəaliyyətini yaxşı bilsəm də onunla yaxından ilk tanışlığım 2000-ci ilin əvvəllərində oldu. “Monitor” jurnalı bağlandıqdan sonra rəhmətlik Elmar Hüseynovla qərara gəldik ki, jurnalı yenidən “Monitor Weekly” adı iləqeydiyyatdan keçirək. Sənədləri toplayıb o zaman Mətbuat və İnformasiya naziri işləyən Sirus Təbrizlinin qəbuluna gəldim. İlk görüşdən mənimlə köhnə tanışı kimi davrandı. Sənədlərlə tanış olduqdan sonra düz gözümün içinə baxıb soruşdu: ”Demək istəyirsən ki, indi Sirusu aldatdın?!”. Əsla o fikirdə olmadığımı bildirəndən sonra dedi: ”Siz Monitor sözünü böyük hərflərlə, "weekly" sözünü isə elə verəcəksiniz ki, görünməyəcək”. Razılaşdım və yox deyiləcəyini zənn edib qalxmaq istəyəndə dedi: ”Dayan, mən qorxan kişilərdən deyiləm. Qeydiyyata alacam. Bu jurnal xalqa lazımdır. İkinci dəfə bağlanmasını istəmirsinizsə, mən içi qarışıq hamını tənqid edin, ancaq çalışın Heydər Əliyevdən yan keçəsiniz. Üç gündən sonra gəlin lisenziyanızı alın”. Deyilən vaxtı qeydiyyat idarəsinə gəlib sənədləri götürmək istəyəndə məni qəbul edən şəxs sənədlərə diqqətlə baxdıqdan sonra mənə bildirdi ki, səhvə yol verilib, nazirin gözündən yayınıb ki, bu adda jurnal bağlanıb. Mənim təkidimdən sonra həmin şəxs Sirus Təbrizlinin qəbuluna getdi. Az keçmiş həmin şəxs pərt olmuş şəkildə gəlib sənədləri mənə verdi.
Bu gün yaratdığı YAP-dan onu qovanlar ağzıdolusu "YAP hakimiyyəti senzuranı ləğv etdi" deyirlər. Ancaq çoxları bilmir ki, məhz Sirus Təbrizlinin təkidi nəticəsində senzura ləğv olundu. O yeganə insan idi ki, Heydər Əliyevlə mübahisə edə və öz fikrini birbaşa bildirə bilərdi. Heydər Əliyev dəən mürəkkəb məqamlarda onun fikrini öyrənərdi.
2005-ci il parlament seçkiləri ərəfəsi mənimlə görüşüb israr etdi ki, tanıdıqlarımdan Dövlətini, Millətini sevənlərin seçkilərə qatılmasına çalışım. O da məni kimi səmimi inanırdı ki, ədalətli seçki keçiriləcək. Bunun əksini görəndə seçkilərə qatılmaqdan belə imtina etdi. Əgər onun istəyi olsa idi 1993-cü ildən bəri ən yüksək vəzifələr tutardı. O heç vaxt heç kimdən çəkinməzdi. 2005-ci il hadisələrindən sonra Əli İnsanovun vəzifəyə çəkdikləri, çörək verdikləri onun əleyhinə danışmağa növbəyə duranda, Ramiz Mehdiyev başda olmaqla, çoxlarının təkidinə baxmayaraq o nəinki susdu, hətta onu müdafiə etdi. Mənimlə söhbətində deyərdi: ”mən Əli İnsanovu bu günkü mövqeyinə görə yox, onun kişiliyinə, sadiqliyinə və YAP-ın yaradılmasındakı xidmətlərinə görə müdafiə edirəm”.
Məhz Sirus Təbrizli YAP-a "simasız quldurlar partiyası" dedi. Buna görə onu çarmıxa çəkdilər, yaratdığı partiyadan qovdular. Silahdaşları onu müdafiə etmədi, hərçənd ki, O, bütün hərəkətləri ilə YAP-ın həqiqətən dürüst və aparıcı partiya olmasını ürəkdən istədiyindən gələcək bəlalar barədə xəbərdarlıq edirdi. Görəsən hansısa YAP-çı bu gün deyə bilərmi ki, bu gün heykəl yox, ağac əkmək lazımdır? Heç olmasa bu gün silahdaşları onun uzaqgörənliyini anlayırlarmı?! Sirus Təbrizli hakimiyyətlə münasibətlərini mənim də mənsub olduğum cəmiyyətə görə korladı, hamımız susduq, ona dəstək olmadıq.
2012-ci il mayın 9-da Sirus Təbrizlinin 70 yaşı olduğunu doğmalarından başqa qeyd edən olmadı. Onun qurduğu hakimiyyət əcnəbilərə təmtəraqlı yubileylər keçirdiyi halda onu heç yada da salmadı. Gec olsa da onu təbrik edib üzr istəmişdim. O əsl KİŞİ idi. Qürurlu, sınmaz, etibarlı, ləyaqətini hər şeydən üstün tutan. Onsuz da az olan KİŞİ-lərdən biri də bizi tərk etdi. Bəlkə də çəkdiyi mənəvi iztirablardan canını qurtardı.
Allah rəhmət eləsin!
