Milli Qvardiyanın komandiri olmuş polkovnik Əzizağa Süleymanov 90-cı  illlərin əvvəllərində ölkənin siyasi və hərbi aləmində baş vermiş bir sıra maraqlı olayların birbaşa iştirakçısı kimi bir müddətdir ki, saytımıza ilginc materiallar göndərir. Polkovnik indi də 93-cü ilin aprelin əvvəllərində Füzuli istiqamətində baş verən döyüşlər barədə xatirələrini Moderator.az vasitəsilə oxuculara təqdim edir. Çoxlarımızın bilmədiyi şok məqamlar və rüsvayçı epizodlarla zəngin bu materialın hər kəs üçün maraqlı olacağına şübhəmiz yoxdur”¦

(əvvəlini axtarış verməklə xəbər lentlərimizdən oxuya bilərsiniz)...11 aprel 1993-cü il tarixində cəbhə xətti boyu elə bir dəyişiklik olmamışdı. Alaydan göndərilən ərzaq və silah-sursatlar gəlib çıxmışdı. Briqadanın qərargahında Füzuli rayonunun Aşağı Veysəlli kəndi istiqamətində hücum planı hazırlanırdı. Bu istiqamətdə kəşfiyyat aparmağı briqada komandiri bizə tapşırmışdı. Aşağı Veysəlli kəndi istiqamətində yerləşən ermənilərin əlində olan məşhur Qızılqaya yüksəkliyi geri alınmalı idi. Briqada komandirinin mənə verdiyi yeni döyüş tapşırığına hazırlıq barəsində Milli Qvardiyanın qərargah rəisi polkovnik-leytenant Nəsirova məruzə etmişdim. Bu barədə qərargah rəisi ilə məsləhətləşmişdik. Tariyel Nəsirov mənə tapşırmışdı ki, get  yeni hücum əməliyyatı keçirdəcəyiniz ərazini aralıdan da olsa nəzərdən keçir. Briqada komandirinin göstərişi ilə yerli taborun komandiri Abış Alışov və Müdafiə Nazirliyinin bir məsul zabitiylə bərabər Aşağı Veysəlli kəndinə getmişdik. Biz bu kənddə yerləşən taborun şəxsi heyəti ilə yaxından tanış olmalı idik. Milli Qvardiyanın döyüşçüləri yeni hücum tapşırığı yerinə yetirərkən Füzuli bölgəsində bu zonanı qoruyan iki taborun şəxsi heyəti bizə hücum zamanı yaxından köməklik göstərməli idi. Aşağı Veysəlli kəndi istiqamətində olan ərazini düşmən hücumundan qoruyan taborun komandiri Yapon ləqəbli Səfa Əliyev idi. Biz Veysəlli kəndinə çatan zaman hava qaralmaq üzrə idi. Biz bu kəndin ərazisi istiqamətdə yerləşən Qızıl Qaya adlanan yüksəkliyi erməni döyüşçülərindən geri almalı idik. Qızıl Qaya yüksəkliyi kəndindən bir neçə min metr  aralıda idi. Təxmini də olsa bu istiqamətdə aparacağımız döyüş mövqeyini özlüyümdə müəyyənləşdirmişdim.Veysəlli kəndindən geri qayıdanda maşını kəndə gedəndə gördüyüm fermanın daxilindən sürməyi Abış Alışovdan xahiş etmişdim. Fermaya getməkdə məqsədim vardı. Briqada qərargahında mənə göstərilən döyüş xəritəsinə əsaslansaq erməni postları bu fermadan bir az aralıda olmalı idi. Bura gələndə xəritədə qeyd olunan erməni postlarına yaxın məsafədə bir neçə mal otlayırdı. Fermadakı çobandan malların kimə məxsus olduğunu öyrənmək istəyirdim. Fermada qarşımıza Kəlbəcər rayonundan olan bir qaçqın çoban çıxmışdı. Abış Alışov Müdafiə Nazirliyindən olan zabitlə maşından düşüb bir az aralıdakı mal tövləsinin yanında söhbət edirdilər. Mən maşında arxa oturacaqda oturub aralıdan gələn çobanı gözləyirdim. Maşının farası yanılı qalmışdı. Maşını qapısı da açıq idi. Yanımdan keçən çobanın həyat yoldaşı maşının işığını yanılı görüb mənə demişdi ki, qardaş, ya işığı söndür, ya da ki maşından düş, bu dəqiqə maşını vuracaqlar. Xanımın sözü ilə maşından yerə düşməyimlə maşının atəşə tutulması bir olmuşdu. Adi bir anda “UAZ” maşının gövdəsinə  bir neçə güllə dəydi. Maşından düşüb “UAZ”a yaxın məsafədə  yerə uzandım. Maşının işığına atılan güllənin haradan atıldığı mənə çox maraqlı idi. Odur ki, bizə yaxınlaşan Kəlbəcər qaçqının qoluna girib heç nə olmamış kimi ondan hal-əhval tutub onu kənara çəkmişdim. Tərəkəməçilikdən az- çox başım çıxdığı üçün çobanların necə məlumatlı olduqularını bilirdim. Ondan erməni postlarının hansı istiqamətdə olduğunu öyrənmək istəyirdim. Həmin postlarda gündüzlər erməniləri görüb görmədiyini soruşacaqdım. Çoban mənə bildirmişdi ki, mal-qaranı həmin postların yaxınlığında otarır. Hələ bu günə kimi orada bir erməni görməyib. Çobanın verdiyi məlumat çox vacib məlumat idi. Bu məlumat çobanın dediyi kimidirsə, deməli, Qızılqayanı almaq çox asan olardı. Bizə atılan güllələr də müəmmalı istiqamətdən atılmışdı. Cobanın verdiyi  məlumatı yoxlamaq lazım idi. Hava da qaralmışdı, artıq gec idi. Səhər mütləq bura gəlməli idik. Biz maşına minərək işıqsız öz qərargahımıza qayıtmışdıq. Milli Qvardiyanın qərargah rəisi  Nəsirovun yanına gedib çobanın söylədiklərini və mindiyimiz maşının atəşə tutulması barədə  məlumat vermişdim. Milli Qvardiyanın qərargahında sovet dövləti vaxtından qalmış rayonlar üzrə məxfi hərbi xəritə var idi. Tariyel Nəsirov Füzuliyə gələndə həmin xəritəni özü ilə gətirmişdi. Xəritədə çobanın göstərdikləri postları qeyd edib, torpaq üzərində onun maketini hazırlamaq qərarına gəldik. Mən köməkçim qvardiyaçı Qasımov Həsən Rəfael oğlunu Nəsirovun yanına çağırıb planımız barədə onu məlumatlandırdım. Həsən Türkiyədə hərbi təlim keçmiş çox savadlı və bacarıqlı bir gənc idi. Xəritədən əla başı çıxır və yerin gözəl relyefini qururdu. Ona səhərə qədər xəritədə qeyd etdiyimiz yerin relyef maketini torpaq üzərində qurmağı tapşırdıq. Nəsirovla belə məsləhətləşdik ki, Yuxarı Veysəlli kəndi istiqamətindəki həmin yerləri yoxlamaq üçün səhər ora bir yerdə gedək.