Müsahibənin əvvəli burada-//moderator.az/?xeber=46558
Mühacirətdə olan polkovnik, müdafiə nazirinin keçmiş müavini İsa SadıkovModerator.az-a növbəti şok açıqlamalarını verib. Onunla çox geniş söhbətin ikinci hissəsini təqdim edirik:
Rusiyanın hər zaman imperiya xiffəti çəkdiyini nəzərə aldıqda bəlli idi ki, Kreml nəsə qopartmasa o asanlıqla bir ölkədən qoşunlarını çıxaran deyil. Rusiyanın Gürcüstanda,Moldovada və Azərbaycanda hansı hoqqadan çıxdıqlarını ötənlərdə gördük. Konkret Qarabağa gəldikdə isə Laçın dəhlizini işğal etməsəydilər Azərbaycanı təslimçi sülhə sürükləyə bilməyəcəkdilər və Şuşanın ardınca Laçının işğalı məhz bu müharibənin sonu görünməyən hərbi əməliyyatlara çevrilməsi üçün bir element idi. Gəlin bir suala cavab axtaraq. Mən bayaq dedim ki, hələ 91-ci ilin oktyabrından ermənilər Azərbaycan torpaqlarının işğalı üçün irimiqyaslı hərbi təlimlərə başlamışdılar. Gəlin görək həmin illərdə biz nə etdik? Etiraf edim ki, həmin periodda Azərbaycanda heç bir hərbi hazırlıq aparılmadı. Konkret Şuşanın işğalı da heç də bəzi şəxslərin iddia etdikləri kimi xəyanət nəticəsində təslim edilməyib. Bunu hərb sənətindən başı çıxmayanlara bağışlamaq olar bəlkə də. Çünki onlar ağızdan-ağıza eşitdiklərinə əsaslanıb fikir yürüdürlər. Amma peşəkar hərbçi olan şəxs həmin dövrün əılverişsiz şərtlərini götür-qoy edərək dərhal anlayar ki, nəinki Rəhim Qazıyev və ya Elburus Orucov, hətta Jukov və Rokosovski dirilib gəlsəydilər belə, ermənilərin bu həmləsini dəf etməkdə aciz qalacaqdılar. Çünki ermənilər Şuşanın işğalına minlərlə canlı qüvvə və texnika cəmləşdirə bilmişdi. Həmin dövrdə bizimkilərin əlində ancaq avtomat silah vardı və texnikadan, artilleriya qurğularından və aviasıyadan istifadə əmsalı isə sıfıra bərabər idi. Bilirsiniz, müasir dünyada müharibəni ağır silahlarla aparırlar və bu zaman avtomat silah əhəmiyyətsiz bir dəmir parçasına çevrilir. Sizə bircə fakt deyim. Mən döyüş bölgələrinin birində baxdım ki, bir “Qrad” qurğusundan atəş açırlar. Yaxınlaşıb soruşuram ki, neçə snaryad atmısan? Deyir ki, 23 mərmi atmışam. Deyirəm ki, o mərmiləri hara atırsan? Qayıdır ki, filan yerdəki səngərləri vururam. Dəhşətə gəlirəm ki, sən Qradın mərmilərinin məhvetmə trayektoriyasını bilirsənmi? Çiyinlərini çəkir. Başa salıram ki, həmin hədəfləri Qrdala vurmağın heç bir əhəmiyyəti yoxdur, onları minatanla və ya D-30, M-30 birlüləli artilleriya qurğuları ilə cəmisi iki mərmi ilə asanlıqla vurmaq olar. Qrad qurğuları geniş ərazilərdə 400 metr radiusda bütün hədəfləri sıradan çıxarmaq üçündür. Yəni deməyim odur ki, həmin vaxt bizimkilər heç silahdan da düzgün istifadə edə bilmədiklərindən bəlkə də erməni tərəfə atılan mərmilərin 80 faizi boş-boşuna gedirdi. Həmin dövrdə prezident Ayaz Mütəllibov da kitab yazaraq bəzi təhrif olunmuş məlumatlar bildirib. Onunla işim yoxdur, uzun illər mühacirətdə olub və oğlunu itirib. Mən özüm də mühacirətin nə olduğunu bilirəm deyə onu başa düşürəm. Amma saytınız vasitəsilə sadəcə ondan bir suala cavab istəyirəm: Görəsən onun bir prezident kimi məlumatı vardımı ki, 91-ci ilin oktyabr-noyabr ayından Şuşanın, Laçının işğal planı ermənilər tərəfindən geniş müzakirə olunurdu? Ermənilərin Rusiya bazalarında geniş miqyaslı hərbi təlimlər keçdiklərindən necə, onun doğrudanmı heç bir məlumatı olmayıb? Ona sual verirəm, əgər xəbəriniz olmayıbsa, siz necə prezident olmusunuz ki, təhlükəsizlik və xüsusi xidmət orqanlarınızda bu barədə məlumat olmayıb? Yox, əgər məlumatlı idinizsə bəs siz niyə anoloji hazırlıq keçirmirdiniz? Ukraynanı götürək.Uzun illər belə bir fikir formalaşmışdı ki, Ukraynada güclü ordu var. Amma gördünüzmü necə mağmın durumda imişlər, hətta əli silahlı beş-on separatçının əlində aciz qalmışdılar. Amma bizdən fərqli olaraq bu gün Ukraynada heç kim bir-birini ittiham etmir ki, sən filan yerdə xəyanət etdin, filan yeri verdin və s. Mən saytınız vasitəsilə bəyanatla çıxış etmək istəyirəm. O Siyavuş Novruzovları, Zahid Orucları qoyun bir kəınara, onlar ordudan nə anlayırlar ki, nə də danışalar. Mən peşəkar hərbçiləri debata çağırıram. Onlar Talıb Məmmədov, Kərim Vəliyev, Qalib Məmmədov, Rövşən Əkbərov kimi savadlı generallarl ola bilər və həmin generallarla qarşı-qarşıya oturaq diskusiya aparaq, o zaman görəcəksiniz ki, əslində real vəziyyət necə olub.
-Amma Elburus Orucovun günahkar olduğu istintaq materiallarında sübut olunduğu deyilir.
-Onlar 3 qardaşdırlar-Elburus, Elman və Elxan. Hər üçü də hərbçidirlər. Hər üç qardaş da nəzəri baxımdan çıx hazırlıqlı hərbçilərdi. Başqalarından fərqli olaraq bu 3 qardaş müharibə başlayan kimi hər şeyi atıb gəldilər, bunu qiymətləndirmək lazımdır və belə hərbçilərimizi ləkələməyə tələsməməliyik. Bir daha təkrar edirəm ki, ermənilər Şuşa və Laçının götürlməsinə çoxdan hazırlaşırdılar və həmin əməliyyatların planı da ruslar tərəfindən hazırlanmışdı. Buna kimsənin şübhəsi olmasın. Sizə bir maraqlı faktı da deyim. Birinci partiya ermənilər gəlib 4-5 ay hazırlaşıb qayıdandan sonra ikinci partiya gətiriləndə bunlar öyrəniblər ki, təlim keçirilən əsgərləri Qarabağa basacaqlar, ona görə də onların çoxu qaçmışdı geri. Mən həmin vaxt baş verənləri dəqiq bildiyimdən bu prosesi də izləyirdim. Məcbur oldular 3 həftə ərzində Ermənistanın yerli hakimiyyət orqanlarını və komissarlıqları təhkim etdilər ki, həmin fərarilik edənləri tutub gətirib təlim düşərgəsinə cəlb etsinlər. Nəticədə Ermənistanın hər bir rayonundan bir nəfər təhkim edildi ki, o əsgərləri qaçmağa qoymasınlar. Özü də qərar verildi ki, kim təlim düşərgəsini özbaşına tərk etsə 8-12 il azadlıqdan məhrum ediləcək. Yəni bu cür ciddi hazırlıq gedirdi.
-Rəhim Qazıyevsə Elburus Orucovun yeni təyinatına qarşı çıxaraq bunun silahlı qüvvələrin olan-qalan etibarına qəsd kimi qiymətləndirib.
-Bilirsiniz, Rəhim bəyə böyük hörmətim var və onun nazir olduğu vaxtda da xidmət etdim, sonra da. Mən onda gördüm əməliyyat planı nədir və necə həyata keçirilir. Özü də baxmayaraq ki, Rəhim Qazıyev peşəkar hərbçi deyildi, amma çox çevik idi və silah-sursat qıtlığı yaranan kimi operativ şəkildə onu tapıb gətirirdi, harda kiminsə köməyə ehtiyacı yaranaırdı, ora kömək göndərməyə tələsirdi. Amma mən bu məsələdə bayaq fikrimi dedim və Rəhim bəylə razı deyiləm. O dövrdə başqa cür etmək faktiki olaraq mümkün deyildi. 22 il öncəki hadisələrə indinin prizmasından yanaşmaq tarixə qara yaxmaq olardı.
-Zakir Həsənovun Moskva səfərini də şərh edərdiniz.
-Deyirlər Ermənistan Rusiyanın forpostudur. Amma nədənsə bizimkilər etiraf etmək istəmirlər ki, Azərbaycan da eynilə Rusiyanın forpostudur. Bədbəxtçiliyimiz ondadır ki, bir çoxları Rusiyanın necə bir bəla və Azərbaycanın müstəqilliyi üçün necə qorxunc təhlükə olduğunu ya anlamırlar, ya da Rusiyapərəst siyasətin iştirakçılarıdırlar. Mən tam əminliklə deyirəm ki, tezliklə Qərbə inteqrasiya məsələsində radikal addımlar atılmasa, Rusiya ordusu bir bəhanə ilə Azərbaycana gətiriləcək. Bununla da bütün dünyanın nifrəti bizə yönələcək və dünyada büsbütün biabır olacağıq, bir millət kimi hamı bizə həqarətlə yanaşacaq. İndi Zakir Həsənovun Moskvaya səfərinə nə ad vermək olar? Bu gün bütün dünya Rusiyanın gerçək sifətini gördü və hamı lənətləyir bu ölkəni. Belə olan halda insanlığa və suverneliyə qənim kəsilmiş bir imperiyanın paytaxtına getməyə nə ad vermək olar? Bu səfər Azərbaycanın beynəlxalq nüfuzuna və etibarına sarsılmaz zərbə vuracaq. Dünyanın Rusiyanı mühakimə etdiyi bir vaxtda Moskvaya səfər etmək özümüzü biabır etməkdir.
-Siz rus qoşunlarının tezliklə yenidən Azərbaycana qaytarılacağını iddia edirsiniz.
-Mən yüz faiz buna əminəm. Bizi qarşıda çətin günlər gözləyir və elliklə əl-ələ verib Rusiya buxovundan azad olmalı, Avropa ilə sıx əməkdaşlıq etməliyik.
-Axı bizi Avropa ilə bərabərsəviyyəli əməkdaşlıq etməyə də qoymurlar. Sabah istəsək belə NATO-ya üzv ola bilmərik axı.
-Yalnız bir çıxış yolu var-Rusiyapərəst siyasətin belini qırmaq və bu sistemi kökündən dəyişmək. Saakaşvilinin Gürcüstan qarşısındakı xidmətlərini çoxları düzgün qiymətləndirə bilmir. Amma o hakimiyyətə gəldi və qısa bir müdətdə gürcü cəmiyyətini anti-Rusiya ovqatında yumruq kimi birləşdirdi. Elə ona görə də bu gün Gürcüstanda Rusiyaya qarşı çox dərin nifrət formlaşıb. Gördünüz ki, İvanişvili də gəldi, bəlli idi ki, o Rusiyanın dəstəyi ilə gəlir. İvanişvilinin ən yaxın adamlarından biri Acariyanın keçmiş rəhbəri Aslan Abaşidze idi. Başqa bir yaxın dostu DTK generalı və qaçıb Moskvaya sığınan İqor Georqadze idi. İvanişvilinin bütün biznesi də Rusiya ilə bağlı idi. Amma İvanişvili nə illah elədisə Gürcüstanı yenidən Rusiyameylli edə bilmədi, nəticədə məcbur olub gürcü xalqının iradəsinə tabe olub mövqeyini dəyişdi. Mən tam əminəm ki, tezliklə Gürcüstana elə bir lider gələcək ki, o bu ölkəni Qərb ailəsinə qovuşduracaq. Bu gün biz nəyin bahasına olur-olsun kursumuzu ancaq və ancaq Qərbə, NATO-ya doğru istiqamətləndirməliyik. Bizim müstəqilliyimizin qarantı ancaq Qərb və NATO ola bilər. Gələcək onillikdə, yüzillikdə böyük fəlakətlərin qarşısını almaq üçün bunu etməliyik.
