Bunu Moderator.az-a açıqlamasında görkəmli sənətkar, xalq artisti Həsən Turabovun qızı Sevinc Turabova deyib.

 

 

 

“Onun bənzəri təkcə rəhmətlik qardaşım Daşqın idi. Çox oxşayırdı ona. Elə bilin Daşqın Gəray bəy idi. Atam da Daşqını özü kimi görürdü. Daşqın dediyini edirdi. Eynilə atamın xasiyyətində idi. Söz verdisə onun arxasından qaçmazdı. Atamın bənzəri qardaşım Daşqın ola bilərdi. Hətta iki filmdə də çəkilib. Atam arabir onu özü ilə çəkilişlərə aparırdı. Daşqın İncəsənət Universitetində oxuyurdu, deyirdi ki, mən gələcəkdə atam kimi aktyor ola bilməyəcəm, nəyə lazımdır ki, əziyyət çəkim? O bilirdi ki, atamın oynadığı rolları oynaya bilməyəcək. Ona görə də aktyor yox, polis olmaq istədi. 3 sənətin sahibi idi”.

 

 

 

“Qardaşım Daşqının qatilini heç vaxt bağışlamaram. Ölsəm də bağışlamaram. Onu Allah da götürməz, o da bağışlamaz.. Günahkarın illər sonra üzr istəməsi, günahını boynuna alması nəyi dəyişdi? Daşqının dərdi mənim neçə illərimi apardı. Həyatımızı məhv etdi, ailəmizi dağıtdı. Qardaşımdan sonra atam dözmədi, ürəyi partladı. Anam xəstəlik tapdı. Heç o qatilin zəngini də istəmərəm, görüşmək də istəmərəm onunla. Nə təskinlik verə bilər bizə? Heç lazım da deyil! Verilişdə illər sonra hər şeyi etiraf edir, özünü günahkar bilir” deyə sənətkarın qızı deyib.

 

 

“Atamın vaxtında onların çox güclü rejissorları olub. O Adil İsgəndərov, Mehdi Məmmədov, Tofiq Kazımov, Azərpaşa Nemətovla birlikdə çalışıb. Hələ digərlərinin adı yadımdan çıxıb. Onlar bir məktəb idi. Onlardan dərs almışdılar. Bəlkə elə o rejissorlara görə həmin aktyorlar tanındılar. Bundan əlavə güclü dramaturqlar da var idi. İlyas Əfəndiyev, Elçin və s. Yadıma gəlir, atam İlyas Əfəndiyevin “Unuda bilmirəm” əsərində Amaliya Pənahova ilə birlikdə oynamışdı. Bir gün İlyas müəllim bizə zəng etdi, telefonu götürüb atamı çağırdım. Atama dedi ki, mən illər sonra “Unuda bilmirəm” əsərinin ardını yazıram, istəyirəm ki, orada Kamranın yaşlı vəziyyətini yenə sən oynayasan. Bəlkə də o vaxtkı dramaturqlar, rejissorlar sağ olsaydı bugünki gənclər onlardan nələrsə öyrənib götürərdilər. Atam rəhmətə getməsəydi görün nə qədər tələbələri olardı, Turabov məktəbi olardı. İndiki aktyorlara gözəl tamaşalar arzu edirəm. Boş-boş, mənasız kinolarda çəkilmək nəyə lazımdır? Atam, Həsən Məmmədov “7 oğul istərəm” filmində çəkiləndə o qədər də yaşları yox idi. Amma görün necə rollar yaradıblarsa bu gün də dillərdə əzbərdir”.