Son günlər mühacirətdəki soydaşlarımızın təsis etdikləri diaspor qurumları daxilində yaşananlar və bəzi zavallıların donos xəstəliyinə mübtəla olması Azərbaycan mediasında da eninə-uzununa qınanıldı. 

Tanınmış siyasi analitik və Azərbaycanın ən stajlı mühacirlərindən biri olan Mİrzə Xəzər baş verənlərdən təəssüflərini Moderator.az-la bölüşüb:

 

"Mən 40 ildir mühacirətdəyəm. Xaricdə yaşayan azərbaycanlıların-azərbaycanlı mühacirlərin fəaliyyətlərini yaxından izləyirəm. Başqa millətlərdən olan mühacirlərin əməlləri ilə də tanış olmuşam. Qeyrilərdən fərqimiz çox böyükdür. Təəssüflə qeyd edim ki, bizdə fərdiyyətçilik, şəxsi mənfəəti milli maraqlardan üstün tutmaq, irəli çıxan həmyerlisinin ayağının altını qazmaq xəstəliyi dərin kök salıb. Bu xəstəlik yalnız 1991-ci ildən sonra Avropaya və ABŞ-a köçənlərlə məhdudlaşmır. Bu xəstəlik ikinci dünya müharibəsi zamanı Qərbdə qalan azərbaycanlılardan da yan keçməyib. Bu səbəbdəndir ki, qeyri millətlərin ABŞ və Avropada güclü, millətin xeyrinə iş görən diaspor təşkilatları var, amma azərbaycanlıların bir dənə həqiqi diaspor təşkilatı yoxdur. Belə təşkilat və cəmiyyətlər vardırsa, ya kağız üzərində mövcuddur, ya da Bakıda diaspora komitəsindən asılı vəziyyətdədir və sərbəst hərəkət edə bilmirlər. Biz mədəniyyət sözünün məna və mahiyyətini dar çərçivəyə salmışıq. Düzünə baxanda mədəniyyət fərdlərin və millətin  bütün hərəkətlərini əks etdirən, çox geniş və miqyaslı meyar və anlayışdır. Bir əqidə, bir milli ideya, bir amal uğrunda birləşə bilmək də bu hərəkətlər cərgəsindədir. Bizdə bu yoxdur. Birləşməyin ikinci mühüm meyarı - milli şüurdur. Milli şüur zəifdirsə, birlik mümkün deyil. 1991-ci ildə müstəqillik əldə olunandan sonra xaricdə yaradılan Dünya Azərbaycanlılar Konqresinin aqibəti buna misaldır. Konqresin fəaliyyətini əyani və qiyabi surətdə yaxından izləmişəm. Yaranan gündən ümumi iş, məram qalır kənarda və daxili mübarizə başlayır: böhtan, şər, intriqa, maddi və şəxsi maraq davası, şəxsi qərəzçilik baş alıb gedir. Nəticədə DAK xaricdə azərbaycanlıları təmsil edən bir qurum kimi sükuta qərq oldu. Son illərdə yaradılan təşkilat və cəmiyyətlərin də aqibəti eyni olub. Azərbaycanlı mühacirlərin yüksək məramı, ümumi qayəni unudub, cılız məqsədlərə qulluq etməsi, biri-birinə quyu qazması, biri-birindən əcnəbi hökumətlərə şər məktubları yazması, qisas alması şübhəsiz ki, yerlilərin, ələlxüsus qeyri millətlərin diaspor üzvlərinin diqqətindən yayınmır. Xaricdə erməni ermənisini əcnəbiyə satmaz. Türklər biri-birinə quyu qazmazlar. Biz belə olduqca, bizi heç kim ciddi qəbul etməyəcək. Fərdlər yox, millət biabır olur. Bunu öyrənməliyik. Uzağa getmək lazım deyil, elə ərazilərində yaşadığımız əcnəbi ölkələrin xalqlarından, türk mühacirlərdən bu mədəniyyəti öyrənə bilərik. Biz biri-birimizə hörmət etməyi öyrənməsək, bizə hörmət edən olmaz. Biri-birimizə arxadan vurmaq yox, arxa dursaq, başqalarının bizə gücü çatmaz..."