Mayın 11-də anspress.com saytında “Bakı sakinlərinə sevidirici xəbər” sərlövhəli yazı yer alıb. Yazıda qeyd olunur ki, Avropa Oyunları ilə əlaqədar ölkəyə gətirilmiş 500 ədəd “London taksi”ləri I Avropa Oyunları bitdikdən sonra “Bakı Taksi” xidmətinə veriləcək. ANS müxbirinə açıqlama verən Nəqliyyat Nazirliyinin sözçüsü Namiq Həsənov bildirir ki, məlum avtomobillərdən Bakı sakinləri də istifadə edə biləcək. N.Həsənovun sözlərinə görə, bu taksi xidmətindən istifadə edən vətəndaşlar, istənilən məsafəni rahat şəkildə, münasib qiymətə qət edə, nağdsız ödəniş sistemindən faydalana biləcəklər.
Bir sözlə, yazının başlığı,
eləcə də forma və təqdimatı insanda belə bir təsəvvür oyadır ki, sanki
yaşadığımız ölkədə taksi dərdindən başqa insanların heç bir qayğısı, heç bir
problemi yoxdur. Guya insanları düşündürən yalnız müasir taksilərdə gəzə bilməmək
dərdidir ki, bunu da Nəqliyyat Nazirliyi I Avropa Oyunlarından sonra həll edəcək.
Məlum yazı və yanaşma tərzi
məşhur bir lətifəni yada salır. Deyilənə görə bir gün meşənin padşahı sayılan
şir belə bir qərar verir ki, hər kəs sabahkı toplantıda özünün mənfi cəhətlərini,
nöqsan və qüsurlarını açıq şəkildə deyəcək və hər kəsin qarşısında tövbə edəcək.
Səhər başda şir olmaqla bütün heyvanlar səmimi şəkildə öz nöqsan və günahlarını
etiraf edir. Bir tək tülkü səsini çıxartmır. Onun bu susqunluğunu görən dələ
tülkünü ortaya çəkib ondan öz nöqsanlarını etiraf etməyi tələb edir. Bütün nəzərlərin
ona dikildiyini görən tülkü artıq susa bilməyəcəyini görüb sözə başlayır. Tülkü
bildirir ki, bəli, mənim də müəyyən qüsurlarım var. Məsələn, fəsillər dəyişəndə
mən də tükümü dəyişirəm və ya bəzən
yeriyəndə ayağım hansısa qarışqa yuvasna toxunur, nəticədə yuva dağılır
və s.
Tülkünün həqiqəti etiraf
etmək istəmədiyini görən dələ dözə bilməyib deyir: “Tülkü lələ, sən danış görək
gecələr hinə necə girirsən, bu vaxta qədər nə qədər toyuq-cücənin axırına
çıxmısan, kimdən nə qədər oğurlamısan...”.
İndi London taksilərindən
istifadə imkanı elə sevindirici xəbər kimi təqdim edilir ki, sanki xalqın bunun
xaricində hər hansı qayğısı olmayıb. Halbuki, nəqliyyat sektorunun özündə
müzakirəyə çıxarılması zəruri olan yüzlərlə problem mövcuddur.
Məsələn, yaxşı olar ki, Nəqliyyat
Nazirliyi lüks taksilərdən danışmaq əvəzinə söyləyərdi ki, yollardakı tıxacların səbəbi nədir? Niyə görə
insanlar hər gün eyni işgəncəyə məruz qalır, hər gün bitib-tükənməyən
tıxaclarda saatlarla vaxt və əsəb itirməli olurlar? Təmirinə milyonlarla manat
vəsait səf edilən yollar niyə cəmi bir neçə aydan sonra çala-çuxurlu kənd
yollarını xatırladır, tanınmaz hala düşür? Sərfiyyatına görə dünyanın ən bahalı
yollarını belə geridə qalan paytaxt yollarında payız-qış aylarında yaranan “göllərin”
sirri nə ilə bağlıdır? Paytaxtda fəaliyyət göstərən nəqliyyat şirkətlərinə məxsus
avtobus sürücülərinə yol polisinin gözü qarşısında “avtoşluq” cəsarəti verən nədir? Millət vəkili
Fəzail Ağamalının “polis avtobus sürücüsünə söz deyə bilmir” ifadəsi nədən xəbər
verir? Niyə gediş haqqlarının mütəmadi surətdə artdığı ictimai nəqliyyat vasitələrində
insanları hələ də heyvan kimi ”“dəhşətli basabas və sıxlıq içərisində
daşıyırlar? Niyə I Avropa Oyunlarına görə avropalıların sərəncamına lüks taksilər
verən əlaqədar qurumlar bu torpağın, bu vətənin doğma sakinlərinin evlərinə,
işlərinə rahat gedib-gəlməsi üçün xəttə əlavə
3-5 avtobus boşlamağa lüzum görmür?
Niyə..?
Əksəriyyətin yeməyə çörək,
içməyə su tapmadığı bir ölkədə insanları lüks taksi xidməti ilə sevindirmək cəhdi
sadəcə gülüncdür. Və aclığın, maddi sıxıntının, sosial keçimsizliyin insanları
yaşam sevincindən məhrum etdiyi bu ölkədə həmin taksilərin təkərli
zibilqabından heç bir fərqi yoxdur.
Seymur Əliyev
e-mail: [email protected]