\"Əbülfəs Qarayevləri 26 il tanımamışıq?.. -İnnən belə mübarizə mədəniyyətimiz artacaqmı?..\"

"Ukrayna Rusiyanın neft emalı gücünün 14 faizini sıradan çıxarıb" - "Bloomberg"

Sankt-Peterburq hərbi akademiyasında "qeyri-iradi" patlayış baş verib, yeddi nəfər xəstəxanalıq olub

"Ağ Evin keçirdiyi unikal əməliyyat nəticəsində amerikalı həkimlər Qəzzanı tərk edib" - CNN + FOTO

"Kiyevin müttəfiqləri Ukraynanı sülh danışıqlarına meyilləndirir" - "Europe 1" radiostansiyası

"Zəmanətli sanitar zonaya Polşa da düşəcək" - Medvedev

"Qərb Rusiyanı strateji cəhətdən məğlub etmək mövqeyində dayanıb" - Putin

"İqtisadiyyat populizmi sevmir, cənab iqtisadçılar"

Kommunistlər də keşiş Baqratın hərəkatını dəstəklədi...-SSRİ-nin bərpasını xəyal edirlər...

\"Əbülfəs Qarayevləri 26 il tanımamışıq?.. -İnnən belə mübarizə mədəniyyətimiz artacaqmı?..\"

Oxunub: 5022

27 May 2020 | 11:17

Sovet dövründən bəri məddahlıq, yaltaqlıq xəstəlikləri kimi kampaniyaçılıq mərəzini də tərgidə bilmədik... Əslində bu da elə məddahlıq, yaltaqlığın bir təzahürüdür... Leninə, Stalinə, Brejnevə şeir, poema yazmaq kampaniyası, pambıq, üzüm, nə bilim, qarğıdalı yığmaq kampaniyası, "sosialist əmlakını talayanlara qarşı mübarizə" və s. və i.a. Yəni yuxarıdan göstəriş olmayınca əksəriyyət artıq çiban kimi partlayan problemlər, yaxud görülməsi vacib olan işlərlə bağlı nəinki əlini ağdan qaraya vurmur, heç səsini də çıxarmır. Əksinə, xalqa, Vətənə gərəksiz, dəxli olmayan məsələlərə hay-küylə reaksiya verir... Nədi-nədi, bunun üçün yuxarıdan, mərkəzdən göstəriş, əmr var....

***

Son aylar koronavirus karantini dövründə yoxsullara yardım paylalayıb özünü reklam etmək kampaniyasıyla yanaşı, korrupsioner icra başçılarının, digər məmurların həbsindən, işdən azad olunmasından sonra onların lənətlənməsi kampaniyası da diqqəti çəkməkdədir... Artıq nazirlər də hədəf seçilməyə başlanıb... Bu gün yetən də, yetməyən də müavinləri, əməkdaşları həbs edilən Mədəniyyət naziri Əbülfəs Qarayev və Dövlət Sərhəd Xidmətinin rəhbəri Elçin Quliyevə daş atır... Amma bu sətirlərin müəllifinin məqsədi kiməsə daş atmaq deyil. Çünki onsuz da yıxılana balta çalmaq bizim əxlaqımıza uyğun xislət deyil. İmkanımız, cəsarətimiz çatırsa, ayaqda duranlar, vəzifədə olanlar haqda sözümüzü, fikrimizi vaxtında deyirik, əks halda susuruq, heç həmin məxluqları tərifləmirik də...

***

Əsas sual, problem bilirsiniz, nədədir? Ondadır ki, biri 18 il, o biri 26 il dövlətin ən yüksək postlarını tutan bu adamları biz niyə vaxtında tanımamışıq? Yoxsa tanımışıq, amma tanıtmaq məsləhət olmayıb və ya bunun üçün göstəriş verilməyib?..

***

Bütün problemlərimiz kimi bu mərəzimiz də məhz kütləvi qeyri-səmimiliyimizdən, ikiüzlülüyümüzdən qaynaqlanır. Dəqiqəbaşı and içdiyimiz Qurana, Peyğəmbərimizə(s) qarşı necə münafiqlik göstərib sözdə müsəlman, əməldə kafir olmuşuqsa, ölkədə, gözümüz önündə baş verən korrupsiya, dələduzluq faktlarına qarşı da eləcə çoxüzlü mövqe tutmuşuq və tutmaqdayıq...

***

Əbülfəs Qarayevin 26 il öncə - 1994-cü ildə eks-Prezident Heydər Əliyevin sərəncamıyla Gənclər və İdman naziri təyin olunduğu gün indiki kimi yadımdadır... (Amma bilmədim ki, onun adındakı "s" elə doğum sənədində də "s" olub, yoxsa yuxarılara yarınıb Əbülfəz Elçibəydən fərqlənməq üçün sonradan "z"ni "s" ilə əvəzləyib...) Məgər ondan sonra, bu 3 onillikdə adları dəyişilə-dəyişilə bu nazir postundan o nazir postuna qədəm qoyan Əbülfəs müəllim Allaha 6 min il ibadət etmiş İblis kimi onda huri-mələk idi, dövlətə, xalqa xidmət edirdi, qəfildən bu pandemiya dövründə dönüb oldu Şeytan?..

***

Əvvəlki yazılarda dediyim kimi, bir daha sual etməyə məcburuq: Məşədi İbad demiş, məgər bu nazirləri, başçıları vəzifəyə təyin edəndə bir bunların fizionomiyasına, əməllərinə, keçmişinə baxmırsınız ki, bunlar adamdır, yoxsa cin-şəyatin?..

***

Və həmişə olduğu təki, Əbülfəs Qarayev də işdən çıxarılan kimi dünən susanlar, bəlkə də Mədəniyyət Nazirliyindəki yeyintilərə şərik olanlar oldu "qəhrəman", "haqq carçısı"... “Ziyalı”, “millət vəkili” adlananlar, “haqqsevər” jurnalistlər cumdu irəli söz yarışmasına, faktlarla dolu ifşaedici araşdırma yazılara və s.... Bəs bu günədək harda idiniz?..

***

Düzdü, ziyalılar, sənətçilər, yazarlar arasında hələ 1990-cı, 2000-ci illərin əvvəllərindən rüşvət bataqlığına dönmüş digər qurumlar kimi, Mədəniyyət Nazirliyində də baş verənlərlə bağlı gerçəkləri deməyə çalışanlar olub. Bəs o zaman niyə belə kampaniya başlamırdı? Niyə susurdu bu gün qan-qan deyən artistlər, harda aş, orda baş olan deputatlar, niyə onlara dəstək verən olmurdu? Niyə barmaqla sayılası biz müstəqil yazarlar birbaşa, ya satirik üslublarla sonradan dələduzluğu, korrupsionerliyi dövlət səviyyəsində təsdiqlənən, ifşa olunan yüksək vəzifəliləri, nazirləri, icra başçılarını kəskin tənqid edəndə, onların satirik obrazlarını yaradanda, dövlət büdcəsini, xalqın varını-yoxunu talamaqları bir yana, İrəvanda “Ararat” restoranında rəqs edən, ermənilərlə yeyib-içənləri ifşa edəndə, aşkar fahişəliklə, homoseksuallıqla məşğul olub uşaq və gənclərimizin əxlaqını pozanlara “əməkdar artist”, “xalq artisti” adlarını vermək əvəzinə, onlara qarşı cinayət işinin qaldırılmasına çağıranda harada idi bu kampaniyaçılar? Əksinə, o zaman bunların çoxu bizləri "radikal müxalifətə dəstək vermək"də, “iqtidarın uğurlarını gözü götürməməkdə”, az qala, “vətənə xəyanət”də günahlandırır, məhkəmə ilə hədələyirdilər...

***

Belə çıxır ki, Prezidentin göstərişi olmayan halda gözünün qabağında xalqı, dövləti talayan rüşvətxora rüşvətxor, dələduza dələduz, əxlaqımızı, mənəviyyatımızı pozan fahişəyə fahişə demək qadağandır, xəyanətdir? Məgər İlham Əliyev xüsusən “Korrupsiyaya qarşı mübarizə ili” elan edilmiş 2011-ci ildən bəri çıxışlarında dəfələrlə xalqa müraciət etmir ki, mənə kömək edin bu mübarizədə?...

***

Bu fikri bir dəfə ifadə etmişəm, bir daha təkrar edirəm: məgər digər strukturlar kimi, o boyda Mədəniyyət Nazirliyində də son onilliklərdə bir kişi, bir insan tapılmadı ki, oradakı özbaşınalıq və korrupsiya hallarına qarşı səsini ucalda, ən azı, tutduğu vəzifədən istefa verə?..

Əgər belələri yoxdursa və ya barmaqla sayılasıdırsa, deməli, əksər məmurlar və dövlət büdcəsindən maliyyələşən digər işçilər başlarında duran müdirlərinin, direktorlarının, rəislərinin, başçılarının, nazirlərinin “yeyib-dağıtması”ndan ya məmnundurlar, çünki özləri də çaqqal kimi onlar yeyənin artıq-urtuğunu gəmirirlər, ya da səslərini çıxarmağa qorxurlar...

***

Nə yazıqlar ki, tam əksinin şahidi oluruq. Bir də görürsən ki, sosial şəbəkələrdə özünü "haqq uğrunda mübariz" kimi tanıtmağa çalışan biriləri hansısa bir rayonun başçısı və ya deputatı olan, dələduzluğu, rüşvətxorluğu, məddahlığı külli-məmləkətə bəlli olan həmyerlisinin təkcə, yaxud özü ilə birgə fotolarını paylaşaraq yazıb: “Xalqımızın, el-obamızın böyük ziyalı oğluna eşq olsun!..”

Yazıqlar olsun! Bu riyakarlıqla, simasızlıqla korrupsiyaya qalib gəlmək, yaxud Qarabağı azad etmək olarmı?..

***

Amma o da doğrudur ki, son onilliklərdə bir neçə dövlət qurumunda ya səmimi olaraq öz təşəbbüsü ilə, yaxud hakimiyyətə gəlmək maraqları güdən xarici və ya daxili güclərin təsiri ilə korrupsiya, tayfabazlıq, yerlibazlığa və s. etiraz edən barmaqla sayılası kadrlar, əsl vətəndaşlar olub. Fəqət, onları da öncə dediyim kimi, “radikal müxalifətə qoşulmaq”da, “vətənə xəyanət”də və s. suçlayıblar... Və bunlar da məhz belə çirkin əməl və proseslərdən məmnun qalan, qazanan və ya qorxan əksəriyyətin birbaşa, yaxud dolayı dəstəyi ilə baş verib...

***

Bu sətirlərin müəllifi də öz həyati təcrübəsində əksəriyyətin korrupsiya və rüşvətxlorluğa dəstək verməsi faktını isbatlayıb...

***

Tale elə gətirdi ki, dövlət başçısı İlham Əliyevin “Korrupsiyaya qarşı mübarizə ili” elan etdiyi 2011-ci ildə məktəb direktoru təyin olundum. Və özümün də rəhbəri olduğum müəssisədə bu mərəzə qarşı mübarizə elan etdiyim ilk günlərdən şahidi oldum ki, heç kəsə rüşvət verib-almadığımdan yuxarılarda da, aşağılarda da əksəriyyət, öz yaxın qohumlarım belə, bəndənizə sanki Marsdan gəlmiş bir yadplanetli kimi baxır, hətta “palaza bürünüb el ilə sürünməməyə”görə məni qınayanlar da olur... Bəndənizdən savayı, uzağı, 5-10 direktor təmiz işləməyə çalışırdı... Odur ki, bir daha inandım ki, bu şəraitdə o vaxtkı Təhsil naziri Misir Mərdanov demiş, 200-300 manata işləyən bunəva direktor, yaxud müəllim kimi don-kixotluq edib mübarizə aparmağın faydası olmayacaq... Bu səbəbdən bircə il işlədim və öz ərizəmlə kirimişcə vəzifəmdən istefa verdim... Və gördüyünüz kimi, bir sıra direktorlar, müdirlər, baş mühasiblər kimi villada yox, yataqxanada yaşasam da, 8 ildir sağ və salamatam, hamının qarşısında da alnım açıqdır... Düzdür, hərçənd, Qoqolun “Revizor”undan çıxmış fərasətli, məharətli müfəttişlərimiz mövcud gerçəklik və qanunlardakı boşluqlardan yararlanıb qurdalasalar, bəlkə bəndənizin işində də nəsə bir “əmma” tapa, 18 kvadrat metrlik “geniş” qaçqın otağımda hansısa “korrupsiya faktı” aşkarlaya bilərlər... Əsas odur ki, Allah kimliyimə şahid olsun...

***

Onu da əlavə edim ki, müəllim kimi çalışdığım illərdə olduğu kimi, direktor işlədiyim bir il ərzində də aparıcı saytlarda respublika təhsil sistemində baş alıb gedən rüşvətxorluq və naqislikləri ifşa edən yazılar yazmaqda davam etdim. Və o məqalələrdə də, təəssüf ki, bir çox müəllim və direktorların bu durumdan məmnun olduqlarını ifadə etdim... Fəqət, bir neçə müəllim səslənsə də, ölkədəki 4500-dən çox məktəb direktorunun biri cəsarət edib bəndənizə dəstək vermədi...

***

Bütün deyilənlər əsas iki məsələni sübut edir. Birincisi, respublikada büdcədən maliyyələşən qurumların vəzifəli-vəzfəsiz əksər əməkdaşları yuxarı rəhbərliklərin rüşvətə, korrupsiyaya, seçki saxtakarlıqlarına və s. qurşanmasının şahidi olsa da, ya bu cür şərait onlara sərf etdiyindən, ya da qorxularından, cəsarətsizliklərindən səslərini çıxarmır... Bu da on illər ərzində əksəriyyətin əqidəsinin eybəcər bir deformasiyaya uğradığını təsdiqləyir...

İkincisi, isə Allah şahiddir ki, bizlər Əbülfəs Qarayevləri, Eldar Mahmudovları, Fazil Məmmədovları və s. elə 1990-cı illərdən tanıyırıq, amma məhz əqidəsizliyimizə, qorxaqlığımıza görə səsimizi çıxarmırıq...

***

Odur ki, kimlərinsə sadəlöhvcəsinə və ya kütləni aldatmaq məqsədilə “bundan sonra Mədəniyyət Nazirliyində dönüş yaranacağına” və guya innən belə cəsarətli söz demək, mübarizə mədəniyyətinə yiyələnəcəyimizə ümid etməsi böyük yanlışlıqdır. Çünki dediyim kimi, əqidəsizliyimiz, qorxaqlığımız səbəbindən on illərlə “susmaq mədəniyyəti” nümayiş etdirmiş o boyda Mədəniyyət Nazirliyinin birdən-birə əsl mənada mədəniyyətimizə xidmət etməsi bir möcüzə olardı...

***

Bəs bu rüşvətxorluq, əqidəsizlik mərəzi əsasən nə vaxtdan başlayır, nələrdən qaynaqlanır? Və bu xəstəliklərə qarşı mübarizə aparmağa cəhd edənlərə niyə kütləvi dəstək verilmir?.. Bu xəstəliyimizi necə müalicə etmək olar?..