Bu gün mərhum jurnalist, Moderator.az xəbər portalının təsisçisi və baş redaktoru Zülfüqar Hüseynzadənin doğum günüdür. Çağdaş Azərbaycan mətbuatında özünəməxsus imza sahibi olan Zülfüqar Hüseynzadə yaşasaydı bu gün 52 yaşını qeyd edəcəkdi. Lakin 18 iyun tarixində doğulduğu doğma Başlıbel kəndində dünyasını dəyişərək sevənlərini hüznə qərq etdi.

 

Zülfüqar Hüseynzadənin bacısı Raziyə Mamedova qardaşı haqqında təəssüratlarını Moderator.az saytı ilə bölüşüb:

 

"Zülfüqar üçün keçmiş zamanda danışmaq mənim üçün çox çətindir. O, bizim haqqımızda yazmalıydı, biz onun haqqında yox. Həyat çox acımasızdır. Sevdiklərini bir-bir səndən alır.

 

Zülfüqarın uşaqlıq illəri çox çılğın, çox şən olub. Öz kəndinə, doğma yurduna, bir sözlə elinə, obasına yanan birisi idi qardaşım. Öz dərdindən öncə başqalarının dərdinə yanar, öz dərdini heç düşünməzdi. Futbola çox böyük həvəsi var idi. Məktəbdən kənar öz yoldaşlarıyla futbol meydançası düzəltmişdilər. Təbiət qoynunda vaxt keçirməyi çox sevərdi. Uşaq vaxtı moruq, çiyələk yığmağa gedərdik. Zülfüqar Azərbaycanın elə füsunkar təbiəti olan bir yerdə böyümüşdü ki, o təbiətin vurğunu olmaya bilməzdi. Müəllimləri ən sevimli şagird kimi xatırlayır Zülfüqarı. Hər zaman dostları, tanışları arasında seçilən bir uşaq olub. Hər zaman hazırcavab idi. Bütün fənləri sevirdi, ancaq ən çox sevdiyi fənn Riyaziyyat və Fizika idi. Uşaqlıq yaşadısa da, lakin gənclik yaşamadı. Universitetin son kursunda qaçqınçılıq həyatını yaşamaq onun da taleyinə yazıldı. Köçkün həyatı yaşaya-yaşaya düz 30 il Kəlbəcəri gözlədi. Hamı kimi onun da arzuları var idi. Ancaq onun arzusu tamam fərqli idi. Zülfüqarın arzusu bir şəhidin-nənəsinin qalıqlarını bir məzara toparlayıb, ata vəsiyyətini yerinə yetirmək idi. Bu yolda o çox əziyyət çəkdi. Ancaq ata vəsiyyəti yolunda bu son gedişi 8 bacının üzlərindən gülüşü, qəlblərindən sevinci apardı. Biz bacı-qardaşın mahnısı dağlarda qaldı. Başlıbelimizin gül-çüçəyi bənövşətək boynubükük solğun çiçəklər kimi bizim yaddaşımıza köçdü.

 

Zülfüqar hamımıza ata qayğısı göstərərdi. O bu yolda qardaşına dayaq, bacılarına ata qayğısı, qohum-əqrəbaya arxa, övladı yolunda şam kimi yanan bir ata oldu. O öz bacı-qardaş uşaqlarını öz övladı kimi bilirdi. Hər il onları dəfələrlə gəzintiyə aparardı. Onun itkisi balalarımızın qəlbində dayı, əmi itkisi kimi yox ata itkisi kimi düyünləndi.

 

Zülfüqarı bacıları saçlarında dənə, gözlərində nəmə, qəlblərində qəmə döndürüb yaşadacaqlar.

 

Aman Allah, indi yoxdu Zülfüqar.

Kəlbəcərin nə günahı var burda

Əcəl onu yaxaladı çadırda

Haray çəkdi yerdə, göydə buludlar

Aman Allah, indi yoxdu Zülfüqar.

 

Bacıları ona dua edərdi,

Hər gələndə görüşünə gedərdi,

Duaları eyləmədi ona kar

Aman Allah, indi yoxdu Zülfüqar.

 

Ürəyində çox arzular apardı,

Sevincləri üzümüzdən qopardı

Bahar ömrümüzə yağdı güclü qar

Aman Allah, indi yoxdu Zülfüqar.

 

Odlanıram, alışıram, yanıram

Bu dərdlərə olmayacaq heç dərman.

Allah da olmadı ona köməkdar.

Aman Allah, indi yoxdu Zülfüqar.

 

Nə ömrüm var, nə yaşım var bilmirəm.

Sizlərə mən bir vəsiyyət edirəm,

Baş daşıma bu sözləri yazsınlar

Aman Allah indi yoxdu Zülfüqar

Aman Allah indi yoxdu Zülfüqar."