“O, narkotik ticarəti ilə məşğul olan ailənin uşağı idi, həyatımızı təhlükə altına atıb onu müalicə etdirdik”

Son günlər deputat Zahid Oruc sosial şəbəkələrin və bəzi media orqanlarının ciddi müzakirə obyektinə çevrildi. Belə ki, millət vəkilinin xəstə uşağı ziyarət etməsini indiki seçki kampaniyasının da vətəndaşı yada salmağın bir forması sayan, yaxud humanist bir hərəkəti siyasi xal qazanmağın vasitəsinə çevrildiyini iddia edənlər bunu pisləməyə çalışdılar. Şəkildən göründüyü kimi, bunun qış fəslinə aid bir hadisənin tarixçəsi olduğu adi gözlə görünsə də onun ictimailəşməsinə münasibət birmənalı olmadı. 

Moderator.az xəbər verir ki, millət vəkili musavat.com-a açıqlamasında son günlərdə ciddi tənqidlərə məruz qaldığı bir şəklin tarixçəsindən danışdı: “Parlament üzvü necə olmalıdır-bu sualı hər kəs özünə verməyə çalışır. Xalq elçisinin siyasi portretini ümumiləşdirsək, belə deyə bilərik ki, parlament üzvü təmsilçisi olduğu bölgənin sosial xəritəsini bilməli, ictimai qayğılarına bələd olmalı, onları hökumət orqanlarına çatdırmağı bacarmalıdır. Eyni zamanda, müxtəlif təşəbbüslərlə konkret bir bölgənin inkişafına təsir haqqında daim düşünməli və mühüm proqramlarla çıxış etməyi bacarmalıdır. Yalnız bu halda qazanılan mandatın milli mənafelərə xidmət etdiyindən danışa bilərik. Çünki bəzən doğmalarına və qohumlarına xidmət edən səlahiyyət və kreslo vətəndaş haqlarının ziyanına işləyir. Bu parametrlərdən yanaşsaq, Zahid Oruc hər zaman seçicisinin yanına gedib, yüzlərlə dövlət və ictimai tədbirin, açıq qəbullar və fərdi görüşlərin iştirakçısına çevrilib.

Deputat deyib ki, 2009-cu ildə növbəti tədbirlərin birində bir nəfər şəxs ondan xahiş edib ki, bir uşağı xilas etmək lazımdır: “Uşağın ölüm ayağında olduğunu dedi. Araşdırma apardıqdan sonra məlum oldu ki, Bərdədə min illərlə yaşayan yerli sakinlərlə yanaşı, fərqli etnik qrup yaşayır. Bu yerin adını söyləmək istəmirəm. Çünki Bərdənin qədim tarixi, dövlətçilik ənənələri. Yüksək ziyalı sinfi, mədəni keçmişi və ləyaqətli insanları var. Ona görə mənim ictimai nüfuzuma minlərlə zərbə vurmaq istəsələr də o bölgənin adını qorumaq mənim ali vəzifəmdir. Nə qədər pafoslu səslənsə də bu belədir.

Həmin uşağın bacısının öldüyü deyilirdi və 2-ci qızcığazın da dərhal müdaxilə olmasa, canını tapşıracağı söylənilirdi. O insanları yaxından tanıyanlar uşaqlardan narkotik kuryerlər kimi istifadə olunduğunu açıq bildirirdilər və hüquq mühafizə orqanlarının da həmin əraziyə getməsi istəməyimiz məhz həmin faktlara görəydi.

5-6 qardaşın və onların ailəsinin az qala girovu kimi əlində qalmış qız uşağını ziyarət etmək üçün dərhal rayon rəhbərliyinə müraciət etdim. Belə qərar gəlindi ki, ailənin ehtiyacını nəzərə alıb bir qədər zəruri ərzaq, əlil arabası və müəyyən miqdar maddi yardımla ora gedək. Lakin həmin məkanın xüsusi şəraitini nəzərə alıb müəyyən təhlükəsizlik tədbirləri də görülmüşdü. Çünki qeyd etdiyim əhali qrupunun öz qanunları, adət-ənənəsi  var və bunlarsız hərəkət etmək düzgün olmazdı”.

“Bu hadisə 2009-cu ildə baş verib. Çevrəmizdəki insanlar bundan siyasi texnologiya düzəltmək istəsəydilər, bunu 2010-cu il seçkilərində təbliğat materialına çevirərdilər” 

Millət vəkilinin bundan sonra danışdıqları həqiqətən də tükürpədici, keçmişi xatırladan bir tarixçə idi: “Bizi orada qarşılayan həmin cinayətkarlıqla məşğul olanların ailə üzvləri oldu. Çox qəribə sözlər, uzun təhqirlərdən sonra otağa daxil ola bildik. Onlar elə zənn edirdilər ki, onları həbs etməyə gəlmişik. Antisanitariyanın,  üfunətin baş alıb getdiyi bir balaca daxma idi. Qərar vermişdim ki, mütləq o uşağa yardım etməliyik. Uşağı gözümlə görmək istəyirdim. Onu balaca daxmada saxlayırdılar. İçəri çox soyuq və üfunət qoxusunun bürüdüyü bir şəraitdən ibarət idi. Uşağın ətrafına narkotik maddələr qoyaraq bürümüşdülər. Çəkilişi və ya fotonu biz heç zaman özümüzə bağlayıb onun üzərində şöhrət  piramidası qurmuruq, lakin icra orqanlarının nümayəndəsi kadrlara götürdüyü səhnələr bax o tarixdən indiyə qalıb.

Mən bir faciə üzərində kampaniya qurmaq fikrindən uzaq birisiyəm. Əlavə şəkillər də var. Uşağı görəndən sonra dərhal kəskin reaksiyamı verdim. Maşın çağırtdırıb, uşağı oradan xəstəxanaya apartdım. Nə yaxşı ki, bunlar da kadrlarda qalıb. Uşaq bütövlükdə suda yanmışdı. Onun nəvaziş, bəslənmək üçün halı yox idi. Hər halda biz ora selfi üçün getməmişdik. O məsum qızcığazı xəstəxananın yanıq şöbəsinə yerləşdirdik. Beş ay ərzində onun müalicəsi üçün Azərbaycan dövləti tərəfindən o uşağa hər cür yardım göstərildi. İndi xatırlayıram ki, telefonla danışıb halını soruşmuş, xeyli ruh vermişdik ki, sağalsın, bərpa olunsun. 

Sonradan məlum oldu ki, etdiyimiz yardımları da mənimsəyiblər. Həmin dediyim qardaşlardan biri də həbs olundu. Bir şəklin arxasında dayanan tarixçə bundan ibarətdir”. 

Z.Oruc şəkil üzərindən ona qarşı edilən həqarət və mühakimələri anlayışla qarşılayır. “Biz siyasi texnologiyaları bilirik. Anlayırıq ki, maraqlar toqquşur və mənafe savaşı gedir. Ona görə üzərimizə müxtəlif formada gələnləri başa düşürük. Burada da heç bir qəbahət yoxdur.

“Public person” olmağın tələbi bundan ibarətdir. Amma hər kəs bilməlidir ki, müftəxor, seçicilərindən uzaq duran deputatı lənətləyirsə, onun şəskini edənləri də süngüyə taxmalı deyillər. O bir yandan, bizi qeyri humanizmdə suçlayanlar, həmin ailə və uşaq haqda araşdırma aparsalar, bizə qarşı ədalətsiz mövqe tutduqlarını anlayarlar. Tənqidə hər zaman açıq olmuşam. Lakin bu yazını yazanlar üzrxahlıq etdilər, bununla bərabər, obyektivlik göstərib mövqeyimizi də dərc etdilər.

 

Ona görə buna kampaniya adını vermək istəmirəm və zatən nə olsa, səmərəsizdir. Çünki ən yüksək amallarla millətinə xidmət edən insanlar çirkab atılsa da zamanın küləkləri onu yuyub aparır.

Həmin qəzetə və sayta hörmət və ehtiramımı bildirmişəm. Heç bir qəddar yaddaşdan söhbət gedə bilməz. Çünki geniş kommunikasiyada olmaq və ictimai  həyatda iştirak etməyin bəlli kuralları var. Ona əməl etməliyik.

Əslində təhqir qarşıdakını deyil, onu ifadə edənin özünü təsvir edir. Biz o uşağı xilas edəndə, qəhrəman obrazı yaratmaq barədə düşünmürdük. Ona görə üstündən 6 il keçəndən sonra hətta 2010-cu il seçkilərində də bizim reytinq axtarışına görə elə vasitələrə əl atmamışıqsa, bizi qəddar texnologiyalarda kimsə günahlandıra bilməz. Ancaq sadə bir sual yaranır-bütün insanlar öz təmsilçisindən gördüyü işlər haqqında hesabat soruşmur? Bizim dostlar da arxasında böyük zəhmət və dövlətimizin gücü dayanan işləri ortaya qoyursa, o şəkillər və böyük tarixin içərisindən bir kadr seçib nədən qəzəbli mühakimələr edirlər. Orada təqdim insanlar sadə bərdəlilərdir və hələ cəmi 15 tədbirin xülasəsi yer alıb. Bəs görülən işlərin sayı 100-ə çatanda nə reaksiya verəcəklər?

Düşünməyə dəyər!”.