Artıq bir neçə gündür ki, ölkəmizdə keçiriləcək I Avropa Oyunları ilə bağlı olimpiya məşəlinin şəhər-şəhər, rayon-rayon gəzərək bütün Azərbaycanı dolaşması və hər yeni ünvanda ictimaiyyət tərəfindən coşğu ilə qarşılanması müşahidə edilməkdədir. Böyüklü-balacalı, qocalı-cavanlı olimpiya məşəlinin pişvazına çıxan və bunu böyük bayram sevinci, xalqın və dövlətin tərəqqisi baxımından mühüm hadisə kimi hədsiz ehtiramla qarşılayan insanlar, I Avropa Oyunlarını kütlə psixologiyasına xas səbirsizliklə gözləməkdədir. Halbuki, nə olimpiya məşəlinin daşından-torpağından belə səfalət qoxan şəhər və rayonlarımızda “gəzintisi”, nə də I Avropa Oyunları ilə bağlı on minlərlə insanın  sevinc qarışıq gözləntinin arxasında bu sevinc və gözləntiyə haqq qazandıracaq ciddi bir səbəb, məntiqli bir əsas mövcud deyil.

Fasiləsiz çal-çağır və haray-həşir əhatəsində rayonlarımızı dolaşan bu məşəl Qarabağın azadlığından xəbər verən zəfər məşəli deyil. Bu məşəlin erməni əsirliyində qadınlıqdan çıxan qadınlarımızın, kişilikdən çıxan kişilərimizin azad edilməsi ilə də əlaqəsi yoxdur. Bu, bütün yeraltı-yerüstü sərvətlərini aparıcı dövlətlərin sərəncamına verən və əvəzində yağ-bal gölündə üzən bir xalqın sosial firavanlıq və maddi rifah məşəli də deyil.

Bu, xalqın yıxılan ümidlərinin, ölən arzularının, qırılan inamının carcısı olan bir məşəldir. Bu məşəl bir ovuc insanın milyonlarla sadə vətəndaşlar üzərindəki sonsuz ağalığının, qəti və amansız iradəsinin nümunəsidir. Bu məşəl hakimiyyətin öz maraqları naminə xalqın boğazından kəsdiyi milyardlarla manat pulun, onun dünyaya sırımağa çalışdığı yalançı güc və firavanlığın, bütün xalqı ələ salmaq cəhdinin inikasıdır. Bu məşəldəki hər bir alov dilimi aclıq və səfalətin rus steplərinə, Qazaxıstan çöllərinə, Sibir buzlaqlarına saldığı vətən oğullarından, Türkiyə, Pakistan, Hindistan, BƏƏ və s. ölkələrə yayılan Azərbaycan qızlarından, onları bu taleyə məhkum edən hakimiyyətin qorxunc əməllərindən, bağışlanılmaz günahlarından xəbər verir.

Bu məşəl nəinki aylarla, hətta əsrlərlə yansa belə kimsəni isidə, heç hara işıq və nur ələyə bilməz. Çünki bu məşəl kimisə isitməsi, harasa işıq saçması üçün gərəkli olan ən başlıca amildən ”“ həqiqi xalq sevincindən, xalq məhəbbətindən məhrumdur. Bu məşəlin işığı xalqın sevgi hərarətindən qaynaqlanmır. Və bu səbəbdən də yansa da isitməyən bu məşəl bir ovuc qaranlığı belə yarmadan sönməyə, məhv olmağa məhkumdur.

Odur ki, bütün ölkə ərazisindən gəlib keçən bu məşəli alqışlamaqdan, onu görən zaman sevinclə çığırmaqdan, kilometrlər uzunu müşahidə etməkdən əl çəkin. Və ən əsası, bu məşəlin içinizdəki əksini, saxta sevinc və nəşə şöləsini söndürün. İçinizdə yalançı ümid, ölü bir sevinc daşımağa son qoyun. Və anlayın ki, bu sizin, bizim məşəlimiz deyil.

Bizim məşəlimiz torpaqlarımız erməni işğalından azad olunduğu, əsirlərimizin azad edildiyi, xalqın bir qrup məmur-oliqarxın oyuncağı olmaqdan qurtulduğu, ölkə daxilində əcnəbi ağalığı və özbaşınalığına son qoyulduğu, Azərbaycan xalqının hər kəsdən və hər şeydən üstün tutulduğu, rüşvət və korrupsiyanın tarixin məzarlığına gömüldüyü, vətəndaş  hüquq və azadlıqlarına əməl edildiyi, insan qürur və ləyaqətinə hörmət edildiyi gün yanacaq. Bizi isidəcək, bizə həyat verəcək yeganə məşəl budur. Və bu məşəlin nə zaman alovlanacağı hər birimizin mübarizəsindən ”“ bu mübarizəyə nə dərəcədə vicdan və sədaqətlə yanaşmağımızdan asılıdır.

Seymur Əliyev

e-mail: [email protected]