Xalq artisti Lətifə Əliyevanın Moderator.az saytına müsahibəsini təqdim edirik:

- Mən artıq 54 ildir ki, sənətdəyəm. 1966 -cı ildə ilk dəfə Lütfü Məmmədbəyovun bir televiziya tamaşasında aktyor Vidadi Əliyevlə tərəf müqabili olmuşam. Hər zaman fəaliyyətdə olan aktrisa olmuşam. Təsəvvür edin ki, birdən-birə bir insanın yolu kəsilir və o insan çox bərbad hala düşür. Əlbəttə,  incimişəm. Axı mən də bir aktrisayam, özümə görə sənətçiyəm. Mən də serial və filmlərdə çəkilmək istəyirəm.

- Bəli, heç olmasa bütöv seriala çəkmirsənsə, 10 seriyasına çək, 5 seriyasına çək. Axı mənim də qohum-əqrabam, qonşularım var. Soruşurlar ki, niyə səni seriallarda, filmlərdə görmürük? Mən nə qədər bu suallara cavab verə bilərəm?

- Əlbəttə, çox olub. Əgər mane olmasaydılar, bundan da çox oynayardım. Görürdüm ki, mənə uyğun rolları başqa aktrisalar oynayır. Halal xoşları olsun. Son günlər bir serial çəkilirdi, rejissor dedi ki, sizi çağırsaq gələrsiz? Çox sevinərək “əlbəttə” dedim. Bir müddət sonra gördüm ki, mənim  üçün  nəzərdə tutulan  obraza başqa aktrisa dəvət olunub. O insan mənim haqqımda həmin rejissora  demişdi ki, xasiyyəti çox pisdir, onu çəkməyin. İnsanlar doymurmu bu qədər pislikdən?

- Tamaşaçılar deyir ki, Lətifə xanım, gözümüz səni axtarır. Bir ana rolu görən kimi deyirik ki, Lətifə xanımı görəcəyik. Deyirlər ki, bir ana rolunu da sən oyna da.  Bir dəfə də metrodan çıxanda bir qadın üstümə atılıb məni qucaqladı. Çox bərk qorxdum! Sən demə, məni sevən bir tamaşaçıdır. Özüm haqqında bu cür təriflər eşidəndə əzab çəkirəm. O insanlara mən minnətdaram ki, məni mənim yadıma salırlar.

- Əlbəttə, onlar da məni çox istəyir. Amma mən heç evdə tapılmıram. Bütün günü səhhətimlə bağlı olaraq xəstəxanalarda, reabilitasiya mərkərzlərindəyəm. Mən çalışıram ki, xəstəliyimi onlara bildirməyim, ona görə də özümü yaxşı qələmə verməyə çalışıram.

- Xeyr, qocalığımı, xəstəliyimi heç vaxt kompleks etmirəm. Hətta deyirəm ki, qoy qırışsın mənim sifətim. Bəlkə onda rejissorlar məni çəkər, onların yadına düşərəm. 76 yaşlı qadının üzü qırışmış olar da.

- “ Bəyin oğurlanması” filmini yadıma salanda mənə dəli kimi ağlamaq gəlir. Yaşar Nuri kimi aktyorun yoxluğuna inanmıram. O tərəf müqabili kimi çox əzəmətli idi. Mənim o filmdəki rolumda söz olmasa da, orda bir nisgil var idi. O filmdən sonra Yaşar Nuriyə bağlandım, hörmətim daha çox oldu. Onun bu rolunu daha çox sevirəm.

- Yaşıma görə teatrda müqavilə ilə çalışıram. Tamaşa olandan - olana gedirəm. Teatrımızın rəhbəri Naidə İsmayılovadan çox razıyam, biz sənətçilərə çox diqqət göstərir. O ki, qaldı oynamaq istədiyim rollara... Zaman-zaman oynamaq istədiyim obrazlar olub, amma onlar mənə verilməyib, vaxtı keçib. Artıq dəhşətli bir dramatik rol istəyirəm. Mənim qəlbimdə komediya da güclüdür. Amma bu dramatik rola ehtiyacım var.