Öncə ondan başlayım ki, bu yazını kimisə dəstəkləmək niyyətilə yazmamışam. Əslində nə Kəmaləddin Heydərovun mənim dəstəyimə ehtiyacı var, nə də mənim onu müdafiə etməyə niyyətim. Məni bu yazını yazmağa vadar edən yalnız bir səbəb var. Bu da xüsusilə son zamanlar ölkəmizdə müxtəlif güc mərkəzlərinin bir-birinə qarşı mübarizələrdə kirli metodlara əl atmasından, demokratik qüvvələrin və mətbuatın bu siyasi oyunlarda alətə çevrilməsindən duyduğum narahatlıqdır.
Doğrusu, xəbər qıtlığı yaşayan mətbuatın da, rəqib komandada baş verən istənilən çəkişməni gözəl fürsət kimi qiymətləndirən siyasi partiyaların da bu cür reaksiyalarını anlayır və heç kimi qınamıram da. Fəqət ictimai rəyin obyektiv aydınlanması naminə hər bir media nümayəndəsinin öhdəsinə müəyyən vəzifələr düşür; hər kəs öz müşahidələrini dilə gətirməyə çalışmalı, haqqın nahaqdan ayırd edilməsində əlindən gələni etməli, klanlararası kirli mübarizənin içüzünü açıb ortaya qoymalıdır. Əks təqdirdə cəmiyyətimizin daxilən təmizlənmə istəkləri göbəkdənaşağı davalar səhnəsinə çevrilər və demokratikləşmə prosesinin stimulverici qüvvəsi olan sosial gözləntilərin enerjisi kimlərinsə intriqa, qisas və intiqam hislərindən doğan cılız çəkişmələrin arasında əriyib yox olar.
Son dövrlərin bəlkə də ən kirli oyunu Azər Əsgərov adlı bir işbazın ortaya çıxıb ancaq Kəmaləddin Heydərovdan danışmasıdır. Azərbaycan cəmiyyəti bu adda bir insanın mövcud olduğunu yalnız bir neçə il bundan əvvəl öyrəndi. Onu da öyrəndi ki, Azər Əsgərovun Nərimanov rayonunda “Şərq Bazarı” tərəfdə xüdmani bir ofisi var. Həmin başı bəlalı ofis ilk öncə Rəsul Quliyevin partiyasına kirayə verilmişdi. Bu o zaman idi ki, Azər Əsgərov da mətbuata şok açıqlamalar verir və özünü Kəmaləddin Heydərovun adamı kimi təqdim edirdi. Üzərindən cəmi bir il keçdi. Başı bəlalı ofis Rəsul Quliyevdən alınıb Əli Kərimliyə verildi. Sonra isə partlayışa məruz qaldı. Yenə həmin ofisin sahibi medianın bir nömrəli qəhrəmanı oldu. Bu səfər o, səf dəyişmişdi. Kəmaləddin Heydərovun dostundan düşməninə çevrilmişdi. Əvvəl ofisi fövqəlnazirin arzusuyla Rəsul Quliyevə verdiyini deyən bu adam indi həmin nazir tərəfindən müxalifətə sığınacaq verdiyinə görə təhdid olunduğunu, kirayənişinləri qovmayacağı təqdirdə ofisinin partladılacağıyla bağlı xəbərdar edildiyini bildirirdi.
Düzünü desəm mənə də elə bu oyunun kirli görünməsinini səbəbi Azər Əsgərovun işini-gücünü ötürüb fövqəlnazirin yaxasından yapışması, müxtəlif dövrlərdə müxtəlif mövqeylə ortaya çıxmasıdır. Onun məlum ofisi Kəmaləddin Heydərovun sifarişiylə partladıldığı barədə dedikləri heç inandırıcı görünmür. Əvvəla, ona görə ki, FH naziri bu ölkənin külli-ixtiyar sahibi deyil. Hətta bəlkə də əmr icraçılarından biridir. Əmr icraçısı isə bu qədər əks-səda yarada biləcək partlayışı sifariş verməz. Həm də bütün şübhələri öz üzərinə çəkəcəyi bir məqamda.
Şübhə yaradan digər məqam Azər Əsgərovun öz fikirlərini sübuta yetirmək üçün ictimailəşdirdiyi səs yazısıdır. Həmin səs yazısında FHN-liyində yüksək postda əyləşən qardaşı Azər Əsgərova ağlını başına yığmağı, yoxsa ofisinin partladıla və ya uçurula biləcəyini deyir. Zərərçəkən isə məhz bu fakta əsaslanıb mesajın Kəmaləddin Heydərov tərəfindən verildiyini və təhdidi qəbul etmədiyinə görə hadisənin törədildiyini önə çəkir. Bu arqumentdə şübhəli görünən əsas amil bundan ibarətdir ki, hansısa hadisəni törətmək istəyən adam öz rəqibinə onun qardaşı vasitəsilə həyata keçirəcəyi plan barədə təfsilatlı informasiya ötürməz. Ötürsə belə bunu telefon vasitəsilə etməz. Hər halda Kəmaləddin Heydərov kimi təcrübəli, ehtiyatlı bir məmur Azər Əsgərovun telefon danışıqlarını yazmaq ehtimalını istisna edəcək qədər sadəlövh təsiri bağışlamır. Üstəlik, bir müddət əvvəl oynadığı kirli oyunla bu adamın niyyətinin səmimi olmadığı da bilinirdi. Şəxsən mən Kəmaləddin Heydərovun yerinə olsam və qarşımdakı rəqibi bu işdən yayındırmağa çalışsam mesajımı ona ümumi ifadələrlə çatdırar, ya da heç bir şey demədən bildiyimi edərəm.
Sözsüz ki, bu fikirləri deyərkən heç də Azər Əsgərovla qardaşı arasında keçən telefon danışığını şübhə altına almaq fikrində deyiləm. Mümkündür ki, danışıq həqiqətən olub. Amma bəlkə də Azər Əsgərovun qardaşı ona kiminsə mesajını çatdırmaq istəməyib. Sadəcə, öz qardaşına ağıl vermək üçün bu tərzdə danışıb. Kim bilir, bəlkə də FHN-nin bu yüksək vəzifəli şəxsi öz qardaşına verdiyi məsləhətin zibilinə düşüb və Kəmaləddin Heydərova torba tikmək istəyənlər məhz həmin telefon danışığına uyğun olaraq ssenari qurublar.
Əgər bu ehtimal doğrudursa, Azər Əsgərov hansısa şərtlərlə həmin oyunda baş rollardan birini könüllü şəkildə icra etməyə qərar verib. Mümkündür ki, ssenaridə partladılması nəzərdə tutulan mülkün qiyməti ona əvvəlcədən ödənilsin. Azər Əsgərovun bu oyunda öz rolunu canı-dildən icra etməsi, qərargahını gah ACP-yə, gah AXCP-yə kirayə verməkdən çəkinməməsi bu ehtimalı qüvvətləndirir. Onun öz kirayənişinlərini yalnız müxalif düşərgədə axtarmasının izah edilə biləcək başqa tərəfi yoxdur.
Sual oluna bilər; AXCP-nin qərargahının partladılmasında Kəmaləddin Heydərovun adının hallanması bu adamın nəyinə lazımıdır? Nəzərə alanda ki, onun iki qardaşı FH nazirinin ən etibarlı kadrlarındandır, Azər Əsgərov əlinə düşən fürsətdən yararlanmaq əvəzinə niyə qisas almağa üstünlük verir?
Məhz bu suallar Azər Əsgərovun öz iradəsinin hökmüylə bu rolu oynamadığını təsdiqləyir. Mümkündür ki, bütün bu ssenarilər hakimiyyətdaxili hesablaşmaların sifarişi kimi ortaya çıxsın, Kəmaləddin Heydərovun təmsil olunduğu düşərgəyə qarşı olan qüvvələr Azər Əsgərovun hansısa şəxsi intiqamından istifadə edərək maraqlı bir oyun qursunlar. İlk əvvəl fövqəlnazirin adamı kimi ortaya çıxan Azər Əsgərovun öz mülkünü Rəsul Quliyevin partiyasına kirayə verməsi bu mənada təsadüfi deyil. Görünür, Rəsul Quliyev-Kəmaləddin Heydərov əlaqəsini qurmaq istəyənlərin niyyəti baş tutmağından ikinci ssenari ortaya atılıb-fövqəlnaziri terrorçu qismində ictimaiyyətə təqdim etmək. O da maraqlıdır ki, Azər Əsgərovun yaşadığı Türkiyənin ən sevilən seriallarından olan “Qurdlar Vadisi”ndə təsvir olunan azərbaycanlı iş adamı Kəmaləddin də terrorist kimi təqdim olunurdu. Bütün bunlar sübut edir ki, qlobal səviyyəli təxribat hazırlanıb və AXCP-nin yerlə yeksan olunan ofisinin əslində Əli Kərimlinin və ya Azər Əsgərovun deyil, Kəmaləddin Heydərovun başında partladılması nəzərdə tutulub.
Fikrimcə, sözügedən qərargahın yüksək təsirli partlayışla yerlə yeksan olunmaması da təsadüfi deyil. Görünür, uçurulan binanın toz-torpağının fövqəlnazirin üzərində qalması üçün o əvvəl zədələnməli, FHN tərəfindən uçurulmasına qərar verilməliydi. Yəni faktiki olaraq həmin ssenariylə o, iki dilemma qarşısında qalmışdı. Ya hakimiyyətə öz sadiqliyini nümayiş etdirərək binanın qəzalı olduğuna qərar verməli, bununla da partlayış hadisəsində şübhələri öz üzərinə çəkməli, ya da ona yönələn bu gözləntilərdən imtina edərək istəmədiyi halda müxalifətin yanında görünməliydi. Belə aydın olur ki, fövqəlnazir birinci verisiyanı özü üçün daha təhlükəsiz hesab edib. Elə bu faktın özü onun külli-ixtiyar sahibi olmadığının ən bariz nümunəsidir. Yuxarıda da qeyd etdiyimiz kimi, ölkənin ən aparıcı partiyalarından birinin qərargahını partlatmaq cəsarətini yalnız hədsiz iradə sahibləri göstər bilərdi...
