(Əvvəli burada://moderator.az/az/ekskluziv/669926/kerbelada-ne-bas-verdi-imam-huseyn-faciesi-genis-arasdirma-i-hisse/ )

 

 

 

➖ İmam Hüseyn (Allah ondan razı olsun)  Ubeydullah ibn Ziyada əsir düşmək istəmədiyi üçün Cümə gününün səhəri iki tərəf arasında döyüş başlayır. Əlbəttə ki, İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) ordusunun sayı zalım dəstənin ordusunun sayı yanında müqayisə olunacaq belə deyildi. Ona görə də çox az və vəfalı olan bu dəstənin hədəfi yalnız İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) qarşısında ölmək idi. Nəhayət, ölümdən qorxmayaraq İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) qarşısında sinələrini qabağa atan bu igidlər bir-birinin ardınca dünyalarını dəyişirlər. Beləliklə, yalnız İmam Hüseyn (Allah ondan razı olsun) qalır. Oğlu Əli (Allah ondan razı olsun) (Zeynəl-Abidin) xəstə olduğu üçün döyüşə qoşulmayaraq çadırda qalmışdı. İmam Hüseynə (Allah ondan razı olsun) uzun müddət heç bir kəs yaxınlaşaraq hücuma keçmir və hücum edən də onu öldürərək özünü bəlaya atmaq istəmədiyi üçün geri çəkilir. Döyüş bu minvalda davam edərkən Şimr ibn zil-Covşən gələrək insanları səsləyir və deyir: “Vay olsun sizə! Analarınız itirsin sizi! Onu mühasirəyə alın və öldürün!” Onlar da gələrək İmam Hüseyni (Allah ondan razı olsun) əhatəyə alırlar. Şəhidlikdən qorxmayan İmam Hüseyn (Allah ondan razı olsun) çox igidcəsinə qılıncı ilə onların aralarına girərək bir neçəsini öldürür. Lakin buna baxmayaraq çoxluq şücaətə qələbə çalar. Yenə də Şimr “vay olsun sizə! Nə gözləyirsiz?! İrəliləyin!” deyir və irəliləyərək İmam Hüseyni (Allah ondan razı olsun) şəhid edirlər. İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) o mübarək başını kəsən Sinən ibn Ənəs ən-Nəxai, yaxud da elə Şimr ibn zil-Covşənin özü olduğu deyilmişdir. Çox qəribədir ki, əvvəllər Şimr İmam Əlinin (Allah ondan razı olsun) dəstəsində olaraq imamın tərəfdarı iddiasında idi, bu gün isə onun oğlu olan Hüseynin (Allah ondan razı olsun) başını kəsir. Allah onların üzünü qara etsin… Necə də Peyğəmbər nəvəsini, Əli (Allah ondan razı olsun) və Fatimənin (Allah ondan razı olsun) balasını və Cənnət cavanlarının ağasını öldürməyə əlləri gəldi?! İmam Hüseyn (Allah ondan razı olsun) şəhid edildikdən sonra mübarək və məsum başı Kufədə olan və İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) qətlinə qol çəkərək müsəlmanlar tərəfindən qarğış və lənətlər qazanan Ubeydullah ibn Ziyadın yanına aparılır. O, lağ ilə əlindəki çubuğu Hüseynin (Allah ondan razı olsun) ağzına toxundurur. Bu zaman çox yaşlı səhabələrdən və Peyğəmbərinﷺ xidmətçilərindən olan Ənəs ibn Malik (Allah ondan razı olsun) qocalığına baxmayaraq ayağa durur və deyir: “And olsun Allaha səni pis hala salacağam! Mən Peyğəmbərin sənin çubuğu ağzına qoyduğun yerdən öpdüyünü görmüşəm”.

 

 

✅ İmam Hüseynlə (Allah ondan razı olsun) bərabər əhli-beytdən öldürülənlər...

 

➖ İmam Əli (Allah ondan razı olsun) özündən əvvəlki xəlifələri sevdiyinə görə onlara beyət etmiş, onların həmişə sadiq məsləhətçisi olmuş, doğmaca Fatimədən (Allah ondan razı olsun) olan qızı ilə evləndirmiş və bunlarla kifayətlənməyərək hətta öz övladlarına belə onların adlarını qoymuşdur. Həmin xəlifələrin adlarını daşıyan Əhli-Beyt övladları da İmam Hüseynlə (Allah ondan razı olsun) birgə Kərbəlada igidcəsinə döyüşərək qətlə yetirilmişdirlər. Lakin çox qəribədir ki, bir çoxları minbərlərdə Kərbəla hadisəsini danışarkən bəzi batil səbəblərə görə o mübarək adları qeyd etməyərək, hətta gizlətməyə belə çalışırlar. Mənə elə gəlir ki, həmin adları mənbələri ilə qeyd etmək oxucular üçün də maraqlı olardı.

 

Hicri təqvimilə 5-ci əsrin imami alimlərindən olan Şeyx Mufid “Hüseyn bin Əli (Allah ondan razı olsun) ilə Kərbəlada Əhli-Beytindən öldürülənlərin adları” adlı fəsil açaraq demişdir: “Onlar on yeddi şəxsdirlər. Hüseyn bin Əli (Allah ondan razı olsun) isə onların on səkkizincisidir. Abbas, Abdullah, Cəfər, və Osman. Bunlar Əmirəl-Mumuninin (Əlinin) (Allah ondan razı olsun) övladlarıdırlar. Anaları isə Ummul-Bənindir. Abdullah və Əbu Bəkr də Əmirəl-Mumininin (Allah ondan razı olsun) övladlarıdır. Anaları isə Leyla bint Məsud əs-Səqafiyyədir. Əli və Abdullah da Hüseyn ibn Əlinin (Allah ondan razı olsun) övladlarıdır. Qasim, Əbu Bəkr və Abdullah Həsən ibn Əlinin (Allah ondan razı olsun) övladlarıdır. Muhəmməd və Ovn isə Abdullah ibn Cəfər ibn Əbi Talibin (Allah ondan razı olsun) övladlarıdır. Abdullah, Cəfər və Abdur-Rahmən isə Aqil ibn Əbi Talibin övladlarıdır. (On yeddinci isə) Muhəmməd ibn Əbi Səid ibn Aqil ibn Əbi Talibdir (Allah ondan razı olsun)”. (Mufid, “əl-İrşad” səh. 125).

 

 Oxuduğumuz kimi, Şeyx Mufidin təsdiqi ilə İmam Əli (Allah ondan razı olsun) müxtəlif qadınlarından olan iki oğluna Əbu Bəkr, bir oğluna isə Osman adını qoymuşdur. Həmçinin İmam Həsən (Allah ondan razı olsun) də bir oğlunun adını Əbu Bəkr qoymuşdur. Hətta digər alimlər İmam Əlinin (Allah ondan razı olsun) Kərbəlada öldürülmüş övladlarından birinin də Ömər olduğunu deyirlər. Bunu İbn Şəhr Aşub (ö.h. 588), “Mənəqibu Əli Əbi Talib” 3/255 İbn Əbil-Fəth əl-İrbilli (ö.h. 693), “Kəşful-Ğummə” 2/271, Seyyid Əli Xan əl-Mədəni (ö.h. 1120), “əd-Dərəcətur-Rafia” səh. 561, və digərləri öz kitablarında təsdiqləmişdirlər. Digər imamlar da öz övladlarına Əbu Bəkr, Ömər və Osman adlarını qoymuşdurlar. Lakin mən burada yalnız Kərbəlada qətl edilənləri qeyd etdim.

 

 

➖ Əhməd b. Teymiyyə (Allah ona rəhmət etsin) (ö.h. 728) İmam Hüseyni (Allah ondan razı olsun) öldürən lənətə gəlmişlər barəsində demişdir: “Hüseyni (Allah ondan razı olsun) öldürənə, öldürülməsinə kömək edənə və öldürülməsinə razı olana Allahın mələklərin və bütün insanların lənəti olsun…” (Məcmuul-Fətəva, 4/488).

 

Digər bir kitabında alim demişdir: “Şübhə yoxdur ki, Hüseyni (Allah ondan razı olsun) öldürmək günahların ən böyüklərindəndir. Onu öldürən, ölümünə razı olan və kömək edən Allahın cəzasına layiqdir” (Minhəcus-Sunnətin-Nəbəviyyə” 4/337).

 

O, həmçinin demişdir: “Allah Hüseyndən razı olsun, onu öldürənə isə lənət etsin. O, məzlum və şəhid olaraq (Yəzidin) xilafətində öldürülüb” (“Minhəcus-Sunnətin-Nəbəviyyə” 8/95).

 

 “Artıq Allah-Təala Hüseynə (Allah ondan razı olsun) şəhidlik nəsib etmiş, onu öldürəni, öldürməyə kömək edəni və öldürülməsinə razı olanı isə alçaltmışdır. Hüseyn (Allah ondan razı olsun) üçün özündən əvvəl olan şəhidlərdə gözəl nümunə vardır. Həqiqətən o, və qardaşı (Həsən (Allah ondan razı olsun)) Cənnət cavanlarının ağasıdırlar. Onların ikisi də İslamın ən güclü vaxtlarında yaşadıqları üçün Əhli-Beytin nail olduğu kimi nə hicrətə, nə cihada və nə də Allah yolunda əziyyətə səbir etməyə nail olmadıqlarına görə Allah-Təala da onlara olan nemətini tamamlaması və dərəcələrini qaldırması üçün şəhidliyi ikram etmişdir. Həqiqətən də onun öldürülməsi böyük müsibətdir. Allah-Təala müsibət anında bizim üçün bu sözü ilə istircanı öyrədərək buyurmuşdur: 

 

“Səbir edənlərə müjdə ver! O kəslər ki, başlarına bir müsibət gəldiyi zaman: “Biz Allahınıq və Ona da qayıdacağıq deyərlər”. Onlara Rəbbi tərəfindən bağışlanmaq və rəhmət vardır. Onlar doğru yolda olanlardır” (“Bəqərə” surəsi, 156-157-ci ayələr) (Məcmuul-Fətəva, 4/511).

 

 Məşhur təfsir alimi İbn Kəsir (Allah ondan razı olsun) (ö.h. 774) demişdir: “İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) ölümü hər bir müsəlmanı kədərləndirməlidir. O, müsəlmanların ağalarından, səhabələrin alimlərindən və Rəsulullahın (ona və ailəsinə salam olsun) qızlarının ən üstünü olan Fatimənin (Allah ondan razı olsun) oğlu idi. Çox ibadət edən, şücaətli və əliaçıq olmuşdur. Lakin bəzi insanların etdiyi (ağlaşma, zəncir vurma və s. kimi) əməllər bəyənilən deyildir. Ola bilsin ki, o əməllərin çoxu özünü göstərmək və riyakarlıqdan da irəli gəlir… belə müsibətləri xatırlayan zaman deyiləsi ən gözəl söz Əli ibn Hüseynin (Allah ondan razı olsun) (Zeynəl-Abidin) babası Rəsulullahdan rəvayət etdiyi hədisdir. O buyurmuşdur: 

 

“Müsəlmanın başına bir müsibət gələrsə və üstündən çox keçsə belə, o müsibətini xatırlayar və “innə lilləhi va innə ileyhi raciun – biz Allahınıq və Ona da qayıdacağıq” deyərsə, Allah-Təala ona başına gələn müsibət anında verdiyi savabın mislini mütləq verər” (Əhməd 1751, İbn Macə 1598)” (İbn Kəsir, “əl-Bidəyə” 8/221)

 

➖ Bəli, əlbəttə ki, böyük şəxsiyyət olan İmam Hüseynin (Allah ondan razı olsun) öldürülməsi hər bir müsəlmana hər bir insanlıq hissi duyana ağır bir müsibətdir. Necə də müsibət olmasın ki, Peyğəmbər (ona və ailəsinə salam olsun) kimi babanın, Əli (Allah ondan razı olsun) kimi atanın və Fatimə (Allah ondan razı olsun) kimi ananın nəvazişində böyümüş Hüseyn (Allah ondan razı olsun) biz müsəlmanlara da doğma və sevimli sayılır. Kərbəla hadisəsini xatırlayanda gözümüzdən öncə qəlbimiz ağlayır. Əhli-Beytin başına gətirilən bu faciəli müsibəti eşidəndə, yaxud danışanda göz yaşları insandan ixtiyarsız tökülməyə başlayır._

 

* Hər bir kəs zaman və məkan fərqi olmadan bu hadisəni və digərlərini xatırlayarkən təbii ki, kədərlənə bilər. Lakin hər ilin eyni gününü matəm edib ağlaşma, zəncir vurma, baş yarma və qan tökmə məclisləri qurub mərsiyələr deyərək yalan-gerçəkdən olan ağlaşmaları isə nə Peyğəmbərimiz (ona salam olsun), nə də onun mübarək Əhli-Beyti etməmişdir.

 

Hz. Həmzə Şəvval ayında Uhud döyüşündə ağır şəkildə şəhid edildi. Peyğəmbərimizə dayaq olan, canı, Əhli-Beyt’dən olan (!), üstün fəzilətli (!), çox sevdiyi əmisi olan Həmzə.. Amma O (ona salam olsun), sonralar Şəvval orucunu dayandırmadı, hər il əzadarlıq etməyə, habelə bunun (Həmzə üçün əzadarlığın) – orucdan daha fəzilətli olduğunu demədi və ‘bu ayda oruc tutanlar Həmzəni sevmirlər’ – də demədi.. 

 

 

Bu sualın cavabı: növbəti yazımızda…

 

(Davamı var)

 

Qeyd:

 

İslamevi.az