12 Dekabr ”“
Azərbaycan tarixinə 21 Azər Günü kimi düşüb. İndi bir çoxlarımız bu gün haqqında
heç nə bilmsək də bir vaxtlar milli məfkurə daşıyıcıları onu mütləq qeyd edərdilər.
Necə ki, 1989-cu ildə “Sərhəd Hərəkatı”ndan əvvəl Araz qırağına toplaşıb 21
Azər gününü təntənəli şəkildə keçirdiyimizi, cənublu qardaşlarımıza həmrəyliyimizi
çatdırdığımız gözəl xatırlayıram.
Bilməyənlər üçün
kiçik bir arayış vermək yerinə düşərdi. 21 Azər - Cənubi Azərbaycanın öz
müstəqilliyini elan etdiyi gündür. 1945-ci ilin 12 Dekabr tarixində Seyid Cəfər
Pişəvərinin başçılığı ilə qurulan Azərbaycan Milli Hökuməti cəmi-cümlətanı 1 il
yaşasa da tariximizdən heç vaxt silinməyəcək izlər buraxdı. Bu hadisə Cənubi Azərbaycan
türkünün ilk dəfə öz milli müqəddəratını təmin etmək istiqamətində atdığı ilk
və hələlik son addım idi.
O vaxtdan bu yana
68 il zaman keçir. Nə yazıq ki, Pişəvəri və dostlarının ortaya qoyduğu ideal
hələ də reallaşmayıb. Hələ də güney qardaşlarımız milli problemlərinin həll
olunacağı günü gözləyir.
Fikrimcə, sözügedən
məfkurənin bu zamana qədər reallaşmamasının bir səbəbi dünya imperializminin
Türk Birliyi kabusundan çəkinməsidirsə, digər bir səbəb bizim məsələlərə düzgün
yanaşmamağımızdır. Məlumdur ki, indiki İran ərazisi 100 illər boyu Türkün ana yurdu
olub. O zaman niyə biz dədə-baba yurdumuzun parçalanmasını istəməli, onun bir
hissəsini kimlərəsə pay verməliyik? İran adlanan ölkədə bütün millətlərin
mədəni hüquqları tanınarsa, bu, elə öz tarixi ərazilərimizdə milli iradəmizin bərqərar
olması deməkdir. Elədirsə...
İran Türkün olub, Türkün olacaq!
_______________________________
Mənə Aranlısan deyən general,
Doğdu cavab haqqım, cavabını al,
Gün gələr, çin çıxar qurduğun xəyal,
Sənə ağır olar, qorxuram ancaq.
İran Türkün olub, Türkün olacaq.
* * *
Sən dünən çıxıbsan köhnə əbamdan,
Mənə xox gəlirsən doğma obamdan?
İran miras qalıb ulu babamdan.
Xətai sancıbdır o yurda sancaq
İran Türkün olub, Türkün olacaq.
* * *
Bir vaxt söz deməzdin sözüm üstünə,
Yoxsa kor olardın özün tüstünə.
Mən sənin dilini gözüm üstünə
Qaldırıb açmışdım qardaşa qucaq.
Sən mənim dilimi xor gördün ancaq.
* * *
Sən zülmə qərq etdin İran elini,
Cəhlin dili etdin doğma dilini.
İndi uzadırsan mənə əlini?
O əl öz saçını dönüb yolacaq.
İran Türkün olub Türkün olacaq.
* * *
Yorulub dövr etdim sənə növbəni.
Sən isə geyinib qara cübbəni,
Yadlara buraxıb Məkkə, Kəbəni.
Mənimmi yurdumda olubsan qoçaq?
İran Türkün olub Türkün olacaq.
* * *
Yoxsa yorğun Türkü sanaraq ölü,
Yerinə qoymursan nöqtə, vergülü.
Qalxib ələyəndə başına külü
Sənə dar gələcək girdiyin bucaq.
İran Türkün olub, Türkün olacaq.
* * *
Yəqin utudubsan Alp Ər Tonqanı,
Məhəmməd Qacarı, Səlcuq sultanı.
O Uzun Həsəni, o Qazan xanı
Darıxma, yadına biri salacaq.
İran Türkün olub, Türkün olacaq.
* * *
Bəli, Böyük İran Arandan keçir.
İrəvandan keçir, Muğandan keçir.
Turana gedən yol İrandan keçir.
İransız qurulmaz bu ŞANLI OCAQ,
İran Türkün olub, Türkün olacaq.